Mieli być wrogami Chrystusa i całego rodzaju ludzkiego. Podstępni, chciwi, śmierdzący i żądni chrześcijańskiej krwi. Porywanie i mordowanie niewinnych dzieci nie było najgorszą ze zbrodni, o jakie ich oskarżano.
Rok 1144, Anglia. Tuż przed Wielkanocą w Norwich znika syn zamożnego chłopa, William. Dwa dni później jego okaleczone ciało zostaje odnalezione w lesie nieopodal miasta. Rodzina wysuwa oskarżenie wobec Żydów: mieli zamordować młodzieńca, by powtórzyć w ten sposób mękę Chrystusa. Obwinionych ratuje jako poddanych króla miejscowy szeryf.
Wkrótce wokół grobu zabitego zaczynają się dziać cuda, a w 1150 roku powstaje pierwszy żywot św. Williama męczennika. Do Norwich zaczynają przybywać pielgrzymi, a wieści o rzekomym spisku żydowskim rozchodzą się po Europie. Najpierw w Anglii, później we Francji, Niemczech, Hiszpanii, Szwajcarii i Włoszech pojawiają się następne oskarżenia o mord rytualny.
Kolejni posądzeni przyznają się na torturach do winy. Gdy tylko znika chrześcijański chłopiec, podejrzenie zawsze może paść na Żydów. Pojawiają się nawet szantażyści, którzy rzucają oskarżenie, a wycofywali je w zamian za pieniądze. Do pomówień o mordy rytualne dochodzą kolejne: o profanowanie hostii. Nie pomagają bulle papieskie tłumaczące wiernym, że religia zabrania wyznawcom Mojżesza składania ofiar z ludzi i spożywania krwi.
Wierzono, iż starozakonni znają prawdę o Zbawicielu i przemianie chleba i wina w jego ciało i krew. Odmowa nawrócenia wynikać miała z wrodzonej niegodziwości i uporu, a celem mordów i profanacji sakramencie miało być znieważenie chrześcijaństwa. Krew miała być też Żydom potrzebna do wyrobu macy lub jako lekarstwo, a także składnik wykorzystywany w różnego rodzaju praktykach magicznych.
Zniknęło chrześcijańskie dziecko? To z pewnością robota miejscowych Żydów! Na rysunku widzimy, jak rytuał poświęcenia dziecka przez staroobrzędowców wyglądał według Hartmanna Schedela (Kronika Norymberska z 1493 roku, źródło: domena publiczna).
Historycy doliczyli się od 80 do 150 oskarżeń o mord rytualny w średniowiecznej Europie Zachodniej. Niektórzy z obwinionych unikali kary, dochodziło też jednak do masowych pogromów wywołanych pomówieniami. Od XVI wieku liczba takich spraw zmalała na Zachodzie kontynentu, ale wzrosła na Wschodzie. W epoce nowożytnej na terenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów miało miejsce przynajmniej 100 procesów o mord rytualny.
Mit ten okazał się wyjątkowo żywotny. Jeszcze w 1946 roku pogłoska o porwaniu chłopca przez Żydów doprowadziła w Kielcach do pogromu. Mordy rytualne nie były jednak jedynymi oskarżeniami wysuwanymi wobec wyznawców Mojżesza. Według powszechnych przekonań starozakonni:
1. Sikali na mięso i zatruwali studnie
Rozpowszechniony w Europie Zachodniej stereotyp na temat Żydów głosił, że często parali się oni trucicielstwem. Dotykało to szczególnie lekarzy wyznania mojżeszowego, których pacjentom zdarzyło się umrzeć. Jednym z pierwszych oskarżonych w podobnym przypadku był uczony opiekujący się zdrowiem władcy Franków Karola Łysego. Niewinnego najpewniej człowieka posądzono w 877 roku o przedwczesne wyprawienie cesarza na tamten świat.
W 1161 roku w Czechach wykryto rzekomy spisek żydowskich medyków. Po przeprowadzonym śledztwie spalono aż 86 ludzi, winnych jakoby trucia ludności. W 1267 roku sobory w Wiedniu i Wrocławiu orzekły, że nie należy kupować od starozakonnych żywności, gdyż może być ona zaprawiona czymś śmiertelnie groźnym. Jeden z przesądów mówił też, że na mięso sprzedawane chrześcijanom sikają specjalnie żydowskie dzieci…
W XIV wieku w Rzeszy, Szwajcarii i Francji zaczęły pojawiać się oskarżenia o zatruwanie studni. W 1320 roku w Akwitanii zrewoltowane chłopstwo dokonało masowych pogromów w czasie tzw. drugiej krucjaty pasterzy. Zaledwie rok później po okolicy rozniosła się wieść o potwornym spisku.
