Dziewięciu pijanych marynarzy i wielkie „bum!”

19 lipca 1923 roku w jednym z fortów zauważono ogień. Na marynarzy padł blady strach, bowiem przechowywano w nim mnóstwo przestarzałych i niesprawnych min, z których każda miała w sobie setki kilogramów trotylu. By uratować sytuację wysłano na miejsce szalupę z ośmioma kursantami i zastępcą naczelnika działu szkoleniowego uczelni. Próbowali oni ugasić pierwszą płonącą minę i zapobiec tragedii, co jednak im się nie udało. W nocy z 19 na 20 lipca w wyniku eksplozji nagromadzonych min, fort został niemal zrównany z ziemią (pozostały jedynie ruiny jednej z wież). Czterech spośród dziewięciu bohaterskich marynarzy poniosło śmierć, a wszystko zaczęło się całkiem niewinnie…

Wieczorem 19 lipca dziewięciu członków załogi okrętu liniowego „Pariżskaja Komuna” wypłynęło poćwiczyć wiosłowanie na wodach Zatoki Fińskiej. Po pewnym czasie marynarze postanowili nieco odpocząć. W tym celu przybili do brzegu blisko feralnego fortu. Na miejscu nie było żadnej warty, przez co znaleźli się praktycznie poza wszelką kontrolą. Swój „odpoczynek” rozpoczęli od wypicia butelki rozmajonego spirytusu. Potem, nudząc się, postanowili trochę pozwiedzać. W trakcie eksploracji znaleźli porozrzucane świece, które z nudów zaczęli podpalać. Jeden z nich uznał za świetną zabawę wrzucenie zapalonej świecy do wnętrza starej miny, leżącej na plaży.

Ze środka wypełnionej trotylem metalowej kuli zaczął wydobywać się dym i syk. Marynarze wpadli w popłoch i uciekli w stronę szalupy, po czym ile sił w rękach odpłynęli w kierunku swojego okrętu. Co ciekawe szalupa z kursantami Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej, płynąca do fortu w celu ugaszenia pożaru, starała się ich zatrzymać. Jej dowódca zrezygnował jednak z pościgu i zdecydował, że próba ratowania fortu jest ważniejsza, za co zapłacił życiem.

Źródło: Tajemnice rosyjskiej floty ukażą się nakładem Instytutu Wydawniczego Erica późną jesienią tego roku.