Konkurs: Wunderwaffe sarmatów. Najważniejsze zwycięstwa husarii

Mój wybór padł na bitwę pod Hodowem. Pierwszym argumentem przemawiającym za tą bitwą jest zatrważająca przewaga Tatarów nad wojskami polskimi (na jednego husarza/pancernego przypadało około stu przeciwników). Kolejnym argumentem jest bezpośredni skutek jaki wyniknął z tej bitwy a mianowicie rezygnacja przez Tatarów w dalszego najazdu na Polskę. O jej wadzę i męstwie biorących w niej udział niech świadczy również fakt, że w rok po tych wydarzeniach uczestnicy bitwy doczekali się upamiętnienia w postaci pomnika wystawionego z inicjatywy Jana III Sobieskiego.

Bitwa pod Kłuszynem strona polska około 5808 Husarii
400 – 700 innego rodzaju jazdy
200 piechoty
2 dzialka polowe
strona rosyjska 3.5- 8 szwedów
około 20-3o tys Rosjan
11 dział
Dzięki tej bitwie do Żółkiewskiego przyłączyli się wrogowie Cara Wasyla Szujskiego razem z drugim Samozwańcem. Z tego powodu Żółkiewski wzmocnil armie do około 20 tys wojska. W ówczesnym chaosie jaki wtedy panował w Rosji była to siła miazdząca. Dodatkowo przez to zwyciestwo bojarzy zamkneli cara Wasyla Szujskiego w klasztorze i obwołali Carem Władyslawa IV Waze pod warunkiem przejscia na prawosławie. Zólkiewski 3 sierpnia pukał do bram Moskwy. W wyniku tego Polska.
Argumenty pobilismy o wiele lliczniejsze wojska rosyjsko- szwedzkie oraz najemne. Poprzez to zwyciestwo polskiego królewicza na tronie carskim poparli moznowaldcy ruscy i poprzez to udało sie wmieszać w wewnetrzne sprawy Rosji i ją oslabic. Natomiast ówczesny król Zygmunt III Waza nie zgodzil sie na przejscie królewicza na prawoslawie, które było warunkiem objecia przez królewicza tronu

Kircholm 1605 wspaniałe zwycięstwo pomimo znacznej przewagi wojska szwedzkiego .Najemnicy którzy zaciągnęli się do armii szwedzkiej zaztrzegli sobie iż nie chcą walczyć z husarią, o szarży husarii uczą do dzisiaj na West Point

Bitwa pod Chocimiem 1621, biorąc pod uwagę wszystkie sukcesy naszej doskonałej jazdy, zwycięstwa pod Chocimiem może nie były bardzo spektakularne, nie mniej jednak zwycięstwo 600 husarzy nad 10-cioma tysiącami Turków na każdym do dzisiaj robi ogromne wrażenie. Stosunek sił 16:1 a mimo wszystko pełen sukces Polaków, ponieważ wojsko tureckie ucieka w popłochu. Najbardziej wymowna w tym wszystkim jest reakcja tureckiego sułtana Osmana II, który na widok klęski swoich wojsk po prostu się rozpłakał.

Jest to jedna z wielu bitew na której husaria budowała swoją legendę, ale dzięki temu że Osman II rozpłakał się jak dziecko, zasługuje na miano jednej z najważniejszych. Pomogło to w odniesieniu ogromnego sukces propagandowego, podnosząc morale wśród Polaków i siejąc popłoch wśród wrogich żołnierzy.

Bitwa pod Hodowem w 1694 roku. Z powodu olbrzymiej dysproporcji sił bitwa ta bywa nazywana polskimi Termopilami. przeciwko 40 tysięcznej armii tatarskiej stanęło 100 Husarzy i 300 Pancernych. Stosunek sił wynosił 100:1. Po pierwsze zwycięskiej potyczce polskiej jazdy z strażą przednią na polach przed Hodowem Polacy wycofali się do wsi w której bohatersko bronili się przed atakami Tatarów. W wyniku poniesionych strat Tatarzy po nie udanych próbach przekonania Polaków do kapitulacji ze względu na duże straty Tatarzy wycofali się do okupywanego przez nich Kamieńca Podolskiego. Dzięki skutecznej obronie powstrzymany został dalszy najazd tatarski. To zwycięstwo Husarii oraz Pancernych pokazuje ich ogromne morale i oddanie dla ojczyzny, pomimo ogromnej dysproporcji sił nie poddali się i nie zrezygnowali z walki do końca. Warto również zwrócić uwagę na sposób walki Polaków, Husaria nie walczyła w polu stosując swoja najlepszą taktykę, czyli szarżę na wroga siejącą spustoszenie w szeregach przeciwnika, tylko zeszli z koli i walczyli w ufortyfikowanej poprzednio przez siebie wsi,

