Wojna to z pozoru męska sprawa. Zmienia jednak kobiece losy równie mocno, jak męskie. Jak zachować kobiecą wrażliwość, gdy wokół panuje okrucieństwo, przemoc i niesprawiedliwość? Gdy najmodniejszym dodatkiem staje się biało-czerwona opaska, a w torebce, obok szminki i lusterka, trzeba schować pistolet?
Jak żyć w czasach, gdy własne wesele kończy się aresztowaniem przez gestapo, gdy tylko bliski poród wstrzymuje wykonanie wyroku śmierci, wykonanie zaś zadania wymaga nawiązania romansu z wrogiem?
Dziewczyny wojenne Łukasza Modelskego to zapierające dech w piersiach wojenne losy 11 kobiet m.in. Jadwigi Piłsudskiej (córki Marszałka Polski), Lidii Lwow (związanej z legendą AK – majorem ”Łupaszką”) i Haliny Wittig (odznaczonej medalem Sprawiedliwa wśród Narodów Świata).
Książki Łukasza Modelskiego pod tytułem „Dziewczyny wojenne” opowiada historię kobiet, które nie pozwoliły, aby wojna zniszczył ich marzenia.
Gdy wybucha wojna właśnie żegnały się z dzieciństwem. Miały mniej więcej standardowe plany – szkoła, matura, studia. Zawód albo gospodarstwo. Mąż. Pasja. Chciały spełniać marzenia. Albo zadowolić rodziców. Różnie. Tak jak nastolatki w innych miejscach na świecie, powinny flirtować, marzyć i przebierać w strojach. Mijały się. Czasem na siebie wpadały, poznawały się, częściej nie. Ale ma się wrażenie, że ich losy poplątały się ze sobą. Dosłownie – te same adresy, ci sami ludzie, których znały. Czasem mogły się spotkać na ulicy, minąć w przejściu.
1 września 1939 roku najstarsza miała 21 lat, najmłodsza 14. Jak długo zajęło im gwałtowne dojrzewanie? Rok? Dwa? Trudno to uchwycić. Czasem z wojną przyszła miłość i to ona poprowadziła je w dorosłość. Czasem współczucie, czasem irytacja. Czasem czystość intencji posunięta do granic głupoty. Często przypadek. Najczęściej poczucie obowiązku.
KOMENTARZE
W tym momencie nie ma komentrzy.