Wnuk królowej Wiktorii legendarnym Kubą Rozpruwaczem?

Historia Kuby Rozpruwacza rozpoczęła się we wtorek 3 kwietnia 1888 roku. Wówczas została brutalnie zaatakowana prostytutka Emma Elizabeth Smith, mieszkająca i pracująca w owianej złą sławą londyńskiej dzielnicy Whitechapel. Gdy kobieta znalazła się w szpitalu, okazało się, że do jej pochwy wepchnięto tępy przedmiot, który przebił otrzewną, spowodował jej zapalenie i w konsekwencji szybką śmierć.

Ostatnią ofiarą Rozpruwacza była uduszona 24 kwietnia 1891 prostytutka Carrie Brown nazywana „Stara Shakespeare”, ponieważ w stanie wskazującym kobieta zaczynała recytować sonety tego twórcy. Jej ciało zostało mocno okaleczone, morderstwo zaś popełniono w Nowym Jorku, więc po dogłębnej analizie tego przypadku prowadzący śledztwo wykluczyli związek pomiędzy morderstwem w Whitechapel a tym w USA.

Przestępca miał zabić 11 kobiet. Jednak tylko 5 z nich uważa się za „kanoniczne ofiary” zamordowane od 31 sierpnia do 09 listopada 1888 roku. Za tym, że zginęły one z ręki jednej osoby, przemawiał m.in. podobny sposób okaleczenia zwłok – podcięte gardło i wycięte organy wewnętrzne.

Fiasko śledztwa

Policja rozpoczęła szeroko zakrojone śledztwo 3 października 1888 roku, tuż po zabójstwach Elizabeth Stride i Catharine Eddows, które miały miejsce w nocy 30 września. Mieszkające w dzielnicy Whitechapel kobiety wystosowały list do samej królowej Wiktorii. Apel podpisało 4 000 pań, które przyznały się do „egzystencji w poczuciu strachu po okropnych morderstwach” i wyraziły współczucie dla prostytutek – „sióstr, które zbłądziły i musiały prowadzić życie pełne smutku”. Kobiety także apelowały do królowej o szybkie ukaranie przestępcy.

Ofiary były zabijane w wyjątkowo brutalny sposób. Fot/ Domena publiczna

Policjanci pracowali dosłownie 24 godziny na dobę. Stróże porządku odwiedzali mieszkańców dzielnicy Whitechapel, rozmawiali z tamtejszymi mieszkańcami, wezwali na oficjalne przesłuchania ok. 2000 osób i sprawdzili alibi 80 podejrzanych. Szczególną uwagę poświęcono osobom posiadającym wiedzę na temat anatomii, m.in. lekarzom czy rzeźnikom. Sprawca nie został ujęty, a jego tożsamość pozostała nieznana.

Pewien świadek opisał mężczyznę widzianego z zamordowaną Mary Kelly. Był to młody człowiek średniego wzrostu, dobrze ubrany i mający brązowe włosy, cienkie wypomadowane wąsy. Charakterystyczną cechą jego wyglądu były wysoki kołnierz i długie mankiety. Z tego opisu można było wywnioskować, że sprawcą jest osoba wysoko urodzona.

„Wujek Eddy kołnierze i mankiety”

Nawet po zakończeniu śledztwa miłośnicy kryminalnych zagadek usiłowali rozwikłać tajemnicę Kuby Rozpruwacza. Jednym z nich był znany brytyjski chirurg Thomas E. A. Stowell, który opublikował artykuł na temat tożsamości słynnego przestępcy w naukowym czasopiśmie „Criminologist”. W tym tekście naukowiec po raz pierwszy wysunął tezę, że Kubą Rozpruwaczem był książę Albert Wiktor. Swoje wywody urodzony w 1885 roku Stowell oparł nie tylko na badaniach własnych, ale także na rozmowach z osobami zajmującymi się śledztwem w 1888 roku.

Kim był zapomniany wówczas Albert Wiktor zwany Eddiem? Ten urodzony w 1864 roku książę to najstarszy syn Edwarda, księcia Walii, i jego żony Aleksandry. Młody człowiek był drugi w kolejce do brytyjskiego tronu. Niestety chłopak nie odnosił sukcesów w nauce, niczym się nie interesował, jego jedynym hobby było strzelanie do ptaków. Rodzice Eddiego stwierdzili, że skoro ich syn nie odnosił sukcesów akademickich, to może powiedzie mu się w wojsku. Albert Wiktor znalazł się w elitarnej brytyjskiej jednostce, zyskał sympatię swoich kolegów, ale służba wojskowa nie zainteresowała go. Co więcej, młody człowiek nie rozwinął się szczególnie.