Husaria przez niemal trzysta lat swojego istnienia stoczyła wiele bitew. Większość z nich wygrała dosłownie miażdżąc wroga. Według mnie najważniejszą bitwą dumy naszego narodu jest ta stoczona pod Chocimiem w 1621 roku. Naszymi oddziałami dowodził jeden z największych wodzów konnicy w historii – Jan Karol Chodkiewicz, który niestety zmarł w trakcie oblężenia. Wojska tureckie były ponad dwa razy liczniejsze od armii Korony, jednak Husaria poprowadziła nas do taktycznego zwycięstwa nad wrogiem. Strategiczna twierdza została obroniona, a wojsko Sułtana powstrzymane przed marszem w głąb Rzeczypospolitej. Bitwa ta umocniła pozycję Korony na arenie międzynarodowej i dołożyła dużą cegiełkę do pomnika Husarii.

Bitwa pod Chocimem (1673) Wojska koronne i litewskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego odniosły zwycięstwo nad wojskami tureckimi pod wodzą Husejna Paszy. Chocimska wiktoria, traktowana przez Polaków jako odwet za pokój buczacki, pozwoliła Sobieskiemu rok później wygrać elekcję i zasiąść na tronie Polski. Dzięki tej bitwie powstrzymano najazd Turków.

Za największy sukces husarii uważam, wbrew pozorom, bitwę pod Parkanami. Została ona zepchnięta na bok z uwagi na mit wiktorii wiedeńskiej. W czasie odsieczy Wiednia Polska odniosła wielkie zwycięstwo i obroniła Europę przed tureckim najazdem. Tak uważa większość społeczeństwa. Jednakże prawdziwe zwycięstwo odniesione kosztem Turków miało miejsce prawie miesiąc po Wiedniu. Wtedy to został zadany nieprzyjacielowifaktycznie druzgoczący cios. Dlaczego taki sukces husarii? Ponieważ mimo początkowych olbrzymich problemów przed samą bitwą ( nienakazana szarża, paniczna ucieczka naszych wojsk) to później udało się zebrać, przegrupować i zwyciężyć. Przykład obrócenia wyniku bitwy o 180 stopni

Uwielbiam kawę, więc dla mnie najważniejszym zwycięstwem polskiej Husarii dowodzonej przez Króla Jana III Sobieskiego było pokonanie armii tureckiej pod Wiedniem 12 września 1683 r. Pół godzinna szarża Husarów rozniosła wojska wezyra, który uciekł z pola walki. Dzięki temu zwycięstwu państwo Osmańskie przestało stanowić zagrożenie dla chrześcijańskiej części Europy.Natomiast w obozie pokonanej armii tureckiej znaleziono worki z ziarnem kawy, której działanie odkrył niejaki Jerzy Kulczycki, również walczący pod Wiedniem. On to otworzył pierwszą kawiarnię w Wiedniu, a my możemy delektować się wspaniałym aromatem i smakiem kawy do dnia dzisiejszego. :)

Myślę, że wielką bitwą, która dodaje husarii chwały jest bitwa pod Mohylewem w roku 1581. Rota Marcina Kazanowskiego w liczbie około 200 jeźdźców broniła miasta przed armią tatarsko-moskiewską liczącą według szacunków nawet 30000 ludzi. Husarze nie bronili miasta z murów ale walczyli w otwartym polu i przez 7 godzin odpierali ataki wroga. Gdy z pomocą przybywa lekka jazda w liczbie około 300, armia tatarsko-moskiewska odstępuje od Mohylewa i wycofuje się z terytoriów Rzeczpospolitej, a armia Stefana Batorego rusza na Psków. Myślę, że gdyby nie zatrzymano tych sił wojna z Moskwą mogłaby się wydłużyć.

