Kategoria: Nowożytność
Data publikacji:
Autorzy:
Anna Winkler i Magdalena Kawałkowska
Przy tekście pracowali także:
Anna Winkler (fotoedytor)
Został zapamiętany jako erudyta, mecenas kultury i sztuki oraz... wyjątkowo kiepski polityk, znajdujący się pod przemożnym wpływem Katarzyny II. Czy rzeczywiście zasługuje na tak surową ocenę?
KOMENTARZE (1)
Na surową ocenę zasługują Ciekawostki historyczne, lansujące z uporem pogląd, iż Poniatowski to Stanisław August. Nie sposób przyjąć, by Ciekawostkom umknęło, iż miał na imię Stanisław Antoni. Augustem to się mianował sam, by dowieść jaki to z niego cezar.
Król w lipcu 1938 roku wprowadził kłopotliwy dylemat, bowiem na boczny tor stacji kolejowej w Stołpcach wjechał zaplombowany wagon przybyły z ZSRR. Wewnątrz była ołowiana trumna, bowiem kościół w Leningradzie przeznaczono do rozbiórki. No i się zaczęło. Jak król, to musowo Wawel. Targowiczanin, który ratyfikował I i II rozbiór w takim miejscu? No, to Warszawa, a jak Warszawa to kościół św. Jana. Cezar na Parnasie zasługiwał co najmniej na Łazienki, podnosili inni. Koniec końców znaleziono wyjście, administracyjne, odsyłając trumnę do Wołczyna, miejsca urodzenia.
Przy okazji, może Ciekawostki poszperają, którzy to z usłużnych heraldyków, doszukali się w księgach kościelnych ( te na złość spłonęły) antenatów w starożytnej rodzinie włoskich hrabiów Torellich. Stachu, jak na augusta przystało. nadawał Torellim wstęgi orderowe, czy inne protekcje. Zapomniano ( aż dziwne), że dobry Stasiu ustanowił w 1765 roku order św. Stanisława, a ten stał się później orderem imperium carów.