Ciekawostki Historyczne
Dwudziestolecie międzywojenne

Czy Hitler był w młodości komunistą?

Twórca nazizmu, czyli antykomunistycznej, antydemokratycznej i antysemickiej ideologii opłakujący lewicowego pacyfistę pochodzenia żydowskiego? A do tego służący pod sztandarami bolszewizującej Republiki Rad? Te karty swojego życiorysu Hitler starał się ukryć za wszelką cenę.  

26 lutego 1919 roku w Monachium odbywał się uroczysty pogrzeb Kurta Eisnera, zamordowanego kilka dni wcześniej przez skrajnego nacjonalistę. Eisner, znany dziennikarz, polityk, pacyfista pochodzenia żydowskiego był liderem bawarskiej Rewolucji Listopadowej, która doprowadziła do utworzenia socjalistycznego tworu państwowego, czyli Wolnego Państwa Bawaria. W niej zabity mężczyzna piastował urząd premiera.

Pogrzeb przyciągnął tłumy Monachijczyków, co udowadniają fragmenty zupełnie unikatowego filmu, nakręconego podczas defilady pogrzebowej. Wprawne oko wypatrzy pośród maszerujących znajomo wyglądającą postać. Charakterystyczny wąs, fryzura, postura… Zaraz, zaraz, czyżby to był on?

Nie lewica, nie prawica, lecz po prostu komunista?

Hitler, jako wcielenie zła, do dziś wykorzystywany jest w politycznych szermierkach słownych. Jego nazwisko oraz ideologia, którą stworzył, stosowane są jako najcięższa obelga w kierunku przeciwnika. Chaotyczny zbiór doktryn politycznych tego zbrodniarza jest trudny do ujęcia w ramy polityczne. Dlatego współcześni politycy i publicyści, zgodnie z własnymi przekonaniami, wrzucają go raz do prawicowego, raz lewicowego worka.

Jednak obecność Hitlera na pogrzebie Eisnera – lewicującego pacyfisty pochodzenia żydowskiego – może zdumiewać. Czyżby (tak jak chcieliby niektórzy interpretatorzy tego filmu) młodemu, trzydziestoletniemu Hitlerowi trafił się również flirt z komunizmem i bolszewikami?

Kurt Eisner trzy miesiące przed śmiercią.fot.domena publiczna

Kurt Eisner trzy miesiące przed śmiercią.

Dalsza część artykułu pod ramką
Zobacz również:

Adolf po wojennej klęsce

Zakończenie pierwszej wojny światowej, połączone z kapitulacją Niemiec, było dla młodego Adolfa Hitlera ogromnym ciosem. Moment ten opisuje, podpierając się wspomnieniami Hitlera, Peter Longerich, autor jego nowej biografii zatytułowanej „Hitler”:

(…) Wpadł w najgłębszą rozpacz, po raz pierwszy od śmierci matki zapłakał i odczuł głębokie zawstydzenie, które bezpośrednio dało o sobie znać objawami somatycznymi. „Mając znów ciemność przed oczami, po omacku i zataczając się wróciłem do sypialni, rzuciłem się na łóżko i schowałem rozpaloną głowę pod kocem i poduszkami”. Im usilniej próbował „objąć myślą to niesłychane wydarzenie, tym bardziej palił mnie w czoło wstyd oburzenia i hańby”.

Hitler, w przeciwieństwie do swoich rówieśników, nie miał dokąd wrócić. Poza armią nic na niego nie czekało – ani powitania ze strony szczęśliwych rodziców, ani spotkania z przyjaciółmi, czy kolegami z pracy. Hitler nie miał nikogo. Powszechna demobilizacja była więc najgorszym, co mogło mu się wówczas przytrafić.

Artykuł powstał między innymi na podstawie książki Petera Longericha, zatytułowanej "Hitler. Biografia" (Prószyński i S-ka 2017).

Artykuł powstał między innymi na podstawie książki Petera Longericha, zatytułowanej „Hitler. Biografia” (Prószyński i S-ka 2017).