Oto Żydzi mieli namówić trędowatych, by powrzucali do studni w całym kraju woreczki ze śmiercionośną miksturą. Według jednej z wersji miała się ona składać z ludzkiej krwi, moczu i trzech nieznanych ziół oraz sproszkowanej hostii. Inni uważali, że użyto łap ropuchy, głowy węża i kobiecych włosów oraz jakowejś cuchnącej cieczy. Jakby tego było mało, wykryto powiązania konspiratorów z muzułmańskimi władcami Grenady i Tunisu, a niektórzy mówili, że za wszystkim stał sam diabeł…
Zwykła woda, czy może zatruta przez starozakonnych? Kto wie, może takie myśli krążyły po głowie tej pani… Obrazek z XIV-wiecznego podręcznika zdrowego życia „Tacuinum Sanitatis” (źródło: domena publiczna).
2. Wywołali czarną śmierć
Najgorsze miało jednak dopiero nadejść. W 1347 roku w Europie pojawiła się czarna śmierć. Straszliwa zaraza pochłaniała kolejne tysiące istnień, a żywi zaczęli szukać jej przyczyn. Winowajcy szybko się znaleźli.
Już w maju 1348 roku w jednym z prowansalskich miasteczek spalono miejscowych Żydów za rzekome zatrucie studni. Stamtąd pogłoski o takim właśnie rodowodzie czarnej śmierci powędrowały do Sabaudii i Szwajcarii. W Chillon nad jeziorem genewskim starozakonni wzięci na tortury przyznali się do winy. Jeden z nich zeznał, iż zbrodniczą działalność prowadził na terenie od południa Włoch po Wenecję i Tuluzę.
W Chambéry w Sabaudii Żyd pochodzący jakoby z Toledo miał rozprowadzać wśród współwyznawców sakiewki z trucizną. Sporządzono ją z serc chrześcijan, pająków, żab, jaszczurek, ludzkiego mięsa i hostii. Wszystko to po wymieszaniu wylądować miało w rzekach i studniach.
Przekonanie, że to Żydzi sprowadzili na Europę czarną śmierć, doprowadziło do fali pogromów. Na tej miniaturze widzimy palenie żywcem Żydów, oskarżanych o szerzenie zarazy (Michel Wolgemut, Wilhelm Pleydenwurff, „Die Schedelsche Weltchronik”, źródło: domena publiczna).
Plotki i informacje o spisku rozchodziły się błyskawicznie, sypały się wymuszone przez katów zeznania. Na nic się zdała bulla papieża Klemensa VI, który już we wrześniu 1348 roku oczyszczał niesłusznie posądzonych z zarzutów. Ojciec święty na próżno argumentował, że Żydzi też przecież umierają, a zaraza pojawia się również tam, gdzie żaden z nich nie mieszka.
Mniej więcej w tym samym czasie władze Berna nie tylko dokonały egzekucji miejscowych starozakonnych, ale powiadomiły też o rzekomym niebezpieczeństwie Bazyleę, Strasburg i Kolonię. W dwóch ostatnich miastach doszło do spalenia miejscowych Żydów jeszcze zanim dotarła tam czarna śmierć. W Stuttgarcie ogień pochłonął wyznawców Mojżesza na dwa lata przed nadejściem zarazy.
Mit o rozsiewaniu chorób pozostawał żywy w kolejnych stuleciach, przynajmniej do XVII wieku. W 1580 roku w Prowansji Żydzi mieli wywołać epidemię za pomocą trucizny uzyskiwanej w wielce osobliwy sposób. Śmiercionośną maść wyrabiali rzekomo ze śliny rudego mężczyzny przywiązanego w upalny dzień do krzyża, którego plecy kąsane były przez żmije. W innym wariancie węże te gryzły piersi rudowłosej kobiety zakopanej w ziemi tak, by wystawała z niej tylko część ciała od biustu w górę.