Ze strażą obywatelską w East Endzie. Podejrzany osobnik – ilustracja z gazety „Illustrated London News” (12 października 1888)

Eddie, już jako pełnoletni mężczyzna, okazał się ogromnym rozczarowaniem dla swojej rodziny i babki – królowej Wiktorii. Był on apatyczny, powolny, ospały, leniwy i pobłażliwy w stosunku do siebie samego. Nie interesowała go żadna praca. Choć bliscy nie mówili tego na głos, Albert Wiktor był najprawdopodobniej lekko opóźniony w rozwoju.

Miał on regularne rysy twarzy, cienki wąsik, miękkie brązowe włosy, ciemne sarnie oczy. Po swojej pięknej matce odziedziczył łagodne spojrzenie i urok, choć nie jej żywiołowy temperament. Charakterystyczną cechą Eddiego była jego bardzo długa – wręcz łabędzia – szyja, którą maskował za pomocą wysokich kołnierzy. Jego ojciec często mawiał, że dzieci powinny nazywać Alberta Wiktora „Wujek Eddy kołnierze i mankiety”.

Wilk w owczej skórze

W czasie oficjalnego śledztwa nie było mowy o rzucaniu podejrzeń na syna następcy tronu. Po wielu latach, już po śmierci Alberta Victora i jego rodziców, doktor Gull, lekarz księcia Walii i jego rodziny, zaczął dzielić się swoimi podejrzeniami na temat tożsamości Kuby Rozpruwacza. Zdaniem medyka, Eddie cierpiał na poważne zaburzenia psychiczne i szereg chorób fizycznych, których powodem było jego wcześniactwo (chłopiec urodził się w siódmym miesiącu ciąży). Eddie odczuwał silne bóle w nogach, miewał okresowe zaburzenia widzenia, często wymiotował. Czasami jego ciałem wstrząsali drgawki. Doktor Gull uważał, że Albert Wiktor cierpiał na pogłębiającą się padaczkę, której objawy pojawiły się już w dzieciństwie.

W lutym 1888 roku lekarz odbył poważną rozmowę z księciem Walii. Poinformował go, że Albert Wiktor choruje na syfilis, będący skutkiem jego hulaszczego trybu życia. Ta nieleczona choroba mogła wpłynąć na funkcjonowanie mózgu (szeptano, że śmierć Eddiego w styczniu 1892 roku spowodował właśnie syfilis, a nie grypa). Poza tym – jak odnotowali dworzanie królowej Wiktorii – w czasie popełnienia zabójstw na prostytutkach w 1888 roku Eddie był ciągle nieobecny myślami i przygnębiony. Gdy jego babka usiłowała prowadzić z nim rozmowę, nie rozumiał treści jej wypowiedzi. Książę był także uzależniony od alkoholu.

Albert Wiktor, książę Clarence i Avondale, wnuk królowej Wiktorii z powodu swojego zachowania posądzany o bycie Kubą Rozpruwaczem. Fot. Alexander Bassano / domena publiczna

Biorąc pod uwagę stan fizyczny i psychiczny Eddiego, doktor Gull doszedł do wniosku, że mógł on zachowywać się w sposób nieadekwatny i nawet dopuścić się morderstw. Poza tym świadek widział w dzielnicy Whitechapel mężczyznę w ubraniu z wysokim kołnierzem, a przecież była to jedna z cech charakterystycznych Alberta Wiktora! Co mogło sprowadzić księcia do cieszącej się złą sławą dzielnicy?

Otóż Eddie regularnie odwiedzał londyńskie burdele i podobno nie miał zahamowań, by współżyć z dziewczynami z ludu. Co więcej, w 1889 roku został on zamieszany w skandal związany z domem uciech dla homoseksualistów i jego rodzina zrobiła wszystko aby wyciszyć sprawę.

Współczesność

Gdy w 1970 roku prasa ujawniła domniemaną tożsamość Kuby Rozpruwacza, historycy zaprzeczyli tym rewelacjom. Ich zdaniem w czasie popełnienia morderstw Albert Wiktor przebywał w Szkocji.

Nie wszyscy jednak uwierzyli w niewinność księcia z powodu jego skandalicznej reputacji. Winy Eddiego byli pewni nawet niektóry reżyserzy filmów o Kubie Rozpruwaczu, którzy wskazywali na księcia jako na sprawcę przestępstw.

Bibliografia:

1. Pope-Hennesy J. Queen Mary. London, 1967
2. Rumbelow D. The Complete Jack the Ripper. Harmondsworth, 1988
3. Spiering F. Prince Jack. New York, 1980