fot.David Hume Kennerly/domena publicznaBreżniew w trakcie wizyty w USA.
Leonid Breżniew (1906-1982) – działacz komunistyczny, radziecki polityk, dyktator. Urodził się na Ukrainie jako syn hutnika. Od końca lat trzydziestych robił karierę w aparacie partyjnym: najpierw na Ukrainie, a następnie w Mołdawii i Kazachstanie. W 1957 roku został członkiem Prezydium Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.
W 1964 roku, po odsunięciu od władzy dotychczasowego przywódcy ZSRR, Nikity Chruszczowa, został pierwszym sekretarzem. Funkcję tę (przemianowaną później na sekretarza generalnego) sprawował przez niemal dwadzieścia lat, aż do śmierci. Odpowiedzialny za interwencję wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji (1968) oraz za wieloletnią wojnę w Afganistanie, która nadwyrężyła nie tylko budżet, ale też prestiż Związku Radzieckiego.
Opinia o nim jako o twardogłowym, ściśle trzymającym się „doktryny Breżniewa” – a więc zasady ograniczonej suwerenności krajów bloku wschodniego – odegrała istotną rolę, gdy w Polsce zaczęła rozwijać się Solidarność. Wprowadzenie stanu wojennego w 1981 roku uzasadniano obawą przed tym, iż Breżniew rozprawi się z Polakami tak samo, jak wcześniej z Czechami.
W ostatnich latach stał się obiektem rozlicznych żartów, z uwagi na swój zaawansowany wiek i zniedołężnienie umysłowe. Istnieją przypuszczenia, iż mógł zostać zamordowany.