3. Współżyli ze świniami
W XIII wieku na terenach związanych z kulturą niemiecką narodził się wizerunek judensau, czyli żydowskiej świni. Były to obscenicznie wyobrażenia starozakonnych ssących sutki maciory, kopulujących z nią, obejmujących i liżących jej zad, zjadających jej odchody i jeżdżących na niej wierzchem, oczywiście twarzą do ogona. Nie brakowało opowieści o Żydówkach rodzących prosięta lub świniach wydających na świat żydowskie dzieci.
Niemal wszystko, co Żyd – w wyobrażeniu dawnych Niemców – może zrobić ze świnią, na jednej rycinie. Antysemicka ilustracja z XV wieku, część stałej ekspozycji w Kulturhaus Wittlich w Nadrenii (źródło: domena publiczna).
Motyw ten zrobił gigantyczną karierę. Powielany był w rysunkach, druku, rzeźbie, w postaci maszkaronów w kościołach, na płótnie, porcelanie, główkach lasek… Przetrwał sześćset lat, przeniknął m.in. do polskiego folkloru, w którym świnię zwano „żydowską ciotką”, a później był jeszcze wykorzystywany w propagandzie nazistowskiej.
4. Śmierdzieli z woli Boga
Na tym się jednak te absurdalne wyobrażenia na temat starozakonnych nie kończą. Średniowieczny rodowód miały też żywe przynajmniej do XVII wieku przekonania o rozmaitych dolegliwościach mających trapić przedstawicieli narodu wybranego.
Karą za umęczenie Chrystusa były jakoby: ropiejące wrzody na skórze, menstruacja mężczyzn, podatność na hemoroidy i skrofulozę (gruźlicę węzłów chłonnych), trupia bladość… Przypadłości te miały być oczywiście ukrywane lub leczone za pomocą magii i – jakże by inaczej – krwi chrześcijan.
W 1602 roku ochrzczony Żyd z Piacenzy opublikował dzieło, w którym zawarł cały katalog tego typu przypadłości, innych dla każdego plemienia Izraela. Jedni cierpieć mieli z powodu pojawiających się na ich ciele otwartych ran, innych cechowały świńskie uszy, zęby i zapach. Potomkowie Beniamina pluli robakami, gdy mówili, synowie Lewiego nie mogli pozbyć się flegmy z ust itd. itp.
Wreszcie, powszechne było w Europie przekonanie, że wyznawcy Mojżesza okropnie cuchną, gdyż wydzielają tzw. foetor judaicus, usuwany jedynie przez chrzest (choć i to niekoniecznie). I ten mit okazał się tak trwały, że jeszcze naziści dowodzili, iż Żydzi rozsiewają specyficzny dla swej rasy zapach.
5. Byli diabłami
Mity o bliskich związkach ze świniami czy trudnym do zniesienia smrodzie to oznaki bardziej ogólnego zjawiska: dehumanizacji starozakonnych. Szczególnie w kulturze ludowej postrzegani byli bardziej jako wcielenia samego diabła niż członkowie rodu człowieczego.
Nawet jeśli Żydzi nie byli przedstawieni jako diabły, to i tak bez wątpienia byli potępieni. Detal z XII-wiecznego „Ogrodu Rozkoszy” (źródło: domena publiczna).
Piotr Czcigodny, opat słynnego klasztoru w Cluny, pisał w XII wieku:
Doprawdy wątpię, czy Żyd może być istotą ludzką, skoro nie poddaje się ludzkiemu rozumowaniu i nie zadowala się miarodajnymi wypowiedziami, tak boskimi, jak i żydowskimi.
Chodziło oczywiście o „uparte” odrzucanie prawdy o Chrystusie jako mesjaszu.
Popularne w średniowiecznej Europie legendy ukazywały Żyda jeśli nie jako szatana samego w sobie, to jego sługę, współpracownika, a nawet rozkazodawcę. W ikonografii diabły miewały uwydatnione „semickie” rysy, nosiły często te same oznaczenia (np. szpiczaste czapki), które nakazywano przywdziewać wyznawcom Mojżesza, i towarzyszyły wizerunkom judensau.
Z kolei Żydów przedstawiano z koźlimi rogami lub kozią bródką i ogonem. Żydzi mieli też jeździć na kozłach – podobnie jak na świniach – twarzą do tyłu. Późnośredniowieczna rymowanka brzmiała:
Kiedy Icyk przyjechał
Na brodatym capie,
Żydzi wzięli za Boga
To, na czym on człapie.