Bitwa pod Beresteczkiem, stoczona roku pańskiego 1651. Nie było chyba drugiej takiej batalii, w której uczestniczyło by tylu znamienitych dowódców. Wymienić możemy chociażby: Jeremiego Wiśniowieckiego, Chodkiewicza, Czarneckiego czy Jana Sobieskiego. Dużo liczniejsze siły kozackie zostały rozbite przez niepowstrzymaną, mknącą niczym wicher po polach polską kawalerię. Choć dzielni powstańcy przez wiele dni stawiali opór, to jednak byli bez szans w walce z dumnymi rycerzami walczącymi po stronie Rzeczypospolitej. A na czele wojsk polskich stał sam król – Jan Kazimierz, władca, któremu panować przyszło w ciężkich dla Polski czasach, bo choć bez wątpienia byliśmy potęgą, to jednak wrogowie nacierali z wielu stron, nie dając nam wytchnienia. Bitwa ta była bez wątpienia dniem wspaniałego tryumfu ostatniego z Wazów na polskim tronie. I choć zwycięstwo nie zostało wykorzystane w stu procentach, to jednak jego rozmiar budzić musi podziw po dziś dzień. Była to jedna z tych bitew, które najdobitniej pokazały jak wspaniałym wojskiem dysponowaliśmy w XVII wieku.

Moim skromnym zdaniem najwiekszym zwyciestwem polskiej husarii byla bitwa pod kłuszynem poniewaz nie tylko przewaga liczebna wroga nad polskimi odzialami to uzasadnia ale głownie skłoniły mnie do tego skutki bitwy a mianowicie mozliwosc objecia.władzy na carskim tronie ktora przrz błedy zygmuta wazy została ostaecznie zaprzepastrzona a my od tamtego momentu coraz bardziej zblizaliśmy sie pod rosyjskiego buta ucisku od porozumienia w perejesławiu w 1654 aźpocoraz wiekszy wpływ na nasza polityke której konsekwencja były zabory a po chwiliwolnosci miedzywojenej komunizm a równia pochyla zaczela sie własnie po tych wydarzeniach

Z góry przepraszam za literówki

zdecydowanie kłuszyn nie ma co owijać w bawełnę stolica największego wroga szkoda że król mientki właza

Połonka – szaszłyk z sześciu ruskich.

