Ludwika XIV znają wszyscy. Ale dlaczego wychwalające króla Francji podręczniki milczą o ohydnych zbrodniach, którymi skrwawił sobie ręce?

Oczywiście, że chodzi o Genuę… dziękuję za zwrócenie uwagi i kajam się za bezmyślne przejęzyczenie :)

To akurat nie trafione, Genewa leży nad Jeziorem Genewskim ;p ale ciekawiej jak tam flotę miał Ludwik wysłać? Tak trochę Rodanem a później po lądzie tak z 100, 200 km? hahahaahhaahahah

Szanowny P.P., dziękujemy za komentarz. Zapewniamy, że staramy się unikać wszelkich błędów, każdy tekst przechodzi przez redakcję. Ale nikt nie jest doskonały – zdarzają się nam czasem i literówki, i przejęzyczenia (jak w tym przypadku – wiadomo przecież, że w tekście nie było mowy o Genewie), i zwykłe pomyłki. Tym bardziej polegamy na czytelnikach takich jak Pan, by pilnować jakości publikowanych tekstów :).

Niedawno po lekturze „Syropu z popiołu” Smoleńskiego? Ale to trudno porównywać… Z drugiej strony arogancja władców jest taka sama od wieków.

Drogi d, tak samo pomija się zbrodnie nie tylko innych władców z tamtych czasów, ale większości tych z puli tzw. wielkich. Może mówienie o czarnej stronie władzy jest niewygodne? A może po prostu sami chcemy widzieć w nich ideały, do których można się odwołać? Może to być również kwestia zwykłej niewiedzy… Niestety ciężko odpowiedzieć na to pytanie. A co najgorzej, ciężko to milczenie znieść. Nieustannie próbujemy :) Pozdrawiamy.

Kolejny „specjalista” od jechania po „Wiśle”, ech… Polecam zorientować się trochę bardziej odnośnie tej akcji i błagam, tylko nie ze źródeł pro-ukraińskich, albo wręcz pro-nazistowskich (upowskich), jak to co poniektórzy robią. Takiej kondensacji kłamstwa, obłudy, umywania rąk itd. ze świecą szukać. Chyba tylko u Niemców, Rosjan, Anglików i Amerykanów można znaleźć konkurencję dla Ukraińców.

A szmalcownicy? Wszystko na ten temat dawno już zostało powiedziane, co niby jeszcze jest do dodania? Niech może Żydzi, tak dla odmiany, rozliczą się z własnych przewin czasu wojny (a tych im nie brakuje, uwierz mi). Jak wszyscy to wszyscy.

W każdym narodzie znajdzie się jakieś kanalie. Trzeba jednak zachować proporcje. Żaden naród nie otrzymał tylu odznaczeń Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata co Polacy, przy czym tylko u nas za pomoc Żydom groziła kara śmierci. To nie nasz naród ma na sumieniu holokaust, obozy śmierci, gułagi, masowe mordy, czystki i miliony ofiar.

Szanowny d no porównanie przesiedleń ludności podczas akcji,,Wisła” do mordów to chyba raczej średnio trafiony pomysł. Zresztą warto pomyśleć też o tym że we wspomnianym wieku XVI czy też w omawianym okresie nie istniały jakieś regulacje dotyczące zbrodni wojennych czy traktowania cywilów, o ile w okresie średniowiecza np takie mordowanie jeńców (rycerzy) się zwyczajnie nie opłacało to od czasów renesansu panowała „wolna amerykanka”, a los ludności zdobywanych miast od starożytności był taki sam. Weź znajdź państwo które w okresie XVI- XIX w nie miało czegoś za uszami czy to podczas wojen, rewolucji czy w okresie kolonialnym.

Drogi d, to jedna strona medalu. Druga to ówczesna mentalność władców. Kraj i poddani nie byli traktowani autonomiczne, tylko jako osobista prywatność króla. Efekt? „Rozdysponuję nimi jak mi się podoba…”

Zmieniło się tyle, że ginie i popada w biedę oraz nędzę nieporównywalnie więcej ludzi. Aha, jeszcze wtedy przynajmniej było wiadomo kogo ewentualnie nienawidzić za swoją niedolę (wszystkiemu winien ten w koronie, a prędzej jego źli doradcy), a dzisiaj? Wszyscy umywają ręce i winnych nie ma.

Nie jesteś jedyny mój też skasowali. Cenzura jak w PRL-u. ;D

Aaa… Łysiak, no to wiele wyjaśnia. Tak podejrzewałem, że jesteś jakiś trefny po różnych twoich rewelacjach, ale teraz mam to czarno na białym. Tak jak myślałem nie jesteś partnerem do w pełni poważnej, naukowej dyskusji.

