Wywodził się z jednego z najbardziej wpływowych polskich rodów. W zależności od finansowych potrzeb lawirował między liberalizmem, a skrajnym nacjonalizmem. Do tego wyjątkową sympatią darzył Hitlera. Nic dziwnego, że rodzina i otoczenie widzieli w nim wariata...
To jednak nie wszystko! Skrajny megaloman, swoim współpracownikom kazał zwracać się do siebie „Najjaśniejszy Książę”. Był osobą niezaradną, a rodzinny majątek potrafił doprowadzić na skraj upadku. Jego liczne skandale przysłużyły krewnym tyle wstydu, że ci postanowili go prawnie ubezwłasnowolnić. Oto sylwetka Michała „Rudego” Radziwiłła, którego ród chciałby z pewnością wymazać nie tylko z pamięci, ale i z historii…
Książę skandalista
Michał Radziwiłł urodził się w 1870 roku w Berlinie i na chrzcie otrzymał aż osiem imion. W końcu był księciem i ordynatem, więc trzeba było to efektywnie podkreślić już na samym początku. Rodzina nie przewidziała jednak, że nowy jej członek swym skandalicznym życiem doprowadzi do wewnątrzrodowych konfliktów.
„Rudy” w swym burzliwym życiu nigdy nie stronił od kobiet. Lubującego się w licznych romansach księcia trudno było namówić do małżeństwa i ustatkowania się. W końcu, gdy zbliżał się do trzydziestki, zdecydował się na ślub z prawosławną córką Rosjanina greckiego pochodzenia, Marią de Benardaky.
Związek ten był dla arystokratki istnym przekleństwem – bita i poniżana przez męża znosiła jego despotyzm przez siedemnaście lat. Jak relacjonuje Witold Banach, w swojej najnowszej książce „Radziwiłłowie. Burzliwe losy słynnego rodu”:
Radziwiłł fatalnie traktował swoją piękną małżonkę, dochodziło do przemocy, upokarzania, głośna stała się sprawa, gdy książę w porywie kolejnej furii wypchnął żonę z samochodu, skutkiem czego Maria złamała nogę.
Małżeństwo unieważniono w 1915 roku. Dzięki różnicom wyznaniowym na decyzję z Watykanu nie trzeba było długo czekać. Opieki nad opuszczoną Marią podjął się ojciec Michała, Ferdynand, który zapewnił utrzymanie zarówno jej, jak i dwójce swoich wnuków.
Tymczasem książę, nie tracąc czasu, przeżywał kolejne miłosne uniesienia. Tym razem jego wybranką okazała się hiszpańska wdowa, Joaquina Martinez. „Rudemu” nie przeszkadzało, że kobieta miała już dobrze pod pięćdziesiątkę. Nie uroda jednak była dla magnata najważniejszym atutem, ale majątek, dzięki któremu mógł on spłacić swoje liczne długi.
Zakochana Joaquina nie zważała na wybryki kochanka, w tym jego wyjątkową skłonność do hazardu. Małżeństwo przetrwało do 1929 roku, gdy „Rudy” zdecydował się na rozwód. Sytuacja była jednak bardziej skomplikowana niż poprzednio. Kościół Katolicki ani myślał zatwierdzać wniosku księcia. Nie czekając na oficjalny rozwód, Michał Radziwiłł szybko znalazł kolejny obiekt westchnień – angielską pielęgniarkę, Mary Atkinson.
Witold Banach, w swojej najnowszej książce „Radziwiłłowie. Burzliwe losy słynnego rodu” tak, na podstawie relacji ówczesnych świadków, opisuje kolejną wybrankę „Rudego”:
Mary Atkinson (…) była podobno brzydka i despotyczna, ale na kilka lat zawładnęła tracącym zdrowie księciem. Jak się wkrótce okazało, była również sprytna, wymogła na Radziwille pełnomocnictwa, które pozwalały jej na zarządzanie — nieudolne — hrabstwem przygodzickim.
Z czasem jednak i Angielka znudzi się „Rudemu”. Gdy jej karta pobytu w Polsce wygasła w 1937 roku, wróciła do Londynu, a jej ukochany nie zrobił nic, aby umożliwić jej pozostanie w kraju. Mary Atkinson nie wytrzymała rozstania i kilka miesięcy później popełniła samobójstwo. Gdy załamana odbierała sobie życie, 67-letni Michał Radziwiłł rozpoczynał kolejny romans, który odbił się echem nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie.
Choroba psychiczna i procesy z rodziną
Niekontrolowane wybuchy złości, skrajna rozrzutność i ciągłe skandale obyczajowe „Rudego” naraziły go na długoletnie spory z rodziną. Szala goryczy przelała się, gdy po rozstaniu z Atkinson książę zakochał się w młodszej o ponad 30 lat Żydówce, Judycie Suchestow.
