fot.domena publicznaIgnacy Mościcki przyjmuje defiladę
Ignacy Mościcki (1867-1946) – polski chemik, polityk związany z obozem Sanacji, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Jako student ryskiej politechniki zaangażował się w działalność wywrotowej organizacji robotniczej znanej jako Drugi Proletariat. Po jej rozbiciu wziął udział w przygotowaniach do zamachu bombowego na generał-gubernatora Warszawy. Do pomocy zaangażował swoją kuzynkę, Michalinę Mościcką, z którą wziął wówczas ślub. W 1892 roku, ścigany przez carską Ochranę, opuścił zabór rosyjski. Przebywał na emigracji w Anglii, a następnie w Szwajcarii, gdzie zaczął robić błyskotliwą karierę naukową. Wynalazł metodę wytwarzania kwasu azotowego, a także rodzaj wysokonapięciowych kondensatorów energetycznych. W 1912 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie wykładał na katerze elektrochemii technicznej i chemii fizycznej miejscowej politechniki. Dyrektor spółki akcyjnej „Azot”, a przez kilka miesięcy 1925 roku także rektor Politechniki Lwowskiej.
W maju 1926 roku, po przeprowadzonym przez Józefa Piłsudskiego zamachu majowym i po odsunięciu od władzy legalnie wybranego prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, otrzymał propozycję objęcia reprezentacyjnego urzędu głowy państwa. Wybrany przez Zgromadzenie Narodowe 1 czerwca 1926 roku, pozostał na urzędzie aż do wybuchu II wojny światowej. Był lojalnym wykonawcą woli marszałka Piłsudskiego. Zasłynął z zamiłowania do blichtru i pełnych pompy ceremonii. Po ataku Związku Radzieckiego na Polskę przekroczył granicę z Rumunią, gdzie został internowany. Zmarł 2 października 1946 roku w Versoix nieopodal Genewy.