Nie żebym był jakimś zajadłym wrogiem Łysiaka, ale trzeba to sobie powiedzieć otwarcie, że niejedną bzdurę napisał np. poprzez powtarzanie dezaktualizujących się wersji wydarzeń jakie rozegrały się w Polsce w XI w. Tak więc nie radziłbym traktować go jak jakąś wyrocznię. I jeszcze te naiwne zachwyty nad Napoleonem.

I znowu nieład i bezmyślność, od potępienia (to akurat słusznie) rewolucji anty-francuskiej do wychwalanie jej „pierwszego syna” z Korsyki rodem, którego poglądy ktoś scharakteryzował: „jest to czysty jakobinizm ucieleśniony w jednej osobie”, a przynajmniej taki był sens. Brawo, sam się podkładasz pod „punktowanie”.

Ludwik XIV był degeneratem i zbrodniarzem? No to miał w Bonaparte vel Buonaparte godnego następcę.

„Ten archaizm absolutystyczny Francji Ludwika rzucił, rzuca głęboki cień na dzieje Europy po dzień dzisiejszy…?!”

A to co ma być? Jakaś agitka polityczna??

„Czy jednak to król słońce jest temu winny?
Chyba jednak ogólna wówczas fascynacja zdegenerowanym już skrajnie w czasach Ludwika absolutyzmem tureckim (ale jeszcze pełnym ZŁUDNEGO blichtru!) w całej Europie (mimo, że był to „łabędzi śpiew” – ale jak donośny i groźny! – Osmanów) stworzyła absolutyzm francuski.”

To teraz oficjalne: Nie masz bladego pojęcia o czym piszesz. Oto macie wszyscy przed sobą koronny przykład ignoranta historycznego z rozdętym ego, który uważa się za wielkiego znawce wszystkich możliwych zagadnień, od kwestii społecznych po politykę zagraniczną.

„Pokój w Rijswijk to niedoceniana cezura czasowa dla Europy, to nie tylko dla mnie rzeczywisty prapoczątek końca nie tylko dla RON, ale i nawet odległych w czasie apokaliptycznych zawirowań obu wojen światowych…”

Czyli Ludwik XIV jest teraz współwinny I i II wojny światowej, tak? Znakomicie! Aż chce się powiedzieć: „Trwaj chwilo, jesteś taka piękna!”, jak w „Fauście” normalnie.

„Pamiętajmy, że dla Monteskiusza”

Wybacz, ale prominentni masoni-utopiści nie są dla mnie szczególnymi autorytetami. A ponadto Monteskiusz wcale się tamtym ustrojem aż tak nie podniecał. Dostrzegał zwłaszcza degeneractwo polskiej gospodarki.

„P.S. I nie porównujmy Napoleona do Ludwika.
Wiemy, że Napoleon pochwalając dążenie do potęgi Francji, głęboko pogardzał jakimkolwiek despotyzmem, w tym Ludwika szczególnie!!!
Francuzi kochali Napoleona, a Ludwika tylko się bali – szczerze go nienawidząc…
Napoleon miał – w przeciwieństwie do Ludwika, plan na „zorganizowanie” Europy (np. Związek Reński etc.), Europy bez wojen – i to na stulecia!
Ostrzegam, z mojej strony „ucznia” Łysiaka, jakakolwiek próba bezzasadnego „oplucia” Napoleona, spotka się z najbardziej – z tych możliwych, zajadłą ripostą!”

Nie jestem anty-fanem Napoleona, podziwiam go za jego osiągnięcia wojskowe, ale jego koniec był absolutnie żałosny, popełnił liczne błędy i sam w dużej mierze odpowiadał za swój (żałosny) los końcowy. A teraz oficjalnie rzucam wyzwanie, dawaj z tą swoją „zajadłą ripostą”, jeśli oczywiście masz odwagę, ha ha ha!

Z tendencyjnymi agitkami antykościelnymi to nie tutaj, ale raczej na Gazeta.pl czy też forum innego tego typu szmatławca (jak np. FoxWeek), tam taki „poziom” argumentacji będzie doceniony, może nawet dostaniesz ciasteczko w nagrodę. Tutaj trzeba dać z siebie trochę więcej.

I nie, NIE MA podstaw do ewentualnej beatyfikacji, a tym bardziej kanonizacji Ludwika XIV i nikt jakoś nie wpadł na taki pomysł przez ostatnich kilkaset lat. Jako „ekspert od spraw kościelnych” powinieneś to wiedzieć.