Ten wielki, zagięty kichol… to musi być diabelskie nasienie! Po lewej karykatura angielska z 1277 roku, podpisana „Aaron, syn Diabła”, po prawej detal z bamberskiej „Gründungslegende”, powstałej wprawdzie w XVII wieku, ale opowiadającej o XIV-wiecznym hostiokradzie Szymonie (źródło: domena publiczna).
Mesjasz, na którego oczekiwali wyznawcy Mojżesza, utożsamiony został z antychrystem, a „synagoga szatana” miała być przeciwieństwem Kościoła. Wydatne nosy, nieodłączny element XIX- i XX-wiecznych karykatur przedstawiających Żydów, wywodzą się również ze średniowiecznych i nowożytnych wizerunków. Wielki, zakrzywiony nochal kojarzył się wówczas z rozwiązłością, dewiacją i diabelskością właśnie.
***
Pierre de Lancre, francuski łowca czarownic, pisał na początku XVII wieku:
Do Żydów można odczuwać jedynie wstręt, a jako że są prawdziwymi zbrodniarzami wobec Boga i wobec ludzi, zasługują na karę i na najgorsze cierpienie: żar, roztopiony ołów, wrząca oliwa, smoła, wosk i siarka, wszystko to razem wzięte i tak nie wystarczy do tego, żeby należycie ukarać ich za okrutne zbrodnie, które zwykle popełniają.
Autor był specjalistą w tego typu zagadnieniach. Miał na sumieniu ok. 70 ludzi spalonych na stosie za oddawanie się czarnej magii i był autorem trzech książek o czarach. Jego zdaniem Żydzi gorsi byli niż demony i parali się praktykami bliźniaczymi do tych uprawianych przez wszelkiego rodzaju wiedźmy. Przez stulecia poglądy takie należały do powszechnych.
Inspiracja:
Inspiracją do opublikowania tego artykułu była powieść Marka Tomana pod tytułem Straszna nowina o okrutnym mordzie Szymona Abelesa.
Bibliografia:
- Peter Burke, Kultura ludowa we wczesnonowożytnej Europie, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009.
- Alina Cała, Wizerunek żyda w polskiej kulturze ludowej, Oficyna Naukowa, Warszawa 2005.
- Taż, Żyd – wróg odwieczny? Antysemityzm w Polsce i jego źródła, Żydowski Instytut Historyczny, Warszawa 2012.
- Jean Delumeau, Strach w kulturze Zachodu XIV–XVIII w. Oblężony gród, Volumen, Warszawa 2011.
- Gershon David Hundert, Żydzi w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w XVIII wieku. Genealogia nowoczesności, Cyklady, Warszawa 2007.
- Paul Johnson, Historia Żydów, Platan, Kraków 1993.
- Mord rytualny. Legenda w historii europejskiej, red. Susanna Buttaroni, Stanisław Musiał SJ, Stowarzyszenie na Rzecz Inicjatyw Kulturalnych, Kraków 2003.
- Léon Poliakov, Historia antysemityzmu, t. 1, Epoka wiary, Universitas, Kraków 2008.
- Joanna Tokarska-Bakir, Ganz Andere? Żyd jako czarownica i czarownica jako Żyd w polskich i obcych źródłach etnograficznych, czyli jak czytać protokoły przesłuchań, „Res Publica Nowa”, r. 2001, nr 8, s. 3–31.
- Joshua Trachtenberg, Diabeł i Żydzi. Średniowieczna koncepcja Żyda a współczesny antysemityzm, Uraeus, Gdynia 1997.
- Jolanta Żyndul, Kłamstwo krwi. Legenda mordu rytualnego na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Cyklady, Warszawa 2011.
KOMENTARZE (31)
W latach 53 ,56 na lekcjach religii uczył mnie w szkole ksiądz że wszystkiemu winni są żydzi, a każde zmarłe dziecko a nie ochrzczone jest ścierwem i nie może być pochowane na poświęconym cmentarzu. Są jeszcze ludzie co to pamiętają, ale boją się o tym mówić i pisać bo będą prześladowani i ich rodziny.
W latach 53 ,56 lekcji religii w szkołach nie było….
Byla, byla
Religii nie było w szkole lecz w salkach katechetycznych.
Była do początku 60tych. Moja starsza siostra miała jeszcze w 61.
Masz kiepskie informacje.
kłamstwo, religii w szkołach nie było w tych latach
Byla doskonale to pamiętam,była nawet modlitwa przed rozpoczęciem i zakończeniem
lekcji.