O romansie tym pisała zarówno prasa krajowa, jak i zagraniczna. Na łamach jednego z tytułów książę oświadczył, że przebywając kilka lat na Zachodzie stał się gorliwym liberałem; dodając przy tym, że w Anglii nikogo nie dziwi związek księcia z Żydówką, a on domaga się jedynie respektowania takich samych praw dla siebie i swej wybranki. Przy okazji wyraził też niechęć wobec niemieckiego konserwatyzmu, który przynosił Polsce według niego dotąd jedynie nieszczęścia.
Michał Radziwiłł na tyle stracił głowę dla atrakcyjnej Judyty, że szybko rozpoczął starania o ślub. Na przeszkodzie stała jednak nierozwiązana sprawa rozwodu z Joaquiną. Obawiając się oskarżenia o bigamię, książę rozpatrywał ponoć przejście na judaizm, co pozwoliłoby mu na ponowne zawarcie związku małżeńskiego. W okresie międzywojennym zmiany wyznania w celu powtórnego ożenku były częstą praktyką.
Wyznaniowe perypetie Michała i Judyty musiały budzić niepokój wśród Radziwiłłów. Obawiano się, że majątek rodzinny przejedzie po śmierci księcia w ręce potomka Judyty z poprzedniego małżeństwa. Na to Radziwiłłowie nie mogli pozwolić i próbowali nie dopuścić do małżeństwa z kobietą. Jego brat, Janusz Radziwiłł, wytoczył mu proces o ubezwłasnowolnienie z powodu rzekomej choroby psychicznej.
Przeciwko rozrzutnemu księciu na drogę sądową wkroczyła nawet jego własna córka, Leontyna. Procesy zaczęły się w 1937 roku, a prasa donosiła o nich czytelnikom bezustannie. Nim na dobre rozpoczęły się oficjalne zmagania, „Rudy” znalazł sobie jednak kolejną miłość – zamożną wdowę Harriet Stewart Dawson.
Nie bacząc na problemy formalno-prawne, ku zaskoczeniu wszystkich Radziwiłł zawarł z Brytyjką w 1938 roku ślub cywilny w Londynie. Po zamieszaniu związanym z legalnością małżeństwa oraz uregulowaniu spraw paszportowych, ostatecznie zezwolono parze na przyjazd do Polski na dwór w Antoninie. Był koniec lata 1939 roku, zbliżała się hekatomba II wojny światowej. A Michał Radziwiłł? Po raz kolejny zachowa się skandalicznie. Tym jednak razem – zapisze się na kartach historii wyjątkowo niechlubnie.
Zapis dla Hitlera
Janusz Radziwiłł, który pozwał „Rudego”, był całkowitym przeciwieństwem starszego brata – patriota, senator, współpracownik Józefa Piłsudskiego. Gdy wybuchła wojna, w swym majątku w Ołyce organizował pomoc nie tylko dla władz, ale także dla wszystkich uciekających przed niemiecką inwazją. Podczas okupacji osobiście interweniował u Hermanna Göringa o wstrzymanie represji wobec Polaków.
Gdy wszystkie swe siły poświęcał on dla sprawy polskiej, jego brat Michał w skandaliczny sposób dopasował się do nowych warunków. Z radością witał wkraczające do Polski hitlerowskie wojska. Podczas wieców wygłaszał poddańcze mowy oraz mienił się „Wielkim Niemcem”. Szczytem hipokryzji było ofiarowanie majątku w Antoninie w darze dla… Adolfa Hitlera. Miał przy tym nadzieję, że uda mu się w zamian za swój ofiarny gest otrzymać rentę oraz zostać wpisanym na Volkslistę.
Michał Radziwiłł szybko zapomniał w swoim rzekomo silnym liberalizmie oraz związku z Żydówką. Niemcy mieli jednak o wiele lepszą pamięć. Führer podarunku od „Rudego” nie przyjął, ponieważ, jak pisze Witold Banach w swojej najnowszej książce „Radziwiłłowie. Burzliwe losy słynnego rodu”:
(…) uznano, że przecież nie można przyjąć czegoś, co i tak zostało skonfiskowane. Namiestnik Greiser nie bardzo przejął się deklaracjami Michała Radziwiłła i orzekł konfiskatę jego majątku.
