Bolesław Śmiały

Król Polski z dynastii Piastów, trzeci koronowany władca państwa; nazywany także Bolesławem Szczodrym. Przyszedł na świat około 1042 roku, jako najstarszy syn Kazimierza I Odnowiciela i ruskiej księżniczki Marii Dobroniegi. Książę od roku 1058.

fot.domena publiczna

Bolesław Śmiały według Jana Matejki.

Tytuł królewski uzyskał w roku 1076 od papieża Grzegorza VII, opowiadając się po jego stronie w rozrywającym kontynent sporze z cesarzem Henrykiem IV. Prowadził politykę ciągłych wojen, wchodząc w konflikty z Węgrami, Czechami i Rusinami: z tego względu w późniejszej tradycji porównywano go z imiennikiem i twórcą pierwszego polskiego mocarstwa, Bolesławem Chrobrym. Podobnie jak tamten władca, zdołał zająć Kijów i osadzić na ruskim tronie swojego protegowanego. Nastąpiło to w roku 1069.

Pod koniec lat 70. XI wieku król wdał się w konflikt z biskupem krakowskim Stanisławem. Wbrew późniejszej tradycji nie dokonał mordu na przedstawicielu Kościoła, ale wydał na niego wyrok śmierci poprzez poćwiartowanie. Zdaniem wielu historyków spór ten miał charakter nie obyczajowy, lecz czysto polityczny, a biskup Stanisław był przedstawicielem obozu opozycyjnego wobec władzy królewskiej.

Bolesław Śmiały został wygnany z kraju w 1079 roku w bliżej nieznanych okolicznościach. Udał się na Węgry, gdzie wkrótce został zamordowany. Dokładna przyczyna jego śmierci nie została odnotowana w źródłach. Władzę po Bolesławie Śmiałym przejął młodszy brat, Władysław Herman, być może zamieszany w spisek przeciwko panującemu.

Przydomek Bolesława stanowi temat kontrowersji. Obecnie określa się go zwykle mianem „Szczodrego„. Analiza tekstu kroniki Galla Anonima wskazuje jednak, że określenie to niekoniecznie jest uzasadnione, a właściwszym może być popularne dawniej miano „Śmiały”.

Dowiedz się więcej o Bolesławie Śmiałym:

Średniowiecze