Ciekawostki Historyczne

Starte z powierzchni ziemi wioski i miasteczka, masowe egzekucje, gwałty i grabieże… Niemiecka armia w 1914 roku była nie mniej bezwzględna i nieludzka, niż w 1939. Warto o tym pamiętać.

Pierwsze oddziały cesarskiej armii niemieckiej przekroczyły belgijską granicę 4 sierpnia 1914 roku. Tym samym Niemcy złamały neutralność kraju, której sami byli gwarantem. Mimo uporczywej obrony armia belgijska wycofywała się pod naciskiem potężnych sił najeźdźcy.

Nie dajcie się sprowokować Niemcom

Już 20 sierpnia Niemcy wkroczyli do Brukseli. Na zajętych przez siebie terytoriach kraju wprowadzili bezwzględny terror. Miała to być odpowiedź na działania nękające, prowadzone na tyłach armii cesarza Wilhelma II. Berlin oskarżał o te akcje rzekomych partyzantów – tzw. franc-tireurs czyli wolnych strzelców.

Tymczasem w większości belgijscy cywile padli ofiarą niemieckich urojeń. Jak bowiem stwierdził Ian Kershaw w swojej książce „Do piekła i z powrotem. Europa 1914-1949”:

Podczas szkolenia niemieckim żołnierzom zaszczepiano niemal paranoidalny strach przed partyzantką. Żołnierze często pod wpływem nienawiści obarczali cywilów zbiorową winą za rzekome (a w większości przypadków wyimaginowane) działania snajperów lub za incydenty, w których ostrzał własny brany był za zdradzieckie ataki od tyłu. Kolektywne „kary” wymierzano nawet wówczas, gdy żołnierze dobrze wiedzieli, że ich ofiary są niewinne. 

Niemieccy żołnierze wszędzie dostrzegali partyzantów.fot.domena publiczna

Niemieccy żołnierze wszędzie dostrzegali partyzantów.

Rząd belgijski z obawy o życie własnych obywateli zalecał im, aby nie podejmowali jakichkolwiek działań wymierzonych w najeźdźców. W każdej gminie wywieszano obwieszczenia nakazujące oddanie posiadanej broni lokalnym władzom, aby nie dawać żadnego pretekstu dla środków represyjnych, które w rezultacie sprowadzą rozlew krwi, grabież czy masakrę niewinnej ludności.

Zobacz również:

Lista hańby 

Pierwszych 14 zakładników Niemcy rozstrzelali już pierwszego dnia inwazji w miejscowości Warsage. Podpalono również 25 domów. Z dymem poszła także wieś Battice. Spłonęło tam 147 budynków, a śmierć poniosło 33 mieszkańców. Jeden z niemieckich oficerów tak opisywał spacyfikowaną wioskę:

Cała wieś stała w ogniu, bydło rozpaczliwie ryczało w oborach, na pół spalone kury biegały obłędnie dookoła, a dwóch mężczyzn w  chłopskich ubraniach leżało martwych, wspartych o ścianę.

Miasteczko Herve zostało spalone przez cesarskich żołdaków 8 sierpnia 1914 roku, cztery dni po jego zdobyciu. Zastrzelili przy tym 40 cywilów, w tym 5 kobiet. Ogień objął ponad 300 budynków. Niemiecki dziennikarz pisał wówczas w swojej relacji że miasto zostało zmiecione z powierzchni ziemi (…). Rynek zasłany był zwłokami, wszędzie pachniało spalenizną, z kościoła została kupa kamieni. 

W wiosce Melen wśród 108 zabitych byli zarówno 80-letni starcy jak i kilkuletnie dzieci. Jedna z młodych dziewczyn przed egzekucją została zgwałcona przez dwudziestu żołnierzy. 10 sierpnia w miejscowości Linsmeau zamordowanych zostało 10 mieszkańców.

Barbarzyństwa ciąg dalszy

Po zdobyciu twierdzy Liège, głównego punktu oporu Belgów na drodze zwycięskiej armii kajzera, sytuacja cywilów wcale nie uległa zmianie. W dniach 20-21 sierpnia doszło do masakry mieszkańców miasteczka Andenne, w której zginęło 110 osób. W leżącym po przeciwnej stronie Mozy Seilles okupanci rozstrzelali 50 ludzi, a ich domostwa ograbiono.

Ofiary masakry w Andenne.fot.domena publiczna

Ofiary masakry w Andenne.