W czerwonej Bawarii

Tymczasem upadające Cesarstwo Niemieckie pogrążało się w chaosie. Co ciekawe, wrzało również w konserwatywnej, mało proletariackiej, zdecydowanie bardziej rolniczej, Bawarii. Będące pod niewątpliwym wpływem bolszewickiej Rewolucji Październikowej tłumy podniosły władzę wprost z ulicy. Prawdziwym liderem zmian był wspomniany wcześniej Kurt Eisner, przywódca Niezależnej Socjalistycznej Partii Niemiec. Dokonał on praktycznie bezkrwawego przejęcia władzy, tworząc Wolne Państwo Bawaria. Cytując wspomnianą pozycję Longerischa „Hitler”:

Zmęczenie wojną dużej części ludności oraz powszechne niezadowolenie z monarchistycznego reżimu doprowadziło do poważnego zwrotu politycznego: już bowiem następnego dnia, 8 listopada, władzę rządową przejęła „Rada Narodowa” (Nationalrat) złożona z przedstawicieli rad chłopskich i żołnierskich, frakcji SPD i Bawarskiego Związku Chłopskiego (Bayerischer Bauernbund) w landtagu oraz trzech liberalnych posłów, mianując Eisnera swoim premierem. W koszarach pozakładano rady żołnierskie, przy czym w 2 pułku piechoty dominowała tendencja umiarkowana, zwrócona ku Socjaldemokracji Większościowej (Mehrheitssozialdemokratie).

Gdzie w tym czasie podziewał się Hitler? Co wówczas robił?

Adolf Hitler w bawarskim stroju na zdjęciu z 1925 roku.fot.domena publiczna

Adolf Hitler w bawarskim stroju na zdjęciu z 1925 roku.

Aktywista w lewicowej armii

Hitler, już po kapitulacji Niemiec, dalej kurczowo trzymał się armii. Wiadomo, że w grudniu trafił do oddziału wartowniczego, którego zadaniem było pilnowanie jeńców wojennych. Pobyt w obozie w Traunstein nie trwał jednak długo. Miesiąc później powrócił on do Monachium, rządzonego już przez socjalistów Eisnera i wylądał w batalionie demobilizacyjnym swojego pułku. Widmo końca przygody z mundurem wciąż zaglądało mu w oczy – po raz kolejny jednak udało mu się uciec przed demobilizacją.

Przyszły zbrodniarz został wybrany na „męża zaufania” swojej kompanii. Była to funkcja łącząca w sobie wiele zadań: pozyskiwał on żołnierzy do pracy w rolnictwie, miał jednak również pełnić funkcję agitatora i wpływać na ich światopogląd. W najnowszej książce Longericha „Hitler. Biografia” znajdujemy ponadto następującą informację:

Nie ulega natomiast wątpliwości, że wojsko stacjonujące w Monachium znajdowało się wtedy pod silnym wpływem rewolucyjnej lewicy. Dla przykładu, w niedzielę 16 lutego ci żołnierze batalionu demobilizacyjnego, którzy mieli akurat wolne, na polecenie dowództwa batalionu wzięli udział – wraz z całym garnizonem monachijskim – w demonstracji Rewolucyjnej Rady Robotniczej (Revolutionärer Arbeiterrat), domagającej się proklamowania republiki rad.

Rewolucyjni żołnierze podczas patrolu na ulicach Monachium w 1919 roku.fot.Bundesarchiv, Bild 146-1992-092-04 / CC-BY-SA 3.0

Rewolucyjni żołnierze podczas patrolu na ulicach Monachium w 1919 roku.

Nie można więc wykluczyć, że wśród protestujących żołnierzy był sam Adolf Hitler. Co więcej, z powodu pełnionej funkcji, należy wręcz założyć jego obecność na lewicowym wiecu!