Niepocieszonego księcia czekały jeszcze kolejne niepowodzenia. Najpierw jego żona Harriet, widząc prohitlerowską postawę męża, wyzwała go od „niemieckich świń” i ostatecznie się z nim rozstała. Następnie w 1944 roku Niemcy odmówili Michałowi wpisania na Volkslistę. Był to koniec rozrzutnego prowadzenia się „Rudego”. Po wojnie mężczyzna starał się o odzyskanie majątku, który nie tak dawno ochoczo ofiarowywał wodzowi Trzeciej Rzeszy. Ostatecznie jednak książę opuścił Polskę.
Sprawy przybrały dla niego tak nieprzychylny obrót, że zdecydował się na desperacki powrót do swojej drugiej żony, Joaquin Martinez. Tej samej, z którą tak usilnie przez lata chciał się rozwieść. Los dla „Rudego” okazał się na końcu wyjątkowo łaskawy. Hiszpanka zapewniła mu utrzymanie w swoim majątku na Teneryfie, gdzie w zapomnieniu dożył swych ostatnich dni. Zmarł w wieku 85 lat.
Bibliografia:
- Banach Witold, Radziwiłłowie. Burzliwe losy słynnego rodu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2018.
- Durka Jarosław, Janusz Radziwiłł 1880–1967. Biografia polityczna, Rytm, Warszawa 2011
- Durka Jarosław, Perypetie małżeńskie ostatniego ordynata przygodzickiego księcia Michała Radziwiłła, „Rocznik Kaliski” 2006, t. XXXII
- Peśla Dariusz, Książę Michał Radziwiłł „Rudy” 1870–1955. Kobiety „antonińskiego maharadży”, [w:] „Informator XXVIII Międzynarodowego festiwalu „Chopin w barwach jesieni”, Antonin 2009.
- Ślub księcia Michała Radziwiłła pod znakiem zapytania, „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1937, nr 341.
- Wyrok na ks. M. Radziwiłła, „Gazeta Lwowska” 1938, nr 69.
- Zychowicz Piotr, Opcja niemiecka, Rebis, Warszawa 2014.
KOMENTARZE (22)
…a to widac po kim nasz minister Radziwill odziedziczyl osobowosc :)
Nooo po kim???Bo chyba nie po wuju???
Nikt o nim nie słyszał ! , bo to był Hitlerowski dupek !!!!!!!!!!!!!!!.
Drogi komentatorze, nie oceniamy, ale piszemy o postaciach, które warto przypomnieć z jakichś powodów. Tym razem przyczyna okazała się kontrowersyjna, jak i sam bohater artykułu.
Jako, iż mieszkam w pobliżu Antonina i interesuję się arystokratycznymi rodami, znałam historię Bogusława Radziwiłła.Wspomniany pałac myśliwski w Antoninie niszczał jeszcze w latach 70-tych XX w. Ostrowski koneser muzyki Kazimierz Pussak interweniował u Jerzego Waldorfa , a ten poruszył niebo i ziemie, i władze zabrały się za remont pałacu.Dziś ta perełka architektury drewnianej (pałac zbudowany jest na planie krzyża greckiego z modrzewiowego drewna) jest miejscem licznych imprez kulturalnych, a przede wszystkim koncertów Chopinowskich. Budowniczy antonińskiego pałacu – książę Antoni Radziwiłł dwukrotnie gościł Fryderyka, który przebywał w pobliżu Antonina u swojej ciotki-chrzestnej Anny Skarbek.
Droga Pani Józefo, wspaniale że znalazła Pani na naszym portalu ten tekst i okazało się, że jest Pani mieszkanką okolic słynnego pałacu. Dziękujemy za podzielenie się informacjami – co do ostatniej, odnośnie Chopina, powstał nawet obraz Siemiradzkiego dokumentujący to wydarzenie. Pozdrawiamy :)
Proszę o informację, „Rudy” – kwestia koloru czy oportunizmu ? :)
Michał Radziwiłłów miał rude wlosy ,drugi przydomek „macharadża” przez prawdziwie hulaszczy tryb zycia
z ciekawostek: groby wszystkich Radziwiłłów znajdujące się w kaplicy rodowej nieopodal zostały zbezczeszczone a ich prochy wyrzucone do płynącego tuż obok rowu. Paradoks polega na tym że tylko on zaznał (hmmmm)spokoju po śmierci. Ciekawostka druga: miał on zwyczaj nieprzerywania pijatyk, szkoda mu było czasu załatwiał się wiec w spodnie bez najmniejszego skrępowania a jego okrzyk „służba!” co bardziej obrzydliwym gościom był hasłem do opuszczenia gościnnych progów.
Ps: przetrwało to w okolicach Antonina w powiedzonku gdy ktoś „puścił bąka w towarzystwie” , Co? ty też Radziwiłł?
