W Polsce od 1918 roku obowiązywał sześciodniowy tydzień pracy.
Przy czym od 1919 w sobotę pracowało się przez 6 godzin. Do ośmiogodzinnej pracującej soboty powrócono w 1933. Po wojnie przywrócony został tydzień pracy w wymiarze 46 godzin. Wolne soboty były wprowadzane na podstawie dekretów Rady Państwa z 20 lipca 1972 i 14 lipca 1973 roku. W 1973 roku Polacy mieli w sumie dwie wolne soboty, rok później sześć, a poczynając od 1975 było 12 wolnych weekendów.
Aby kontrolować wypoczynek w nieliczne wolne soboty w latach 70. rady zakładowe państwowych zakładów pracy organizowały pracownikom różnego rodzaju atrakcje: wycieczki krajoznawcze, pracownicze ogrody działkowe, wędkarstwo ubrane w zorganizowane ramy narzucone przez państwowy związek, modelarstwo, kursy kroju i szycia, zajęcia świetlicowe. Różnym formom zorganizowanego wypoczynku towarzyszyli liczni instruktorzy kulturalno-oświatowi, zwani popularnie kaowcami. Na początku 1981 roku wprowadzono zasadę, która stanowiła, że co druga sobota była wolna. Nie dotrzymano zatem porozumień ze strajkującymi w Gdańsku z sierpnia 1980, które gwarantowały wszystkie soboty wolne. Następne porozumienie, z 30 stycznia 1981 r., mówiło o tym, że trzy soboty w miesiącu miały być wolne,
Pod koniec PRL-u prawie wszystkie soboty były wolne.
Źródła: Wikipedia, https://tvn24.pl/, https://polskieradio24.pl/
Czytaj także: Co inżynier Karwowski i porucznik Borewicz opowiedzieli nam o PRL?
KOMENTARZE
W tym momencie nie ma komentrzy.