Śmierć Juliusza Cezara, powołanie Kominternu, insurekcja kościuszkowska i likwidacja getta krakowskiego. Co łączy te wszystkie wydarzenia? Wszystkie miały miejsce w marcu.
Jak zwykle wszystkie pozycje z TOP10 pochodzą z publikowanych przez nas artykułów. Więcej rocznic możecie znaleźć codziennie na stronie „Ciekawostek Historycznych”, „Twojej Historii” oraz profilu facebookowym „Rocznica historyczna na każdy dzień”.
O których marcowych datach nie powinniśmy zapominać?
2 marca
1919 roku rozpoczął się w Moskwie zjazd, na którym powołano III Międzynarodówkę Komunistyczną (Komintern). W spotkaniu uczestniczyło 52 delegatów 19 partii komunistycznych, w tym reprezentacja Komunistycznej Partii Polski.
Komintern miał kontynuować dzieło rozpoczęte przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa i być nowym narzędziem szerzenia idei komunistycznych, lecz w rzeczywistości był zdominowany przez bolszewików, którzy po zwycięstwie w Rosji rościli sobie prawa do miana przywódców światowej rewolucji.
5 marca
1953 roku zmarł Józef Stalin. To, jak wyglądały ostatnie chwile dyktatora, do dziś budzi kontrowersje. Nie ulega wątpliwości, że stał się ostatnią ofiarą systemu, który sam stworzył. W momencie, gdy zabrakło możliwości wyrażenia woli przez samego przywódcę, do podjęcia najprostszej decyzji o wezwaniu lekarza trzeba było obrad całego Prezydium Komitetu Centralnego.
8 marca
1702 roku Anna Stuart została królową Anglii, Szkocji i Irlandii. Była ostatnią władczynią z dynastii Stuartów i jednocześnie pierwszą monarchinią Wielkiej Brytanii.
Rządy Anny przyczyniły się do zacieśnienia związku między Anglią i Szkocją. 1 maja 1707 roku na podstawie dokumentów przyjętych przez obydwa kraje w poprzednich latach powstała Wielka Brytania z jednym, wspólnym parlamentem. Odtąd królowej przysługiwał tytuł władczyni „Wielkiej Brytanii i Irlandii”.
13 marca
1943 roku rozpoczęła się likwidacja krakowskiego getta. Akcja trwała cały następny dzień. Kierował nią Sturmbannführer SS Wilhelm Haase. W czasie operacji zamordowano około 2 tysiące Żydów. Ludność zdolną do pracy wywieziono do obozu w Krakowie-Płaszowie. Reszta trafiła do obozu w Auschwitz.
15 marca
44 roku p.n.e. z rąk zamachowców zginął Juliusz Cezar. 23 ciosy zadane mu przez grupę posłów doprowadziły do upadku rzymskiej republiki. A co stało się z ludźmi, którzy zgładzili najpopularniejszego polityka starożytnego świata?
16 marca
1683 roku na posiedzeniu Sejmu, który miał zadecydować o zawarciu sojuszu z Habsburgami, Jan III Sobieski ostatecznie rozprawił się z opozycją dążącą do udaremnienia układu z cesarzem. Tym samym pokrzyżował knowania Francuzów, którzy próbowali dać władcy łapówkę i w ten sposób zniweczyć plany współpracy polsko-austriackiej. Gdyby agentom Ludwika XIV jednak udało się przekupić monarchę, do odsieczy wiedeńskiej mogło w ogóle nie dojść!
18 marca
1596 roku uznaje się za symboliczną datę przeniesienia dworu królewskiego z Krakowa do Warszawy. Decyzję króla Zygmunta III Wazy o przeprowadzce przyspieszył pożar, który na początku 1596 roku strawił dużą część zamku wawelskiego.
Przenosiny były długotrwałym procesem, który zakończył się dopiero około 1611 roku. Sam król wraz z rodziną i dworem ostatecznie zamieszkał na Mazowszu w maju 1609 roku. Odtąd to Warszawa – choć, co ciekawe, nie zostało to uregulowane żadnym aktem prawnym – stała się najważniejszym polskim miastem.
24 marca
1794 roku Tadeusz Kościuszko objął przywództwo polskiej insurekcji przeciw Rosji i carycy Katarzynie II. Jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej złożył na rynku krakowskim uroczystą przysięgę narodowi polskiemu, że wykorzysta powierzoną mu władzę jedynie do obrony granic i odzyskania niepodległości Rzeczpospolitej.
29 marca
1933 roku Hitler ogłosił tzw. Lex van der Lubbe, czyli przepisy ustanawiające karę śmierci za podpalenia, zamachy, porwania i opór z bronią w ręku. Nowe prawo można było stosować wstecz. Zdarzało się, że skazanych na śmierć komunistów ścinano toporem, a egzekucji przyglądali się zaproszeni członkowie NSDAP, SA i SS. Takim praktykom poddawano również kobiety.
31 marca
1939 roku premier brytyjski Neville Chamberlain ogłosił w parlamencie gotowość Wielkiej Brytanii do przyjścia Polsce z pomocą w razie niemieckiej agresji. Podkreślił również, że takie samo stanowisko zajęła w tej sprawie Francja. Brytyjskie gwarancje uważano za skuteczne zabezpieczenie – sądzono, że Hitler nie zdecyduje się na konflikt z Londynem. Jak miało się wkrótce okazać, przywódca III Rzeszy miał zgoła inne plany.
KOMENTARZE
W tym momencie nie ma komentrzy.