W służbie rewolucji

Wiele wskazuje więc na to, że wąsatym mężczyzną, defilującym podczas uroczystego pogrzebu pacyfisty i socjalisty Eisnera mógł być właśnie Hitler. Oprócz fizycznego podobieństwa świadczy o tym również dokument, który potwierdza, że z batalionu, w którym służył, na uroczystość oddelegowano 25 żołnierzy i 6 przedstawicieli rady koszarowej.

To nie wszystko. Wiadomo, że Hitler pozostał na swoim stanowisku również po ustanowieniu, niedługo po śmierci Eisnera, na wskroś rewolucyjnej Bawarskiej Republiki Rad. Kolejny przewrót stanowił mocniejsze przesunięcie wajchy w lewą stronę. Przeprowadzono nowe wybory agitatorów wojskowych i Hitler, po raz kolejny, pozytywnie przeszedł weryfikację.

Artykuł powstał między innymi na podstawie książki Petera Longericha, zatytułowanej "Hitler. Biografia" (Prószyński i S-ka 2017).

Artykuł powstał między innymi na podstawie książki Petera Longericha, zatytułowanej „Hitler. Biografia” (Prószyński i S-ka 2017).

15 kwietnia został ponownie wybrany przez drugą kompanię do rady batalionowej w batalionie zapasowym (Ersatz-Bataillonsrat). Pewnym jest więc, że pełniąc służbę wojskową, służył również bawarskiej władzy. Tej, która na sztandarach niosła rewolucyjne i bolszewickie hasła. Czy z tego powodu, możemy jednoznacznie stwierdzić, że trzydziestoletniego Adolfa Hitlera porwała komunistyczna ideologia?

Władza się zmienia, on zawsze w komisjach

W książce „Mein Kampf”, zawierającej elementy autobiograficzne, Adolf Hitler niewiele miejsca poświęcił wydarzeniom z końcówki 1918 i pierwszej połowy 1919 roku. Autor skupił się na opisie traumy związanej z klęską Niemiec i poszukiwaniu winnych tej sytuacji (wiadomo, że za wszystko odpowiedzialni są Żydzi!).

Wygląda więc na to, że ze swojej działalności w tym okresie nie był wcale zbyt zadowolony i czynił starania, aby ten wątek biograficzny jak najbardziej zatuszować. Mimo to, kojarzenie go z ruchem komunistycznym jest jednak ogromnym nadużyciem. Wiemy już, że pełnił służbę wojskową w czasie rządów Bawarskiej Republiki Rad. Wykazywał się jednak względną lojalnością – i niczym ponadto.

Pierwsze niemieckie wydanie "Mein Kampf" - książki, w której niezwykle mało miejsca zostało poświęcone wydarzeniom przełomu lat 1918-1919.fot.Anton Huttenlocher, domena publiczna

Pierwsze niemieckie wydanie „Mein Kampf” – książki, w której niezwykle mało miejsca zostało poświęcone wydarzeniom przełomu lat 1918-1919.

Jednak ani z tej okoliczności, ani też z innych wzmianek o działalności Hitlera w tamtym czasie nie sposób wyciągnąć wniosku, iż w pierwszych miesiącach roku 1919 był on zwolennikiem ruchu radzieckiego.pisze w książce „Hitler” Peter Longerich – Pełniąc tę funkcję miał obowiązek wypełniać zarządzenia rady żołnierskiej i w pewnych sytuacjach reprezentować swoją kompanię, lecz nie wiemy, jakie było jego nastawienie polityczne.

Najprawdopodobniej przybrał wówczas, podobnie jak wielu jego kompanów o podobnym światopoglądzie, pozycję wyczekującą. O tym, że nie sprzedał się komunistom świadczy również jeden fakt. Po obaleniu Bawarskiej Republiki Rad i przejęciu władzy przez miejscową prawicę, Hitler wciąż piastował ważne wojskowe funkcje. Co więcej, to on weryfikował wówczas żołnierzy pod kątem ich zachowania w trakcie trwania komunizującej władzy!

