fot.fot. domena publicznaŚwięty Wojciech (fot. domena publiczna)
Wojciech Sławnikowic (956-997) – czeski duchowny, biskup praski, męczennik kościoła katolickiego, patron Polski. Pochodził z rodu Sławnikowiców, którego głową był jego ojciec, Sławnik. Urodził się w siedzibie rodziny w Libicach. Początkowo rodzice chcieli, by Wojciech został rycerzem. Dopiero ciężka choroba chłopca przesądziła o przeznaczeniu go do stanu duchownego. W 983 roku stanął na czele diecezji praskiej, gdzie dał się poznać jako bezkompromisowy duszpasterz.
W 989 roku przez napięte relacje z wiernymi porzucił swoją diecezję i zajął się działalnością misyjną. Popadł w związku z tym w konflikt z pogańskim dworem Arpadów na Węgrzech. Sprzeciwiał się także sprzedaży słowiańskich niewolników do krajów muzułmańskich. Ród Sławnikwiców rywalizował z czeskimi Przemyślidami i powaśnił się z Bolesławem II. Władca postanowił w 955 roku rozprawić się z nimi, najeżdżając Libice, gdzie brutalnie wymordowany został niemal cały ród. Ostali się Radzim Gaudenty, Sobiesław (który przebywał wówczas na służbie Bolesława Chrobrego) i Wojciech.
Późniejszy święty po różnych perturbacjach znalazł się na dworze Ottona III. Nie miał możliwości powrotu do Czech, gdzie właśnie wymordowano jego rodzinę. Wyruszył do kraju cesarskiego sojusznika Bolesława Chrobrego. Stamtąd wyruszył w swą ostatnią misję chrystianizacyjną wśród pogańskich Prusów w 997 roku. Gdy zaczął głosić nauki, poniósł śmierć męczeńską. Już w dwa lata po śmierci Wojciecha spisany został „Starszy żywot rzymski św. Wojciecha”, a rozwój jego kultu wspierał ówczesny cesarz, fundując świątynie pod jego wezwaniem.c W 1000 roku Otton III pielgrzymował do Gniezna, do grobu męczennika, i zabrał stamtąd jego relikwie (odrąbane ramię).
Dowiedz się więcej o św. Wojciechu:
Książki o św. Wojciechu:
[book znak=6669 tracking=”utm_medium=leksykon_sw_wojciech”]
