Golgota Wschodu. Wszystkie ofiary sowieckiej okupacji na jednej infografice
historia obrazkowa | Autorzy: Roman Sidorski i Adam Pietrzyk
Oficerowie zamordowani w Katyniu, mężczyźni, kobiety i dzieci deportowani na nieludzką syberyjską ziemię lub zesłani do łagrów, członkowie antykomunistycznego podziemia mordowani i zamykani w obozach GUŁagu… Trudno zliczyć ofiary sowieckiej okupacji. Wszystkie upamiętniliśmy na jednej infografice.
Infografika dostępna na licencji CC-BY-SA 3.0.
Wszystkie dane zamieszczone w infografice są jedynie szacunkowe, w niektórych przypadkach rzeczywiste liczby represjonowanych mogą być znacznie wyższe. W zależności od dostępnych źródeł między badaczami występują znaczne różnice w przyjmowanych liczbach ofiar.
Poznaj dramatyczne losy Polek zesłanych na Syberię:
Anna Herbich
Dziewczyny z Syberii
Stefanię kryminaliści z łagru przegrali w karty dwa razy – przeżyła dzięki przyjaciółce.
Natalia stanęła w obronie bitej kobiety – za karę miała umrzeć w lodowatym karcerze.
Alinę deportowano jako jedyną z całej rodziny – trafiła do łagru dla dzieci, miała dziesięć lat.Wszystkie pamiętają to samo: walenie kolbami w drzwi, kilka chwil na spakowanie rzeczy, płacz, wagony bydlęce i trzask ryglowanych drzwi. Kilka tysięcy kilometrów podróży w nieznane. Czekały je niewolnicza praca w sowieckich łagrach, walka o życie swoje i bliskich, głód, choroby i straszliwe syberyjskie mrozy. …
| Sklep | Format | Zwykła cena | Cena dla naszych czytelników |
| paskarz.pl | 44.90 zł | 30.53 zł idź do sklepu » |
Dlaczego Żydzi są liczeni jako oddzielny kraj?
Nie są liczeni jako oddzielny kraj, ale jako grupa etniczna (podobnie jak Ukraińcy, Białorusini etc.)
Jakże żałuję, że nie spisałam opowieści mojego Ojca – oficera AK – aresztowanego w Zamościu w 1944 roku i zesłanego za Ural. Wrócił do kraju schorowany w 1947r. Nie doczekał rehabilitacji, zmarł w 1979r. Wspomina o nim hr.Dzieduszycki w książce „Trzy lata wykreślone z życiorysu”- spotkali się podczas tej katorgi. Mam po Ojcu pamiatkę – prosty pamiętnik, zrobiony z kawałków tektury i resztek wojskowego munduru przez współwięźnia za kromkę chleba. To dla mnie prwdziwa relikwia, ale myślę nieraz, że jeszcze jedno świadectwo naszej narodowej historii powinnam w jakiś sposób uprzystępnić. Dla przyszłych pokoleń.
Mój Ojciec – żołnierz AK – aresztowany w czasie rozmów z Armią Czerwoną na temat przejścia Armii Polesie na pomoc Powstaniu Warszawskiemu. W tym samym czasie, lata 1944-47 internowany w obozach w Riazaniu i Ostaszkowie. Też nie doczekał żadnego zadośćuczynienia, czy też chociażby zwykłego słowa „przepraszam”. Ja nawet do tej pory mam wrażenie, że za takimi jak on i ich rodzinami ciągnie się jakiś rodzaj „wilczego biletu”.