Gość, który pokochał mundur

Trzydziestoletni Hitler był chodzącym zbiorem radykalnych poglądów. Do najbardziej wyrazistych należało przekonanie o wyższości narodu niemieckiego nad wszystkimi pozostałymi, nienawiść do Żydów, niechęć do Słowian, kapitalistów oraz Kościoła katolickiego (jak i dziesiątek innych grup społecznych oraz światopoglądowych).

Hitler w 1923 roku, podczas przejażdżki samochodem. Wtedy już deklarował wyraźną niechęć wobec komunizmu.fot.Bundesarchiv, Bild 102-00204 / CC-BY-SA 3.0

Hitler w 1923 roku, podczas przejażdżki samochodem. Wtedy już deklarował wyraźną niechęć wobec komunizmu.

Niektórzy badacze uważają, że jego niechęć do komunizmu wynikała nie z pobudek ideologicznych, lecz narodowościowych. Hitler zapewne sądził, czerpiąc doświadczenia z czasów Bawarskiej Republiki Rad, że ruch komunistyczny został w całości zdominowany przez Żydów.

Hitler zwalczał bolszewizm nie dlatego, że był antysocjalistą, ale ponieważ uważał go za „żydowską kreację” – czytamy w opracowaniu „Europa. Regiony i państwa historyczne” pod redakcją Marcina Kamlera. Jeden z angielskich badaczy, George Watson, trafnie określił kiedyś narodowy socjalizm mianem „nieteoretyczngo marksizmu”.

Bezpośrednie kojarzenie Hitlera z ruchem komunistycznym, oparte na działalności z czasów krótkiego istnienia Bawarskiej Republiki Rad, wydaje się jednak nadinterpretacją. Hitler pozostał w armii, bo czuł się w niej dobrze. Porzucając mundur stałby się znów zwykłym, nieznaczącym człowiekiem, który kompletnie nie wie, co ze sobą począć.

Bibliografia:

  1. Dunaj Katarzyna, Weimarski model prezydentury, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2010.
  2. Lonegrich Peter, Hitler. Biografia, Prószyński i s-ka, Warszawa 2017.
  3. Łuczak Czesław, Dzieje gospodarcze Niemiec 1871–1990, t. 1, Wydawnictwo Naukowe im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2012.
  4. Weitz D. Eric, Niemcy weimarskie: nadzieje i tragedia, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011.
  5. Europa. Regiony i państwa historyczne, pod red. Marcina Kamler, Leksykon PWN, Warszawa 2000.

Kup biografię Hitlera taniej na stronie Empik.com:

Zobacz również

Dwudziestolecie międzywojenne

Kto w przedwojennej Polsce podziwiał Hitlera?

Polacy Adolfa Hitlera lubili, choć była to sympatia przewrotna i nieco kapryśna. Trochę też wstydliwa. Co prawda, czasem śmiano się z Kanclerza. Wzbudzał on dreszcz...

18 kwietnia 2018 | Autorzy: Wojciech Lada

Dwudziestolecie międzywojenne

Jedyny polski dziennikarz, któremu Hitler udzielił wywiadu

Jak określić możliwość przeprowadzenia wywiadu z przyszłym ludobójcą? Czy był to dla polskiego dziennikarza powód do dumy, czy przeciwnie - przeżycie, które na zawsze okryło...

4 stycznia 2018 | Autorzy: Bartosz Borkowski

Druga wojna światowa

Najbardziej krwawe bitwy Wehrmachtu

Sto tysięcy poległych czy może pół miliona? Front wschodni czy zachodni? W której stoczonej przez niemiecką armię bitwie zginęło najwięcej żołnierzy? Która zasługuje na miano...

12 grudnia 2017 | Autorzy: Dariusz Kaliński

XIX wiek

Dlaczego Hitler nienawidził Żydów?

Wiemy na pewno, że nie wyssał antysemityzmu z mlekiem matki. Czy znienawidził Żydów, bo nie przyjęto go do Akademii Sztuk Pięknych? Czy uległ szczującym za...

