Czy jeden z najbardziej znanych polskich filmowców był satanistą?

Roman Polański urodził się w Paryżu, ale jego rodzice przeprowadzili się do Krakowa, gdy miał cztery lata. Dwa lata później wybuchła wojna i żydowska rodzina musiała przeprowadzić się do getta. Jako dziecko napatrzył się na śmierć i okrucieństwo, desperacko walczył o przetrwanie. Ateizm w dorosłym życiu był konsekwencją tych doświadczeń. Reżyser w jednym z wywiadów powiedział, że nie utożsamia zła z Szatanem, lecz uznaje je za część natury ludzkiej.

W swojej autobiografii zatytułowanej „Roman by Polański” mówił: „cały pomysł Dziecka Rosemary kłócił się z moją racjonalną wizją świata”. Podkreślał także wielokrotnie, że nie wierzy ani w okultyzm, ani w Szatana. Diabeł na wielkim ekranie był dla niego jedynie „elementem rozrywkowym”. A jednak niezwykła popularność, jaką Polański zawdzięcza „Dziecku Rosemary”, i błyskawiczne wyniesienie do statusu najbardziej rozchwytywanego reżysera Hollywood, brzmią jak historia z bajki. Plotka głosiła, że wspaniała passa była skutkiem… paktu, który zawarł z diabłem.

Klątwa spada na Polańskiego

Zaadaptowana na srebrny ekran z powieści Iry Levina historia niewinnej kobiety, która pada ofiarą satanistycznej sekty, stała się dziś filmem kultowym. Przyniosła Polańskiemu ogromny sukces kasowy, zarabiając trzydzieści milionów dolarów w Stanach i drugie tyle na świecie. Jednak dziwne wydarzenia i zgony, które wiązały się z „Dzieckiem Rosemary”, wydają się straszniejsze niż sama historia.

Mówiono nawet o klątwie. Dotknęła ona ekipę filmową i ludzi bliskich reżyserowi. Wkrótce po ukończeniu zdjęć producent William Castle zmarł na zawał – być może serce nie wytrzymało gróźb śmierci, które otrzymywał za to, że „sprowadził zło na Ziemię.”

fot.Angele Kaloventzos/ domena publiczna

Rozwód, śmierć trójki dzieci i zdrada partnera z własną córką. Czy wszystko przez pakt z diabłem Polańskiego?

Odgrywająca Rosemary Mia Farrow najpierw została porzucona przez katolickiego męża, który wystąpił o rozwód, później zmarło troje jej adoptowanych dzieci, a córka uciekła z partnerem matki, Woodym Allenem.

Kierownik produkcji studia Paramount Pictures, Robert Evans, przeżył trzy zawały i został oskarżony o morderstwo, co niemal zrujnowało mu karierę. Kompozytor Krzysztof Komeda zmarł wskutek nieszczęśliwego wypadku. Wreszcie neorenesansowy budynek, w którym mieszkało filmowe małżeństwo, stał się miejscem tragedii – w bramie wejściowej zginął od kul John Lennon, stały gość przyjęć wydawanych przez żonę Polańskiego, Sharon Tate.

Ona sama została zamordowana. Plotkowano o klątwie, która spadła na reżysera, ale pojawiły się również inne hipotezy, łącznie z tą o diabelskich konszachtach. Jak wspomina sam Polański w autobiografii „Roman by Polański”:

„Zaraz po odkryciu masakry środki masowego przekazu oddały się bez reszty na usługi hollywoodzkim plotkom i zaczęły fabrykować najrozmaitsze wersje orgii, bankietów z narkotykami i seansów czarnej magii. (…) Twierdzono, że Sharon i ci, których zamordowano wraz z nią, byli odpowiedzialni za swoją śmierć, ponieważ oddawali się złowieszczym praktykom i przestawali z nieodpowiednimi ludźmi”.

Artykuł powstał w oparciu o książkę „Roman by Polański”. (Wydawnictwo Świat Książki 2017).

Manson odbiera diabelski dług

Jeśli reżyser faktycznie zaprzedał duszę, nie mógłby prosić o lepsze życie. Mógł przebierać w najlepszych scenariuszach, imprezował z najbardziej prominentnymi członkami ówczesnej socjety, podróżował po świecie. Wreszcie ożenił się z nominowaną do Złotego Globu przepiękną aktorką Sharon Tate.

9 sierpnia 1969 roku, gdy „Dziecko Rosemary” nadal grano w amerykańskich kinach, dwudziestosześcioletnia Sharon w dziewiątym miesiącu ciąży wraz z przyjaciółmi imprezowała w willi w Beverly Hills, w której mieszkała z mężem. Polański przebywał wówczas w Londynie.