Szkoda że autor zapomniał napisać o czym napisane jest na temat gojów w talmudzie który nakazuje żydom posługiwać się etyką sytuacyjną, uznaje gojów za demony, zwierzęta pociągowe i istoty mające służyć żydom. Ciekawe że uznaje się za ofiary żydów, którzy kilkaset lat temu byli absurdalnie oskarżani, a dziś sami robią to samo swoim rzekomym oprawcom w których usilnie próbuje się wywołać poczucie winy.
No i jeszcze ten post na fb „Nie tylko mordy rytualne. Najbardziej absurdalne oskarżenia pod adresem Żydów”. Wygląda na to że wedle autora krytykowanie mordu rytualnego to coś niewłaściwego.
Po dodaniu do tego poprzedniego artykułu w którym powielano kłamstwo o mordzie w jedwabnem pokazując jednocześnie inne przykłady polskiego antysemityzmu muszę stwierdzić że z Narodem Polskim autorzy tej strony dzięlą jedynie język.
Seba jesteś zmęczony , idź już spać
„Naród”, poczytaj Talmud, potem komentuj (jako „zwierzę pociągowe” i z przyrodzenia tępa małpa to z Talmudu). Swoją drogą, oskarżenia wobec żydów były częste np. o wyrabianie macy z krwi chrześcijan w tym z porwanych dzieci. Idiotyczne bo nie mogły być koszerne. Zatruwanie studni miało miejsce w rzeczywistości, jednak przypisywanie tego żydom to nadużycie. Pozdrawiam.
masz racje kolego
Na pierwszym rysunku to przeciez mohel podczas brysu – oj nieuki. Natomiast czarna smiercz przylazla prawodpodobnie z Azji. Zydzi byli handlazami I podrozowali po swiecie wobec czego latwo mozna bylo ich skojarzyc z zaraza nadchodzaca ze Wschodu. I wsio.
Zarzucanie Żydom nieprawości i wszelkich zbrodni jest stare jak świat. Listę przewinień wymyślili Egipcjanie, potwierdzili Grecy, a Rzymianie dobrze się przy tym bawili. Na przykład Józef Flawiusz ur. ok. 37 r. n.e. – zm. I w. / II w. n.e. odtworzył przekaz wyjścia z niewoli : Za króla Egiptu Bokchorisa naród żydowski dotknięty trądem, parchem i cierpiący na jakieś inne choroby schronił się do świątyń, gdzie wiódł żebraczy żywot. Ponieważ mnóstwo ludzi zapadło na choroby, nastąpiła w Egipcie klęska nieurodzaju. Król udał się więc do wyroczni, która kazała mu wygnać na pustynię nieczystych i bezbożnych, zaś trędowatych i parchatych wrzucano do morza. Ci, którzy unikneli rzezi, na pustyni naradzali się, co robić dalej. Wtedy Mojżesz doradził im iść do najbliższych zamieszkanych okolic, nie okazywać nikomu życzliwości i niszczyć napotkane miejsca kultu religijnego. Żydzi doszli do krainy zwanej Judeą i tam założyli miasto Hierosyla (czyli dosłownie „miasto ograbiających świątynie” ). Dopiero potem ze wstydu zmienili jego nazwę na Hierosolyma.
Judę oficjalnie dostali w prezencie od Boga. Niestety gdy Ten zorientował się komu to dal wypędził ich z tej ziemi. Jeśli Bóg się dołączył do listy sygnatariuszy przewinień i sami żydzi to potwierdzają to lista przewinień w Egipcie nie wygląda na zupełnie bezpodstawna i wymyśloną.