Drogi czolgisto, jeśli będziemy przy każdej postaci, która dokonywała zbrodni twierdzić, że „takie były czasy”, „niczym nie wyróżniał się od innych”, to popadniemy w błędne koło. W każdym czasie możemy użyć takiego sformułowania, zwłaszcza w trakcie wojen. To jednak nie jest usprawiedliwienie dla zbrodni. O gigantycznych długach Autorka w tekście napisała.
P.S. Co do uwagi o edytorze, znalazł Pan jakieś błędy w tekście dotyczące edycji? Jeśli tak, prosimy o zgłoszenie (na dole strony mamy do tego specjalny formularz). Uwaga ogólna niestety nic nam nie mówi, jeśli nie jest poparta żadnymi konkretami i argumentami. Pozdrawiamy.

Dodajmy że te długi Ludwika XIV mocno przyczyniły się do rewolucji i upadku władzy Burbonów w Francji.

„W Pana wypowiedziach, jak rozumiem magistra historii, zaskakuje mnie jednak przede wszystkim ubogi zasób słów, którym Pan rozporządza (?) i, lub się tymże posługuje. Prowadząc wiele lat zajęcia ze studentami, miałem często z czymś takim – tym problemem, tj. z kurczącym się z roku zasobem terminów i pojęć znanych moi studentom, do czynienia. Jeszcze niedawno było to c. 1500 słów średnio… A teraz jak będzie 1000…
Chyba nie ma odwrotu od tej tendencji, ale… Ale tytuł mgr nauk humanistycznych (chyba?) i dzisiaj zobowiązuje…”

Proszę się nie obawiać o słownictwo tego skromnego prostaczka, ale doceniam troskę. A tak na poważnie to jesteśmy na portalu internetowym, moje posty mają być przystępne i zrozumiałe dla szerszego grona odbiorców, nie wspominając już o tym, że nie toczymy tutaj dyskusji akademickich, tylko prowadzimy luźną w sumie wymianę myśli. Jeśli chciałbym pisać w sposób bardziej „inteligencki” to oczywiście mogę, tylko po co? Żeby podbudować własne ego jaki to ze mnie „inteligent” Proszę wybaczyć, ale cenię sobie raczej prostotę i treściwość wypowiedzi ponad ich przesadne „intelektualizowanie” dla samej zasady, które w praktyce nic nie wznosi. Chodź gdyby był gdzieś taki wymóg to proszę bardzo, mi to nie robi różnicy. Zresztą nie przesadzajmy, pański zasób słownictwa w pisanych postach też nie jest jakiś specjalnie imponujący.

„„A to co ma być? Jakaś agitka polityczna??””

Przyznaję, że było to lapidarne w swojej formie zapytanie, ale tym niemniej uważam, że uzasadnione zważywszy na fragment tekstu, do którego owo zapytanie się odnosiło.

„– proponuje Pan przeciwnikowi wybór między serwowaną przez siebie tezą, a przejaskrawioną celowo przez Pana antytezą (szare obok białego wydaje się bowiem czarnym, a obok czarnego wydaje się białym).”

Przejaskrawionymi, tak, ale chyba można było się domyśleć, że robię to specjalnie, prawda? Dobrze, że się pan wreszcie w tym zorientował, ale z boku tak to właśnie mniej więcej wygląda z pańskiej strony. Jeśli stawiamy jakieś kontrowersyjne tezy to mamy obowiązek je UDOWODNIĆ, a nie na zasadzie: „Powszechnie panująca wiedza jest do kitu, ale ja mam rację bo jestem kontrowersyjny!”. Tak nie wygląda poważny dyskurs historyczny.

„– używa Pan triumfalnego ogłaszania, że się czegoś dowiodło, choć wcale z dyskusji tak nie wynika – często to owszem skutkuje przy nieśmiałym przeciwniku (ale jak Pan widzi przy mnie nie ma szans :))”

Normalnie telepata albo jasnowidz, wie co miałem na myśli lepiej niż ja sam. A wracając do meritum to sam pan stosuje podobną manierę, głosząc swoje tezy niemal jak prawdę objawioną w kontekście „złej oficjalnej nauki”, nie będąc jednak w stanie wykazać zbiór źródeł owej tajemnej wiedzy, swoistego „Ars Magica”.