Po masakrze w Andenne niemiecki generał Karl von Bülow, dowódca maszerującej przez Belgię 2. Armii rozkazał wywiesić w sąsiednich miejscowościach obwieszczenie. Głosiło ono że: Mieszkańcy Andenne po zamanifestowaniu pokojowych intencji wobec naszych oddziałów zaatakowali je w najbardziej zdradziecki sposób. Za moja zgodą dowodzący nimi generał rozkazał, by miasteczko zrównano z ziemią, i kazał rozstrzelać 110 osób. W mniemaniu von Bülowa miało to być ostrzeżenie, aby Belgowie nie podejmowali działań przeciwko jego oddziałom.

Do szczególnie dramatycznych wydarzeń doszło 22 sierpnia w miasteczku Tamines. Po jego zdobyciu, po trwającej dwie doby orgii gwałtów i grabieży, pijanym żołdakom puściły wszelkie moralne hamulce. Zapędzili wówczas na główny rynek miasta około 400 jego mieszkańców i zaczęli strzelać w tłum. Tych, którzy nie zginęli od kul, zakłuli bagnetami. W wyniku tego barbarzyństwa śmierć poniosło 384 osoby, z których najmłodsza miała 13 lat, a najstarsza 84.

Rzeź w Dinant

Po zdobyciu Namur, kolejnej ważnej belgijskiej twierdzy, okupanci zmienili taktykę. Zaprzestali doraźnych egzekucji i podjęli bardziej przemyślane działania.  Mianowicie w miastach rozplakatowywali obwieszczenia oznajmiające o wzięciu nawet po 10 zakładników z każdej ulicy. Mieli oni być rozstrzelani po nawet najbardziej błahej próbie przewinienia w stosunku do niemieckiego wojska. W kolejno zdobywanych miejscowościach okupanci prewencyjnie zatrzymywali więc co znaczniejszych mieszkańców, głównie członków lokalnych władz oraz duchownych. Zwłaszcza tych ostatnich oskarżano o antyniemiecką agitację i zachęcanie do stawiania oporu.

Pomnik upamiętniający ofiary masakry w Tamines.fot.Jean-Pol GRANDMONT/CC BY-SA 3.0

Pomnik upamiętniający ofiary masakry w Tamines.

Belgijskie drogi zaroiły się również od uchodźców. W przygranicznym miasteczku Visé, w którym 23 sierpnia rzekomo ostrzelano siły okupacyjne, 2/3 domów zostało zniszczonych oraz zabito około 30 mieszkańców. Ponadto 700 mężczyzn deportowano na roboty przymusowe do Niemiec. Około 4 tys. pozostałych osób uciekło do okolicznych miejscowości. Wypalone miasto całkowicie opustoszało. Amerykańskiemu dyplomacie, który odwiedził później Visé, przypominało to zniszczone Pompeje.

W tym samym czasie, kiedy dopalało się  Visé, do dantejskich scen doszło w Dinant. Ludność tego miasteczka została oskarżona o utrudnianie Niemcom odbudowy zniszczonych mostów, czego naocznym świadkiem miał być sam generał Max von Hausen, dowódca 3. Armii.  Kilkuset mieszkańców Dinant spędzono na główny plac miasta.

Oddzielono mężczyzn od kobiet, a następnie ustawiono ich po przeciwnych stronach placu w dwuszeregu, z których pierwszy klęczał.  Na środku stanęły dwa odziały wojska i otworzyły ogień. Żołnierze niemieccy byli metodyczni i bezlitośni. Karabiny ucichły dopiero wtedy, gdy zabrakło stojących bądź klęczących celów. W masakrze zginęło 612 osób. Najmłodszym z nich był trzytygodniowy chłopczyk Feliks Fivet.

"Masakra w Dinant" obraz George'a W. Bellowsa.fot.domena publiczna

„Masakra w Dinant” obraz George’a W. Bellowsa.

Tragedia Louvain 

Do zagłady tego starego uniwersyteckiego miasta w sposób pośredni przyczynił się spłoszony koń, który śmiertelnie przeraził stacjonujących tam okupantów. Rozległa się bezładna strzelanina, podczas której spanikowani niemieccy żołnierze, polując na wyimaginowanych partyzantów, razili się wzajemnie. To wystarczyło aby generał von Lüttwitz podjął decyzję o zrównaniu miasta z ziemią. Podpalenia, mordy i rabunki trwały pięć dni, do 30 sierpnia 1914 r. Światową opinię publiczną zaszokowało zwłaszcza spalenie znanej czternastowiecznej biblioteki uniwersyteckiej, pełnej cennych średniowiecznych manuskryptów i inkunabułów.

