Irma Grese. Najbardziej zdegenerowana zbrodniarka II wojny światowej

– Ile poznał pan kobiet, którym zaszkodziło to, że były piękne?

– Mniej niż tych, którym uroda pomogła, ale z tego, co słyszę, pani jest jedną z tych, którym zaszkodziła, i to bardzo.

Nieskazitelna twarz, wynaturzona dusza

– Owszem, jak wiele innych, bo na przykład moja matka, za sprawą swojej nieprzeciętnej urody, zaczęła od podawania do stołu w restauracji w Kordobie, a skończyła w polskiej „wszarni” – odpowiedziała mu niewyraźnie. − Irma z kolei była tak piękna, że gdy spała, mogłaby być modelką do aktu Velazqueza i każdy książę pospieszył by obudzić ją pocałunkiem.

Kiedy jednak otwierała oczy, jej spojrzenie mroziło krew w żyłach, bo to doskonałe ciało i nieskazitelna twarz kryły wynaturzoną duszę. Jeśli to, co teraz opowiadam, kiedykolwiek przeobrazi się w książkę, chciałabym, aby na jej okładce znalazła się fotografia zrobiona Irmie, gdy miała dwadzieścia lat i na której naprawdę wygląda jak gwiazda filmowa…

Pewnej nocy zawołała mnie do swojej sypialni. Gdy przyszłam i czekałam, aż każe mi się rozbierać powoli, tak jak lubiła, ona pomachała jakimiś papierami, które trzymała w ręce, i niespodziewanie spytała: – „Parzyste czy nieparzyste?”.

fot.domena publiczna

Piękna Bestia robiła sobie z więźniarek niewolnice seksualne

Powiedziałam, że nie rozumiem, o czym mówi, a ona wyjaśniła mi: – „Te maciory potrafią tylko jeść i srać, więc muszę uwolnić świat od połowy z nich. Wybieraj, które mam wyeliminować: parzyste czy nieparzyste?”.

Odmówiłam odpowiedzi, starając się wyjaśnić jej, że nie może zrzucać na mnie takiej odpowiedzialności, gdy nagle zrozumiałam, na czym polega szatański pomysł jej chorego umysłu. Ona się roześmiała i rozbawiona, jakby to było coś szalenie śmiesznego, oznajmiła:

– „Doskonale! Jeśli moja śliczna Cyganeczka nie chce obciążać swojego sumienia winą za skazanie połowy zdzir, to przypuszczam, że chce policzyć sobie jako zasługę uratowanie połowy macior. – Potrząsnęła energicznie trzymanymi dokumentami i zapytała: − Kogo wolisz uratować? Parzyste czy nieparzyste? I ostrzegam: jeśli nie zdecydujesz szybko, załatwię je wszystkie”.

Czytaj też: Irma Grese – sadystyczna nadzorczyni z obozu Auschwitz-Birkenau

Pani życia i śmierci

Wiedziałam, że mówi poważnie, bo dla nich więźniarki nie były ludźmi, dlatego po chwili namysłu odpowiedziałam, żeby uratowała nieparzyste. Chciała wiedzieć, dlaczego akurat tak wybrałam, więc jej wyjaśniłam, że jeśli była ich parzysta liczba, to nie miało znaczenia, ale jeśli było ich nie do pary, to tę jedną więcej ratowałam w ten sposób od śmierci.

Nie od razu to pojęła, ale sprawdziła listę, zobaczyła, że jest ich sto trzydzieści sześć i zaśmiała się, ubawiona. A potem wzięła moją twarz w swoje dłonie, pocałowała mnie długo i popchnęła na łóżko, wykrzykując: „– Ależ sprytna jest ta moja Cyganka!”.

Tekst stanowi fragment książki Alberto Vazqueza-Figueroi „Piękna bestia”, która ukazała się właśnie nakładem wydawnictwa Bellona.

Violeta Flores wlała do swojego kieliszka resztę alkoholu z butelki i popijała go małymi łykami, zanim dodała:

– Taka była Irma; wszyscy wiedzieli, że spała z częścią dowództwa SS i że wystarczył jeden jej telefon, aby wyeliminować kogokolwiek; fakt ten budził zrozumiałą grozę. Ta jej pozycja jednocześnie sprawiła, że moja matka i brat wciąż żyli, a ja sama, „jej śliczna narzeczona”, mogłam swobodnie poruszać się po okolicy obozu zagłady, w czym żaden z członków budzącego strach gestapo nie odważyłby się mi przeszkadzać.

Czytaj też: Najgorsze strażniczki obozów koncentracyjnych [18+]

Seksualni niewolnicy

– W tej fatalnej książce, której nigdy nie powinienem był wydać, napisano, że podczas pobytu w Auschwitz Piękna Bestia utrzymywała relacje intymne z lekarzem, oskarżonym potem o tysiące przestępstw; wiem, że po zakończeniu wojny uciekł on do Ameryki Południowej – wspomniał Mauro Balaguer. Ta postać już wtedy zwróciła jego uwagę, choć teraz, niestety, nie mógł sobie przypomnieć nazwiska tego lekarza. − Coś pani o tym wiadomo?

– Przypuszczam, że chodzi panu o Mengele, parszywego Anioła Śmierci, który torturował i zamordował setki dzieci, przeprowadzając na nich eksperymenty genetyczne… – potwierdziła Andaluzyjka. − W tamtym czasie Irma mogła utrzymywać „relacje intymne” ze wszystkimi aniołami i wszystkimi diabłami, bo do jej łóżka dwa razy w tygodniu trafiało troje lub czworo kobiet i mężczyzn.

fot.USHMM/domena publiczna

Podczas pobytu w Auschwitz Piękna Bestia utrzymywała relacje intymne z lekarzem, oskarżonym potem o tysiące przestępstw – Josefem Mengele (pośrodku)

Przez to właśnie, przez te tłumy, przewijające się przez jej łóżko, nie jestem w stanie dziś określić, z kim ona spała, a z kim nie… – przerwała na chwilę i zastanowiła się. − O ile ja pamiętam, miała co najmniej dwie aborcje, a ja w takie „ostre” noce zamykałam się w swoim pokoju i chowałam głowę pod poduszkę. Czasami, kiedy w orgii uczestniczyły tylko kobiety, zmuszała mnie, żebym się temu przyglądała.

– Trudno pani o tym mówić? – zapytał ostrożnie, zdając sobie sprawę, jak ciężkie musiało być dla niej wracanie do tych wspomnień, choć od tamtego czasu minęła już cała wieczność.

– Boli mnie, kiedy muszę to sobie przypominać… Jak wiadomo, potrafimy kontrolować swoje ręce, język, a nawet uczucia, ale nie swoją pamięć. Ona działa zgodnie z własną wolą i wtedy, kiedy ma na to ochotę. Teraz mogę o tym mówić bez przywoływania tamtych obrazów, ale przez bardzo długi czas miałam je w głowie nawet wtedy, gdy o nich nie mówiłam. Rozumie pan tę różnicę?

– Jak najbardziej.

Źródło:

Tekst stanowi fragment książki Alberto Vazqueza-Figueroi „Piękna bestia”, która ukazała się właśnie nakładem wydawnictwa Bellona.