Zbrodnia popełniona tamtej sierpniowej nocy w domu Polańskiego do dziś szokuje. Niedługo po odnalezieniu ciał, rankiem 9 sierpnia 1969 roku, w magazynie „Time” ukazała się obszerna fotorelacja. Na miejscu zbrodni znaleziono pięć ciał, w tym ciężarnej Sharon Tate. Na szyi miała sznur, który łączył ją z inną ofiarą. Nie zginęła jednak wskutek uduszenia – jej ciało nosiło ślady wielokrotnych, brutalnych ciosów nożem.

fot.flickr.com/ kadr z filmu „Nieustraszeni pogromcy wampirów”

Roman Polański i Sharon Tate poznali się na planie filmu „Nieustraszeni pogromcy wampirów”.

Na zdjęciu zrobionym tydzień po morderstwie Polański siedzi wstrząśnięty na zbryzganym krwią ganku. Odurzony środkami uspokajającymi patrzy nieruchomym wzrokiem przed siebie, a na otwartych drzwiach do jego domu wciąż widać napisane krwią słowo „ŚWINIA”.

Media przez jakiś czas żyły zbrodnią popełnioną przez wyznawców sekty Mansona, publikując coraz to nowsze artykuły na temat przyczyn morderstwa i sieci wzajemnych powiązań. Podejrzewano Polańskiego i jego żonę o związki z satanizmem, okultyzmem i czarami. Wiadomość, że byłą wyznawczynią Kościoła Szatana okazała się jedna z kobiet, która brała udział w morderstwie, stała się wodą na młyn dla brukowców. Podkreślano, że reżyser filmów pełnych wątków diabolicznych, seksu i przemocy w końcu „dostał za swoje”.

Jak zwolennicy teorii o konszachtach z diabłem tłumaczyli śmierć żony i nienarodzonego dziecka reżysera? Miałby on postąpić podobnie do głównego bohatera „Dziecka Rosemary”, Guya, który poświęcił Szatanowi żonę i dziecko w zamian za karierę aktorską. Wyznawcy Mansona po prostu odebrali dług. Jeden z członków sekty biorących udział w morderstwie Sharon Tate, Ted Watson, miał powiedzieć do konających ofiar: „Jestem diabłem. Mam do wykonania diabelską robotę”.

fot.domena publiczna

Charles Manson, morderca Sharon Tate cały czas przebywa w więzieniu.

Skandalista odnajduje miłość

W swojej autobiografii Polański wspomina pożegnanie z żoną, która w ostatniej chwili zmieniła zdanie i postanowiła urodzić ich dziecko w Stanach. On został w Londynie z irracjonalnym przeczuciem, że widzą się po raz ostatni. Jak czytamy w autobiografii reżysera:

Objęła mnie i przytuliła się brzuchem, czego nigdy przedtem nie robiła, jakby chciała przypomnieć mi o istnieniu dziecka. Kiedy trzymałem ją w ramionach, przemknęła mi absurdalna myśl: nigdy jej więcej nie zobaczę. Gdyby nic się nie stało, prawdopodobnie zapomniałbym o tym przeczuciu – ale utkwiło mi ono w pamięci na całe życie.

fot.Georges Biard/ domena publiczna

Roman Polański 30 sierpnia 1989 roku ożenił się z francuską aktorką Emmanuelle Seigner.

Polański długo nie mógł pozbierać się po tragedii, w której stracił rodzinę. Zapytany kiedyś, jak długo zajął mu powrót do równowagi psychicznej, odpowiedział, że trwało to wiele lat. Wkrótce po morderstwie spotkał się ze znajomym psychiatrą, który powiedział, że potrzebuje przynajmniej czterech lat żałoby, aby zacząć normalnie funkcjonować. Długo nie chciał się z nikim związać, ożenił się dopiero dwadzieścia lat po śmierci Sharon, z aktorką Emmanuelle Seigner.

Powiedział wtedy dziennikarzom: „Nadeszła pora, abym wreszcie miał prawdziwe życie rodzinne.” Słynny skandalista ustatkował się, został ojcem dwójki dzieci. Tragedia sprzed ponad czterdziestu lat odebrała mu jednak nie tylko Sharon i synka. Wraz z nimi stracił bezpowrotnie życiowy optymizm i zaczął wierzyć, że za każdą szczęśliwą chwilę trzeba będzie kiedyś zapłacić. Jeśli faktycznie zawarł pakt z mrocznymi mocami, za kilka lat rodzinnego i zawodowego szczęścia zapłacił najwyższą cenę.

Bibliografia:

1. N. Schreck, The Satanic Screen. An Illustrated History of The Devil in Cinema 1896-1999, Creation Books 2001.
2. L.Fry, Cinema of the Occult: New Age, Satanism, Wicca, and Spiritualism in Film, Bethlehem 2008.
3. J. Kochańczyk, Roman Polański, Gorzkie szczęście, Videograf 2014.
4. R. Polanski, P. Cronin, Roman Polanski – interviews, University Press of Missisipi, Jackson 2005.
5. J. Greenberg, Polański. Portret mistrza, Wydawnictwo Buchmann 2013.
6. R. Polański, Roman by Polański, Świat Książki 2017.
7. D. Bird, Roman Polanski, Harpenden 2008.