28 sierpnia, kiedy orgia zniszczenia w Louvain trwała w najlepsze, pojawił się tam amerykański dyplomata Hugh Gibson. To co zobaczył było wstrząsające:

Domy o sczerniałych ścianach i tlących się belkach  dopalały się jeszcze; chodniki były gorące, wszystko przysypane popiołem. Zwłoki ludzi i koni poniewierały się dookoła. (…) Wiele ciał było rozdętych, co świadczyło, że zmarli kilka dni temu. Różnego rodzaju szczątki, meble, butelki, podarta odzież (…) leżały porozrzucane wśród gruzu i popiołu. 

Artykuł powstał między innymi w oparciu o książkę Iana Kershawa pod tytułem "Do piekła i z powrotem. Europa 1914–1949" (Znak Horyzont 2016).

Artykuł powstał między innymi w oparciu o książkę Iana Kershawa pod tytułem „Do piekła i z powrotem” (Znak Horyzont 2016).

W Louvain zginęło 248 osób, spalonych zostało przeszło tysiąc budynków. Tych, którzy ocaleli wypędzono, a kilkuset dalszych jego obywateli, w tym kobiety i dzieci, wywieziono w bydlęcych wagonach do obozu w Münster.

Niemcy umywają ręce

W trakcie pierwszego miesiąca Wielkiej Wojny niemieccy żołnierze zamordowali około 6 tys. bezbronnych belgijskich cywilów. Była to zawczasu przemyślana i przygotowana z typowo niemiecką pedanterią akcja, mająca na celu zastraszyć i złamać belgijskie społeczeństwo. Niemcy w swoim marszu na Francję potrzebowali spokoju na tyłach i temu miało to służyć.

Odpowiedzialnością za te wszystkie ofiary niemiecki MSZ w swoim oficjalnym oświadczeniu obarczał rząd belgijski, który jakoby podżegał własnych obywateli do przeciwstawienia się Niemcom! Mimochodem dodano że kobiety i dziewczęta brały również udział w walce i oślepiały rannych, wydłubując im oczy. Nie trzeba chyba dodawać że był to absurdalny komunikat.

Po fali krytyki jaka spadła na Niemcy jesienią 1914 roku cesarz Wilhelm II (w środku) wystosował obłudny list do prezydenta Wilsona.fot.Robert Sennecke/domena publiczna

Po fali krytyki jaka spadła na Niemcy jesienią 1914 roku cesarz Wilhelm II (w środku) wystosował obłudny list do prezydenta Wilsona.

Jednakże stanowisko to podtrzymywał sam kajzer Wilhelm II. Po ogromnej fali oburzenia, jakie przeszło przez światową prasę po zniszczeniu Louvain, wystosował do prezydenta USA Woodrowa Wilsona specjalny telegram.

Pisał w nim obłudnie, że mu serce krwawi z powodu nieszczęść, które dotknęły Belgię w wyniku przestępczych i barbarzyńskich działań Belgów. W dalszej części depeszy bezczelnie oskarżał rząd belgijski, którego posunięcia wymusiły na niemieckich wojskowych stosowanie najostrzejszych środków represji wobec, jak to ujął, żądnej krwi ludności.

Bibliografia:

  1. Martin Gilbert, Pierwsza wojna światowa, Zysk i S-ka Wydawnictwo Poznań 2003.
  2. Ian Kershaw, Do piekła i z powrotem. Europa 1914-1949, Znak Horyzont Kraków 2016.
  3. Janusz Pajewski, Pierwsza wojna światowa 1914-1918, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1998.
  4. Barbara W. Tuchman, Sierpniowe salwy, Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o. Warszawa 2014.
  5. Mała Encyklopedia Wojskowa, t. 1-3, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej Warszawa 1967-71.

KOMENTARZE (19)

Skomentuj Anna Dziadzio Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

wolnosciowe

Proszę uważać na źródła w tej kwestii. Sporo z nich to brytyjska propaganda anty niemiecka.
Pisze o tym np. T.Gabiś.