1 grudnia 2017 | Autorzy: Jakub Kuza

Dwudziestolecie międzywojenne

Czego dzieci uczyły się w szkole w Trzeciej Rzeszy?

Kult rasy zamiast lekcji biologii. Peany na cześć młodzieńczych dokonań Hitlera w miejscu zajęć z historii. I matematyka, na której liczono jak najopłacalniej pozbyć się...

1 listopada 2017 | Autorzy: Kamil Janicki

Dwudziestolecie międzywojenne

Kto sfinansował dojście Hitlera do władzy?

Naziści nie wygraliby wyborów bez pomocy wielkiego niemieckiego kapitału. W kluczowym okresie od jesieni 1932 do wiosny 1933 roku koncerny wypłaciły NSDAP kilkadziesiąt milionów reichsmarek....

21 października 2017 | Autorzy: Janusz Ślęzak

KOMENTARZE (13)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Jarek

Przecież narodowy socjalizm to modyfikacja marksizmu.

    Jan Pawulon 3

    Ta a Stalin był księdzem i prawicowym kapitalistą. Prawicowo-kapitalistyczna propaganda w stylu Goebbelsowskim sięga już Himalajów debilizmy. Zik hajl

      Jan Pawulon 3

      Ta a Stalin był księdzem i prawicowym kapitalistą. Prawicowo-kapitalistyczna propaganda w stylu Goebbelsowskim sięga już Himalajów debilizmy. Zik hajl

      YETI

      co ty pieprzysz buraku?

lavinka (@lavinkaPL)

Ogromnym nadużyciem? Przecież to komuch jak żywy, tylko narodowy, nic poza tym. Gdyby odjąć holokaust i wizję wielkich Niemiec – to w MF jest opisana punkt po punkcie Unia Europejska i zasady obejmowania władzy w demokratycznym, socjalistycznym kołchozie.

    fred

    właśnie – piszę to cały czas ta niby unia to zakamuflowana niemiecka okupacja…

Anonim

Ototo jest artykuł klasa proszę państwa a nie femini biadolenie!

Pablo

Nie jest to szokiem dla tych, którzy poprawnie rozumieją pojęcie lewicy i prawicy.
Komunizm/socjalizm- lewica
Narodowy socjalizm- narodowa lewica.
Jedni i drudzy chcą zmieniać prawa naturalne, odwracać wszystko do góry nogami i nachapać się cudzą, ciężką pracą.
Komuniści wymordowali 100 milionów ludzi
Narodowi socjaliści około 40 milionów ludzi

Narodowi socjaliści głównie inne nacje, a komunistom było w zasadzie wszystko jedno.
Także największą zarazą ludzkości jest socjalizm nie zależnie od koloru :)

Szerelem

Świetny artykuł, jeden z niewielu naprawdę ciekawych od pół roku.

Anonim

Hitler był porządnym czlowiekiem

    ola22

    wpis zgłoszony do prokuratury

Prawda historyczna

Ten prawacki pachołek od początku był wymysloną marionetką kapitalistów, zresztą jak wszystkie prawackie ruchy, które mają za zadanie sianie fermentu i podburzanie przeciw innym nacją, aby zbrodniarze kapitalistyczni czerpali ogromne zyski na wojnach,ktore sami poprzez prawackich przygłupów wywołują

    Ateista

    I bardzo dobrze. Kapitalistycznym bohaterom należą się duże zyski. A tobie komuchü zyklon B

Jeśli chcesz zgłosić literówkę lub błąd ortograficzny kliknij TUTAJ.

Najciekawsze historie wprost na Twoim mailu!

Zapisując się na newsletter zgadzasz się na otrzymywanie informacji z serwisu Lubimyczytac.pl w tym informacji handlowych, oraz informacji dopasowanych do twoich zainteresowań i preferencji. Twój adres email będziemy przetwarzać w celu kierowania do Ciebie treści marketingowych w formie newslettera. Więcej informacji w Polityce Prywatności.