Cmentarze dla zwierząt wydają się współczesnym wynalazkiem. W Polsce jest ich zaledwie kilka, a i tak wzbudzają kontrowersje. Ich przeciwnicy twierdzą, że to nowomoda i pomysł amerykańskich japiszonów. Nic bardziej mylnego!

Tradycja grzebania zwierząt sięga wieków najdawniejszych, skupmy się jednak na bliższym nam okresie i na jednej tylko, konkretnej osobie. Fryderyk II Hohenzollern to postać przywodząca na myśl I rozbiór Polski, którego był głównym inicjatorem. Ponadto znamy go jako wodza, filozofa, muzyka i polityka. Ale jako wielkiego miłośnika psów? To już mniej oczywiste.

Polska księżna Izabela Czartoryska podczas wizyty na pruskim dworze monarszym poczyniła pewne obserwacje właśnie na temat psów Fryderyka. W swoich pamiętnikach zapisała:

„(…) Obok leżały poezje Woltera (…) szpada i szarfa, a przy nich piłeczki, którymi jego pieski igrać zwykły. (…) Przy stole na taborecie, na którym leżał kapelusz króla, spoczywała kształtna charciczka ze szczeniętami, pod taboretem stał dla piesków talerz z jadłem…”

Płyta nagrobna Fryderyka II (autor: Hannes Grobe; Creative Commons CC-BY-SA-2.5)

Zamiłowanie Fryderyka do czworonogów nie kończyło się zresztą na zapewnieniu im dobrego wiktu i wygodnego życia. Również siedziba monarchy zdradzała jego słabość.

Fryderyk II tak kochał swoje charty, że kazał wieszać ich portrety w pałacowym korytarzu, którym codziennie chodził. Sam zresztą również był malowany z nieodłącznym psem.

Korytarza, którym przechodził co dnia do biblioteki nie okraszały swą urodą wizerunki przodków, królewskiej rodziny, czy choćby widoczki pruskie. Jak bardzo nie kłóciłoby się to z tradycją, ściany zostały przyozdobione… portretami chartów królewskich.

Afekt, którym pruski monarcha darzył szczekających przyjaciół był tak wielki, że nawet śmierć danego psa nie odbierała mu należnego miejsca w sercu Fryderyka. Aby uhonorować wierną ich służbę, król założył prywatny… cmentarz dla psów, gdzie każdy z nich miał swoją własną marmurową płytę nagrobną. Co ciekawe sam Fryderyk II spoczął po śmierci nieopodal tej właśnie zwierzęcej nekropolii.

To tylko jedna z wielu ciekawostek z życia władcy w Polsce kojarzonego bardzo jednowymiarowo i czysto negatywnie. O kolejnych napiszemy już wkrótce.

Źródło:

1. G. Pauszer-Klonowska, Pani na Puławach, Inicjał, Warszawa 2010.

Kup ciekawą książkę (dużo taniej niż inni):

Kamil Janicki

Damy złotego wieku

Żyły w epoce największej potęgi Rzeczpospolitej. Opływały w niewyobrażalne luksusy, na swoje zawołanie miały setki dworzan i służących. „Złoty wiek” był jednak tylko fasadą dla najbardziej bezwzględnego okresu dziejów Polski. Otaczała je sieć intryg i spisków. Oczekiwano od nich, że będą tylko statystkami w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Ale „Damy złotego wieku” nie pozwoliły uwięzić się w złotych klatkach. Wzięły sprawy we własne ręce. Księżniczka z podrzędnego włoskiego rodu ma zasiąść na tronie najpotężniejszego państwa Europy. Czy jej największym wrogiem okaże się ukochany …

Sklep	Format	Zwykła cena	Cena dla naszych czytelników
paskarz.pl		39.90 zł	26.99 zł idź do sklepu »