„– Argumentum ad auditorem – zwraca się Pan bezpośrednio do audytorium, zamiast do oponenta. Zamiast odpowiadać racjonalnie na zarzuty stawiane przez rozmówcę, w sposób populistyczny, odwołuje się Pan do gustów i upodobań ewentualnego audytorium („agitka pltyczna”). Pozyskanie go ma na celu wywarcie presji na adwersarzu, czyli mnie – oponencie; tak bym nie miał śmiałości przeciwstawić się opiniom nie tylko Pana, ale i innych dyskutantów, którzy „argumentum ad auditorem” – ale nie de facto, ulegli .”

Nie trudno ulec, kiedy samo audytorium, widownia, inni dyskutanci, jak zwał tak zwał, widzą wyraźnie, że nie potrafi pan należycie uargumentować swoich często kontrowersyjnych osądów, a równocześnie nosi się jak największy ekspert mający dostęp do „prawdziwej wiedzy” niedostępnej dla prostego plebsu… Proszę podejść do sprawy poważniej i rzetelniej, a nie rzucać pustymi hasłami, to i „widownia” może stanie po pańskiej stronie.

„– przyklejanie etykietki – kiedy twierdzenie przeciwnika podobne jest do jakiejś herezji, błędnej nauki, ale nią niewątpliwie nie jest (i to Pan wie), to przyczepia Pan mu etykietkę: „..jesteś jakiś trefny…””

Jeszcze raz: kiedy ktoś rzuca kontrowersjami, miejscami wręcz „obrazoburczymi” to naturalną reakcją „odbierających” owe hipotezy jest domaganie się głębszego zarysowania problemu. Ja sam niedwuznacznie dopominałem się o podanie podstaw czy też przesłanki (tylko nie osobiste widzimisię) jakimi się pan kieruję przy owym „obrazoburstwie” w innym temacie, i co? Ano nic, czmychnął pan nie udzielając odpowiedzi. Pod jeszcze innym artykułem już nawet redakcja dopytuje się o źródła pańskiej wiedzy, ich też pan zignoruje tak jak mnie i innych „szarych żuczków”? Jeśli tak to nieładnie, bo trąci to brakiem odwagi.

„– jeśli przeciwnik ma rację, ale użył błędnej argumentacji, stara się Pan obalić argument, uznając, że obala w ten sposób całą tezę. Na Pana (dość wątpliwe jednak) usprawiedliwienie: jest to jedna z najpowszechniej używanych metod erystycznych.”

A to już szczyt tupetu z pańskiej strony. Ma rację, ale użył błędnej argumentacji? To dopiero erystyka, autorytatywne stwierdzenie (albo chociaż sugestia), że to pan ma rację tylko użył błędnej argumentacji. Po prostu śmiechu warte. Ale to dobrze, obnażasz w ten sposób te swoje przeświadczenie o własnej słuszności. „Ja mam rację, a wy się mylicie, tak już jest i basta!”.

„– ad personam: widząc, że przeciwnik jest, lub może być, bardziej po stronie obiektywnej prawdy niż Pan, atakuje go Pan osobiście („…Nie masz bladego pojęcia o czym piszesz…”), obrażając lub w jakikolwiek inny sposób stara się Pan porzucać prawdziwy przedmiot sporu. Rzuca Pan inwektywami – używa słów obraźliwych. A tych to proszę wybaczyć ale powtarzał…”

Może, może, może… Morze to jest szerokie i głębokie. Nie przedstawił pan ani jednego dowodu, choćby przesłanki na to, że może być po stronie „obiektywnej” prawdy, w jakimkolwiek temacie, mniej lub bardziej niż ja lub ktokolwiek z innych tutaj piszących. Ograniczał się pan raz za razem do czystej spekulacji nie podpartej tak naprawdę NICZYM, a dopytywany o konkrety uciekał z dyskusji. Teraz oskarża innych o sztuczki erystyczne… Normalnie ręce opadają. Proszę wybaczyć, ale nie interesują mnie pańskie „przemyślenia”. albo co się panu „wydaje”. Jeśli mamy dyskutować poważnie, ze stawianiem odważnych stwierdzeń faktów (nawet już nie hipotez), to oczekuję konkretów, a nie „wydaje mi się”, „myślę” itd., bo to jakaś kpina. Zresztą co to jest ta „obiektywna prawda”? Prawda to absolut, albo coś nią jest, albo nie jest, bez żadnych przedrostków ani dodatków (normalnie jak „demokracja ludowa” czy inne tego typu zbitki). I na koniec proszę o listę konkretnych inwektyw jakich użyłem przeciwko panu. Jeśli takowa nie zostanie przedstawiona to klasyfikuję pana jako kłamcę nie wartego dalszej dyskusji.

„Pokój w Rijswijk: a choćby ten ciąg narracji historycznej – Alzacja – Strasburg… Mam kontynuować?”