Towarzysz Sidorski pisze „Jeszcze w 1946 ,plotka o porwaniu chłopca przez żydów doprowadziła w Kielcach do pogromu”. Cały tzw. „pogrom w Kielcach” jest grubymi nićmi szyty. W 1946 zostali zamordowani przyjezdni Żydzi z jednej klatki schodowej ,natomiast nic nie stało się Żydom mieszkającym w drugiej klatce schodowej w tym budynku. Czyżby na taką wybiórcza zbrodnie wpłynął fakt że w drugiej klatce schodowej mieszkały ,rodziny miejscowych żydów z UB ? Cała awanturę rozpętała sąsiad z ojcem chłopca zgłaszając całą sprawę Milicji. Po tym jak chłopiec się odnalazł i twierdził że był przetrzymywany w piwnicy domu przy planetach w Kielcach. Przeprowadzono wizję lokalną ,która stwierdziła że ten budynek nie posiada …piwnic. W Kielcach zabito 42 osoby 39 Żydów i 3 Polaków ,do zbrodni Kieleckiej włączono też mord rabunkowy 3 Żydów – matka z dziećmi ,którego dokonał …Milicjant z pomocą dwu wspólników. Połowa ofiar zginęła od kul i ciosów bagnetem. W Kielcach ,jest Milicja ,Wojsko ,NKWD UB ,MBP ,a tymczasem jacyś uzbrojeni osobnicy dokonują sobie „pogromu” ,uważając żeby nie stała się żadna krzywda rodzinom miejscowych żydów z UB.
mam prośbę do autora, aby napisał tekst w którym wyjaśni dlaczego naród wybrany osiedlał się głównie wśród chrześcijan , nawet w krajach o tak odmiennym klimacie jak Polska czy Niderlandy, a nie osiedlał się w krajach słynących z tolerancji o lepszym klimacie jak Chiny czy Indie , nie mówiąc o krajach arabskich. Ufam, że nie ma tabu.
Żydzi osiedlali się i do dzisiaj żyją w krajach arabskich jak również w Iranie
W Indiach też. W Cochin i Mumbaju między innymi były całkiem spore ich społeczności. Synagoga w Cochin ma mini-muzeum prezentujace ich dzieje – od XV wieku bodajże tam mieszkali
mam jeszcze prosbe do autora, aby napisal tekst w ktorym wyjasni dlaczego narod wybrany osiedlal sie glownie wsrod chrzescjan , nawet w krajach o tak odmiennym klimacie jakPolska czy Niderlandy, a nie osiedlal sie w krajach slynacych z tolerancji o lepszym klimacie jak Chiny czy Indie , nie mowiac o krajach arabskich.
Osiedlali się podobnie jak obecnie uchodźcy z Afryki najchętniej w Europie i Ameryce Północnej. A powodem były przede wszystkim względy ekonomiczne.
Seba …Pewnie gdzies slyszales ze narod zydowski znajdowal sie pod wladaniem Rzymu ..(najprostsze zrodlo – Biblia) . Po nieudanej probie powstania , zydzi zostali wypedzeni przez Rzymian z Izraela tworzac gminy zydowskie w basenie Morza Srodziemnego a pozniej calej Europy ( napewno slyszales w kosciele ; List sw. Piotra do Galatow , Koryntian etc) Zydzi z uplywem czasu utwozyli sprawna siatke handlowa , rozumiesz poslugiwali sie jednym jezykiem czyli nie mieli problemow ze sprawna komunikacja co wiecej gminy pomagaly sobie. Rozwoj handlu byl na reke wladcom panstw czy poszczegolnych miast europejskich gdyz niosl za soba postep i zyski z podakow oczywiscie, wiezc poszczegolni wladcy wydawali zgody czy wrecz zapraszali Zydow do siebie. Stad tez lokowanie gmin zydowskich w panstwach calej Europy.To tak pokrotce bez dokladnej hronologii i detali . Pozdr
Chronologii ,…..
Problemy , jak zawsze powstaja kiedy pozycza sie pieniadze ,temat stary jak swiat…. A zydzi pozyczali bo mieli co pozyczac co zawsze wzbudza zawisc , dzisiaj tez…( Kowalski cieszy sie jak dostanie kredyt I zaraz po chwili ku…je banki od zlodzieji I lichwiazy….) Pozyczali krolom ,papiezowi, biskupom , bez wyjatku . I tak jak dzisial dluznicy nie bardzo maja ochote oddawac tak bylo I dawniej . Co wiecej za Zydem nikt nie stal ,w calosci polegali na umowach lokacyjnych I dobrej woli swoich wladcow. Wiec taki wladca czy biskup ktory wisial im kase ,czesto aranzowal akcje jak w powyzszym artykule ( na zasadzie ” Ciemny lud to kupi”….Sic ! ) fundujac Zydom …..pogrom….. Nie ma Zyda nie ma problemu ze splata… Zbieznosc z pogromem Templariuszy poniekad tez Katarow. Hitler odrobil ta lekcje historii z wynikiem celujacym ( pominal tylko wnioek o pozyczke…) Nie twierdze ze Zydzi sa bez winy bo tak napewno nie jest , ale glowny mechnizm tak dzialal stat tez wynikla wzajemna podejzliwosc , nienawisc , sterotypy….