Szanowny Panie Lechu, dziękujemy za podzielenie się z nami ciekawostkami opatrzonymi w dodatku dużą dozą dystansu i poczucia humoru :) Z ciekawości – gdzie znalazł Pan te informacje? Pozdrawiamy.
Pan Lechu ma fantazję równą „Panie Kochanku”! Problem, że nie znalazł tylko wyssał…
Drogi Anonimie, fantazja rzeczywiście bujna. Ale, że ufamy naszym czytelnikom – najpierw postanowiliśmy zapytać o źródło informacji. Jeśli odpowiedzi nie uzyskamy, rzeczywiście racja będzie należeć się Panu. Pozdrawiamy :)
Pokurwieńców o niby „błękitnej krwi” ci u nas nie brak!
Sporo bzdur w komentarzach się znalazło. M. in. o wyrzuconych prochach do rowu, o załatwianiu się w spodnie, hitlerowskim dupku et cetera.
Ponieważ księża najpierw pochwalali uzdrawianie przez J. H. Rongena, a od czasów ministra (zdrowia) Radziwiłła wyśmiewa się nawet homeopatię, to należy podkreślić tu, że uzdrawianie Rongena polecał „od zawsze” abp. Pylak, jako oczywisty dar, ale także w epoce, kiedy kler dokonał skokowej zmiany poglądów, od akceptacji homeopatii do jej nagłego niewyjaśnianego negowania. Jakie są powody? Tego nie wiemy. Zamiast być pierwszym w Rzeczpospolitej przyjacielem ludzi chorych wygenerował kolejki po kilka miesięcy, a nawet lat! Zamiast być wzorem odwagi dla służby zdrowia, to wspierał destruowanie odwagi doc. Z. Szychowskiej, która dla dobra pediatrii, opublikowała wadliwe praktyki w Klinice. Nie czuwał nad zdrowiem Polaków, chciał wyjść na pierwszy plan, nie mając żadnych własnych twierdzeń, dowodów, wynalazków, teorii, odkryć, hipotez. Pustka. Jaka to cnota rozumienia lub męstwa występować przeciwko lekarce, która publikuje o błędach w diagnostyce?
Radziwiłłowie brali udział w swoistych komediach, w „okrągłych stołach”, dlatego w II RP zakazano stosowania tytułów, chyba że za dokonania, np. dr, inż, prof., mgr, kpt, płk. I td Ale też w obradach okrągłego stołu udział wzięła Anna Radziwiłł. Sow.gen. Czesław Kiszczak wszystko dobrze przygotował. Wspominając Annę Radziwiłł trzeba powiedzieć, że na pytanie o powody wadliwego sterowania szkolnictwem, odpowiedziała, że robi to po to, aby wykształcić dzieci do pasania krów. Jako minister nigdy nie wykazała cnoty męstwa, chociaż propozycje naprawy szkolnictwa były jej składane. Zdjęcie z Wałesą … Senator. Wiceminister w rządzie Mazowieckiego (UD, UW), Belki (SLD),doradca w rządzie AWS-UW (1997-2001). Po obaleniu rządu J. Kaczyńskiego, doradca przy minister edukacji Katarzyny Hall (UD, UW).
w II RP zakazano stosowania tytułów?
W podziemiach kościoła w Antoninie w trumnach nadal znajdują się szczątki Radziwiłłów. Kilka trumien Michał Radziwiłł przeniósł obok kościoła. Z ciekawostek które słyszałem podobno z kościoła do pałacu prowadzi podziemny korytarz.
No i potomkowie tak zacnej – o zgrozo rodziny – teraz bronią księdza pedofila hrabiego Miroslawa N. skazanego w I instancji przez sąd rejonowy w Augstowie na 4 lata pierdla i grzywnę.
„…białogłowy tamtejsze kożuchami cuchną, którego zapachu nozdrza moje znieść nie mogą…” – „Potop”, xs. Bogusław Radziwiłł do Kmicica… ani chybi opisany w art. utracjusz Michał R. to „krew Radziwiłłów”, z Polkami konsekwentnie się nie zadawał, już wolał ślub z Żydówką choć stawiał on przed nim zwały problemów…
Sienkiewicz nie był historykiem tylko bajkopisarzem.
„Rudemu nie przeszkadzało, że kobieta miała już dobrze pod pięćdziesiątkę”. A dlaczego miałoby mu to przeszkadzać skoro sam był pod pięćdziesiątkę? Była starsza od niego o 4 lata. Jego pierwsza żona była 4 lata od niego młodsza i też jej nie przeszkadzala „różnica” wieku.
Osoba wyjątkowo nieprzyjemna. Miał przynajmniej jedno nieślubne dziecko – moją babcię Mariannę, czworo wnucząt i 4 prawnuków i dwie wnuczki…..