Ależ proszę bardzo kontynuować, to takie zajmujące… Tak jakby kwestia Alzacji była jedynym powodem wybuchu wielkiej wojny (bo to właśnie pan sugeruje?).

„Napoleon – tylko osiągnięcia wojskowe? Nie widzi Pan epokowego znaczenia np. Kodeksu Napoleona? Wiem, że nie on go napisał, ale jednak to za jego rządów…”

Kodeks cywilny, tak, właściwie na każdym etapie edukacji tłucze się go obok zwycięstw militarnych Bonapartego, więc trudno o nim nie pamiętać. Po prostu dla mnie jest nieco przereklamowany, to wszystko. Zresztą nie jestem fanem „rewolucyjnych” zmian, zbyt wielu zostało przez nie, lub dla nich, zamordowanych w bestialski sposób. „Wolność, Równość, Braterstwo” (chciałem to napisać w oryginale, ale nie mam znaków) tak, tylko jest jeden problem. Mianowicie w oryginale to było: „Wolność, Równość, Braterstwo, albo Śmierć!” czy jakoś tak.

„Co do Monteskiusza… to zostałem zwolniony wieki temu z egzaminu z filozofii za ponoć genialny referat o nim – i to jest fakt – nie moje „ego”; a masonami byli wtedy nieomal wszyscy wielcy – tak maniera, jak dzisiaj być na fejsie, a zarzut o socjalizm jest nie do udowodnienia…”

To gratuluję, ale ja nie pisałem per „mason”, ale „mason-utopista”, a w mojej książce to trochę co innego. Zresztą nie będę ukrywał, że nie jestem fanem masonerii jako takiej, a wręcz przeciwnie.

„…„żałosny koniec” – raczej żałośni byli ci co się do niego przyczynili, tak go się bowiem, nawet już chorego i zniedołężniałego bali, że schowali się za „potęgą” arszeniku…”

Owszem, taki był ów koniec. A teza z arszenikiem to kolejna sensacyjna, jednak całkiem niepotwierdzona koncepcja. Może prawda, a może nie.

„Nie mam danych bowiem argumentów, po za autorytarnymi tezami pozbawionymi warunku sine qua non do dyskusji, segmentu – elementu dowodowego, do których to argumentów mógłbym z kolei się odnieść, wnikliwego procesu dowodzenia z którym to mógłbym podjąć nawet niezbyt poważny, a co mówić o spełniającym wymagania naukowego, dyskurs…
Jak, jakim cudem, więc mam być „partnerem do w pełni poważnej, naukowej dyskusji”? Pan mi tego nie tylko że ułatwia, ale wręcz mi to uniemożliwia.”

Tak, to jest naprawdę świetne, właśnie wystawiłeś sam sobie doskonałe podsumowanie, nie widzisz tego? Wszystko co napisałeś powyżej idealnie pasuje do CIEBIE i nikogo innego. To ty stawiasz autorytarne, bardzo kontrowersyjne, ba, wręcz sensacyjne tezy bez równoczesnego podania, jak to sam ująłeś: „segmentu – elementu dowodowego, do których to argumentów mógłbym z kolei się odnieść, wnikliwego procesu dowodzenia”. Mało tego śmiesz zarzucać MNIE coś co SAM nagminnie (ni=on stop) robisz… Naprawdę śmiech, śmiech i jeszcze raz śmiech. Oto jak można podsumować te wszystkie hipokryckie wywody.

Jeśli to miał być przytyk do mnie, że wiem tyle co każdy „przeciętny maturzysta” o Ludwiku XIV to niestety kolejne pudło. Wiem o nim znacznie więcej i wiem, że nie był ideałem, jak my wszyscy, tylko co z tego? Zresztą „przeciętny maturzysta” nie musi wiedzieć nic więcej ponad to, że był to władca wielki i potężny. Bo czy to się komuś podoba, czy nie, takim właśnie był, ewentualne mankamenty osobiste czy nawet metody jakimi osiągał ową wielkość to (słusznie bądź nie, nie moją rzeczą jest to rozstrzygać) sprawa drugorzędna. Zresztą zbyt wiele wiem o całej epoce i mentalności ludzkiej w niej panującej, żeby takie wyczyny jak te Ludwika robiły na mnie wrażenie. Wystarczy sobie poczytać o Piotrze Wielkim i od razu ewentualny „hejt na króla-słońce” powinien minąć jak ręką odjął. A najlepsze jest w tym wszystkim to, że jak już pisałem wcześniej, „słoneczko” nie zbudzał pogardy, ale wręcz przeciwnie, zazdrość i zawiść.