Jarema

J. Piłsudski powiedział że ,,Polacy to naród wspaniały ale ludzie k…”, mniejsza o to czy to prawda ale prawdą jest że, parafrazując ,,Niemcy to ludzie wspaniali (wielu znam) ale naród k…”. Może to niepoprawne co piszę ale Niemcy powinny być lużnym związkiem- konfederacją landów a że trudno to zrobić obecnie to powinni mieć na arenie międzynarodowej na okrągło wypominane takie dokonania jak zbrodnie w Chinach w 1900-1901, Namibii 1904-1907 o dwóch wojnach światowych nie wspominając. Bez ciągłego poczucia wstydu ten naród szybko ,,obrasta w pierze” i odzywają się w nim niezdrowe instynkty tj. buta, arogancja i tendencje do ludobójstwa. Ps. mam częściowo niemieckie i rosyjskie korzenie.

Jarek

I po każdej wojnie alianci zwracają im niepodległość i pozwalają znów robić, co im się żywnie podoba.

    Jarema

    A za I WŚ kto został ukarany? Węgry na mocy traktatu Trianon w 1920 r. Utracili wtedy 75% terytorium a najlepsze że niecałe 2 miesiące po tej tragedii udzielili nam ogromnej pomocy materialnej w kulminacyjnym momencie wojny z bolszewią.

Anonim

Tak było,ale warto przypomnieć co Belgowie wyczyniali w swoich koloniach. Przed 1 wojną mieli z tego powodu złą prasę. Barbarzyństwo Niemców uczyniło z katów ofiary.

    felix

    To samo można odnieść do działań Niemców w Afryce. Pierwsze ludobójstwo XX wieku to eksterminacja tubylców w Namibii.

      ola22

      a pierwszy obóz koncentracyjny utworzyli Anglicy dla Burów w 1900…

Antykomuch

A ilu Kongijczyków wymordowali lub zagłodzili Belgowie pod koniec XIX wieku…. około 10 mln!!!

wolnosciowe

Proszę uważać na źródła w tej kwestii. Sporo z nich to brytyjska propaganda anty niemiecka.
Pisze o tym np. T.Gabiś.

Jarema

Kongo nie było kolonią belgijską tylko własnością ich króla, po przejściu Konga pod władzę Belgii brutalne traktowanie tubylców się skończyło. Za całe zło był odpowiedzialny Leopold II

JKQ

Pytanie do autora: czy po wojnie podjęto kroki prawne przeciwko sprawcom masakr? Czy zostali osądzeni i ukarani?

    Darek Kaliński

    Zbierając materiały do artykułu nie znalazłem żadnych informacji na ten temat, więc obawiam się że kary nie było.

Jarema

Mało możliwe żeby ktokolwiek został ukarany ponieważ jeśli delikwent odpowiedzialny za zbrodnie wojenne nie wpadł w ręce strony przeciwnej to w zasadzie był bezkarny. Wystarczy zajrzeć do postanowień warunków pokoju w Rydze z 1921 r., gdzie mamy w jednym z punktów napisane że obie strony zgadzają się na całkowitą amnestię osób odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne.

popone

A może kto przypomni bestialstwo Belgów, którzy na początku XX w. zamordowali lub doprowadzili do śmierci co najmniej 15 milionów (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) Kongijczyków ? Niesłychane zezwierzęcenie Belgów oraz ludobójstwo i znęcanie się które nie ma żadnego odniesienia w dziejach ludzkości.

    Nasz publicysta | Anna Dziadzio

    Drogi komentatowe, przypomnimy i to prawdopodobnie w najbliższym tygodniu. Proszę wypatrywać na stronie głównej artykułu dokładnie na ten temat. Pozdrawiamy :)

sks

Stawiam tezę, że problem tkwi w naukach humanistycznych jakie suflowane są dzieciom i młodzieży w państwowych szkołach (od Bismarcka), która przemienia w gówno tak rodowitych Niemców jak i volksdojczów (przykładem Prusacy i inne narody) którzy lądują w granicach tej kultury, a właściwie cywilizacji bizantyjskiej jaką ma w spadku po Cesarstwie Rzymskim „Narodu Niemieckiego”.

Iryd

Myśl, że ludzie to nie zwierzęta i nie należy ich tak traktować i zabijać masowo jest stosunkowo młoda, to to stosowana w czasie pokoju.W czasie konfliktu wielu ludzi szybko powraca do swoich pierwotnych instynktów. Nie trzeba wracać do minionych czasów wystarczy popatrzeć na dzisiejsze wydarzenia na świecie. Nie trzeba nawet wojny. Wystarczy drobna sprzeczka i zawiść byśmy usłyszeli o krwawym morderstwie. Nie masowym, bo nie objął większej grupy. Choćby Brewik, nie zabił większej grupy niż jego siedemdziesiąt ofiar bo nie zdążył, czego żałuje ale jak wyjdzie to dokończy. Za to odbywa karę w warunkach jakich większość ludzi zwłaszcza z trzeciego świata może tylko pomarzyć. Nie czarujmy się człowiek jest bestią tylko czasem trochę oswojoną.