Ross zadam ci pytanie, posiadasz jakieś dowody na wypędzenie Izraelitów przez Rzymian? Z tego co wiem to mistyfikacja. Rzymianie nie byliby w stanie skutecznie wypędzić- przesiedlić całego narodu. Sprawdź proszę źródła historyczne. Rzymianie stłumili powstanie i zburzyli świątynię, ale nikogo nie wypędzali. Mało tego po podboju arabskim wielu żydów przyjęło islam z powodu zniesienia podatków. Poczytaj.
Żydzi nie musieli 'osiedlac’ się w krajach 'arabskich’. W większości z nich (Syria, Egipt, Libia, dzisiejsze Irak, Tunezja i Algieria) byli dluuugo przed Arabami.
Co za bzdury.Propaganda przeciw gojom. Żydzi uważają obcych za coś gorszego,coś na podobieństwo zwierzat. Oszukać goja to nie grzech. Czysty rasizm.
Goj…Tak a my za to szanujemy i kochamy kacapow , szwabow, ciapatych,muslimow,pepikow, cyganow, rumunow, angoli, zabojadow, makaroniazy , ukraincow ,zydow i marsjan………Peace !!!
W każdej prawdzie jest część bajki ,natomiast w każdej bajce jest część prawdy. U żydów do dziś jest stosowany tzw. ubój rytualny. O zabijaniu zwierząt na ofiarę przez żydów ,pisali różni autorzy ,nawet Stary Testament ,zawiera opis żyda który chciał zabić na ofiarę swojego syna. Ubój rytualne przez wykrwawienie nie jest fantazją tylko namacalnym faktem. W ciągu wieków mogło dojść do kilku lub kilkunastu zabójstw dokonanych przez żydów w stylu uboju rytualnego. W każdym państwie i narodzie zdarzają się osobnicy chorzy lub psychopaci którzy nie cofnął się nawet przed zabójstwem dzieci. Na niekorzyść żydów działał zawsze fakt ich izolowania się od społeczeństwa ,mieszkanie w osobnych dzielnicach miast – gettach ,zawieranie małżeństw tylko w gronie swojej społeczności i trzymanie się własnych wierzeń i własnego języka. Ogólnie mówiąc brak asymilacji z tubylcami. Prawda jak zawsze w takich wypadkach leży po środku.
Chciałbym zwrócić uwagę, że Pogrom Kielecki niepotrzebnie został przedstawiony jako tak późne przesądy. Wszak jeszcze w latach 1952-1953 miał miejsce proces o „spisku lekarzy”, którzy mieli działać na szkodę samego Stalina. Proces ten był jednym z ostatnich akordów terroru antysemickiego w ZSRR.
Zawsze czytałem Pana opracowania z przyjemnością i uważałem że stara się Pan rzetelnie przedstawić sprawę. Ale widzę że te wcześniejsze tematy to było takie przygotowanie do pokazania i udowodnienia „ jedynie słusznej tezy – że jak piszesz o żydach to piszesz tylko dobrze – a tych co piszą źle – to ośmieszasz lub przemilczasz „. Wiadomo że oficjalna literatura o żydach i ich obrzędach wydawana do 1949 do chwili obecnej to jest jedno wielkie kłamstwo a szczególna ta z lat 1990 do 2017 – to już jest bełkot propagandowy. A może Pan po prostu nie wie ?. To proszę sięgnąć do literatury Polskiej międzywojennej i do takiego autora książek jak Ariela Toaffa. A już współcześnie to, w jaki sposób zamordowano Bohdana Piaseckiego w 1957 rok. I kto to zrobił ?. I to że w ciągu paru lat wszyscy ci oprawcy zamieszani bezpośrednio w morderstwo ( milicjanci i ubecy ) wyjechali do Izraela – to nic nie znaczy ? czy można ośmieszyć ?czy przemilczeć ? – ( niepotrzebne skreślić ). Szkoda – a tak było pięknie ……..
Jeśli wierzyć w teorie, że polscy politycy są żydami, to legenda o współżyciu ze świniami może być prawdziwa. Nie sądzę, żeby naprawdę mieli żydowskie korzenie, ale pochodzenie od świń jest w ich przypadku bardzo prawdopodobne,