Sam Edi

Rusofobia, germanofobia, antysemityzm…..najwięksi chuligani tego globu sprytnie chowają się za takie hasełka, żeby cichcem sposobić się do kolejnej wojenki. Właściwie to i my powinniśmy reaktywować lisowczyków, i, wzorem Mossadu oraz KGB/FSB likwidować przeciwników Rzeczypospolitej oraz karać za antypolonizm. Z racji położenia geopolitycznego oraz bycia stale opluwanymi przez różne globalne jaczejki, byłoby to w pełni uzasadnione.

Iwona

Niemcy byli sa i beda rakiem na ciele Europy. Od momentu gdy zaczeli sie jednoczyc w 1860 roku. Nie ma zadnej watpliwosci co do tego. Straszne ze Alianci po ostatniej wojnie pozwolili im w ogoloe istniec.

Zobacz również

Druga wojna światowa

Wojna zawsze najsilniej uderza w kobiety. 4 poruszające historie z II wojny światowej, które udowodnią Ci, że Polka potrafi znieść wszystko

To, z czym zmuszone były się zmagać, zniszczyłoby niejednego człowieka. One jednak stawiły czoła przeciwnościom. Nie myślały o sobie, ale o ludziach, dla których żyły...

11 lutego 2018 | Autorzy: Aleksandra Zaprutko-Janicka

Dwudziestolecie międzywojenne

Najwyższa pora im podziękować. Pięciu obcokrajowców, którzy pomogli Polsce wywalczyć niepodległość

"Można Polakom wybaczyć, że wierzą, iż w 1918 roku sami wywalczyli sobie niepodległość. Tak jednak nie było” – pisał Norman Davies. I miał rację. Kto...

14 stycznia 2018 | Autorzy: Mateusz Drożdż

Dwudziestolecie międzywojenne

Pierwsza kobieta, która rządziła Stanami Zjednoczonymi. Władza była w jej rękach, a ty nigdy o niej nie słyszałeś

Wojna już się skończyła, ale w Białym Domu tylko pozornie zapanował spokój. Schorowany i częściowo sparaliżowany prezydent nie był w stanie podejmować nawet najprostszych decyzji....

3 stycznia 2018 | Autorzy: Anna Winkler

Dwudziestolecie międzywojenne

Najbardziej krwawe bitwy pierwszej wojny światowej

Ponad 9 milionów zabitych żołnierzy. Kolejne 15 milionów rannych i chorych. Tak przedstawia się morderczy bilans Wielkiej Wojny. Przedstawiamy najbardziej krwawe starcia trwającego ponad cztery...

19 października 2016 | Autorzy: Mateusz Drożdż

Dwudziestolecie międzywojenne

Ilu Polaków zginęło w czasie I wojny światowej?

Nie było masowych bombardowań, komór gazowych, cywili nie rozstrzeliwano na ulicach z broni maszynowej. Mimo to, po Wielkiej Wojnie na terenach polskich nie doliczono się aż czterech...

13 sierpnia 2016 | Autorzy: Mateusz Drożdż

Dwudziestolecie międzywojenne

Tresowane mewy i statki pułapki. Jak sto lat temu zwalczano U-booty

Podczas pierwszej wojny światowej, wraz z gwałtownym wzrostem liczby i skuteczności niemieckich okrętów podwodnych, pierwszorzędnego znaczenia nabrał problem ich skutecznego zwalczania. Ówcześni specjaliści mieli w...

12 stycznia 2016 | Autorzy: Dariusz Kaliński

Jeśli chcesz zgłosić literówkę lub błąd ortograficzny kliknij TUTAJ.

Najciekawsze historie wprost na Twoim mailu!

Zapisując się na newsletter zgadzasz się na otrzymywanie informacji z serwisu Lubimyczytac.pl w tym informacji handlowych, oraz informacji dopasowanych do twoich zainteresowań i preferencji. Twój adres email będziemy przetwarzać w celu kierowania do Ciebie treści marketingowych w formie newslettera. Więcej informacji w Polityce Prywatności.