Witam serdecznie.
Mój wybór padł na bitwę pod Kłuszynem. Rzeczpospolita odniosła wiele spektakularnych zwycięstw, lecz ta bitwa z 4 lipca 1610 r. jest pod wieloma względami wyjątkowa.
Pierwszym fenomenem tej bitwy jest fakt użycia w niej tylko i wyłącznie Naszej cudownej Wunderwaffe czyli Husarii, w liczbie 2500 (plus 200 piechoty, ale jej udział był znikomy). Widziałem, że są różne statystyki tej bitwy. Również ilość wojsk polskich w niektórych podaniach szacuje się nawet na 6 tysięcy żołnierzy, w tym działa co dla mnie jest śmieszne biorąc pod uwagę, że wynik tej bitwy w dużym stopniu był uzależniony od szybkości poruszania się wojsk. A z działami nie byłoby to możliwe. Husaria pokonując 25 km szybkim marszem i stojąc 4 lipca bez żadnego praktycznie odpoczynku w letnim słońcu i w pełnym uzbrojeniu, ruszyła na przeciwnika w liczbie ok 35 tys (Rosjan ok 18 tys, Szwedów ok 8 tys, reszta to uzbrojona obozowa czeladź). Z powodu ogromnej różnicy w liczebności obu armii, nasza skrzydlata kawaleria szarżowała ok 10 razy na przeciwnika, by całkowicie rozbić przeciwnika, zmusić do ucieczki i zadać mu jak największe straty. Dodatkowo musiała pokonywać w czasie tych szarż przeszkody terenowe- płoty oraz kobylice, które zatrzymały by praktycznie każdą kawalerię ówczesnego świata.
Także podsumowując, myślę, że ta bitwa ukazuje wielkość Husarii jak żadna inna. Mimo ogromu przewagi liczebnej wojsk rosyjsko-szwedzkich, którzy dodatkowo byli ufortyfikowani, zostali pokonani w sposób dla nich przytłaczający. Było to możliwe tylko i wyłącznie dzięki Husarii, która cechowała się mimo, że była jazdą ciężką dużą szybkością, znakomitym uzbrojeniem oraz wyszkoleniem żołnierzy oraz oczywiście koni, jak również niespotykanym na taką skalę w innych formacjach wojskowych morale. Te wszystkie czynniki, plus dodatkowo znakomite dowodzenie Stanisława Żółkiewskiego było owocem wspaniałego zwycięstwa Rzeczypospolitej.
Jest jeszcze jedna rzecz, która odróżnia tę bitwę od pozostałych. Zwycięstwo w niej zostało wykorzystane do celów politycznych. Przez 2 lata Polacy rządzili na kremlu i tylko z głupoty Zygmunta III Wazy jego syn późniejszy król Rzeczpospolitej Władysław IV nie został rosyjskim carem a Rosja nie została złączona z Rzeczpospolitą unią personalną, która w odpowiednich warunkach mogła I RP przynieść ogromne korzyści polityczne w późniejszych ciężkich latach.
Myślę, że określenie Husarii mianem sarmackiego wunderwaffe to strzał w dziesiątkę. i myślę, że ta bitwa w pełni to ukazuje.

Pozdrawiam

Myślę, że przy wybieraniu najważniejszej bitwy warto spojrzeć na daty. Husaria zwyciężała w niezliczonych starciach prze prawie trzy stulecia. Czy jednak bitwy z końca XVII wieku potoczyłyby się tak samo, gdyby nie wcześniejsze militarne sukcesy, kładące pierwsze zręby pod reputację husarzy? Moim zdaniem najistotniejszą bitwą była bitwa pod Kircholmem w 1605 roku. Husaria jako formacja istniała co prawda już dużo wcześniej, ale właśnie Kircholm wydaje mi się tą najwcześniejszą bitwą funkcjonującą dziś w powszechnej świadomości Polaków (no, weźmy słowo „powszechnej” w cudzysłów, mam na myśli bardziej fanów historii czytających ten portal oraz jemu podobne). To pod Kircholmem właśnie Rzeczpospolita odniosła jedno z najświetniejszych zwycięstw (którego owoce, jak to zwykle bywa zostały całkowicie zmarnowane), rozgramiając przeważające siły szwedzkie dzięki przełamującej szarży husarii właśnie i – na co często nie zwracamy uwagi – ponosząc minimalne straty przy jednocześnie ogromnej liczbie zabitych nieprzyjaciół (co stało się niejako „marką” husarskich szarż). Kłuszyn, Chocim (dwukrotnie), Beresteczko, Wiedeń czy Hodów – wszystkie te słynne bitwy zdarzyły się później, a czy ich wynik byłby taki sam, gdyby nie świetne zwycięstwo pod Kircholmem? Czy nie można założyć, że Kircholm zbudował husarii międzynarodowy PR, podnoszący morale jej członków i równocześnie osłabiający ducha jej kolejnych przeciwników? Gdyby pod Kircholmem dowodził mniej wybitny wódz niż Chodkiewicz, który doprowadziłby do klęski czy choćby krwawo okupionego zwycięstwa – czy kolejne wiktorie miałyby miejsce? W życiu tak to bywa, że na dobrą renomę trzeba pracować cały czas, a wystarczy jedno potknięcie by inni zupełnie o niej zapomnieli. Husarii na szcęście takie potknięcie się nie zdarzyło.

Moim skromnym zdaniem najważniejsza bitwa husarii to była bitwa pod Wiedniem 12 IX 1683 roku. Kto wie, gdyby na odsiecz nie wyruszył wtedy Jan III Sobieski z wojskiem w liczbie 27000( w tym 25000 husarzy) to dzisiaj moglibyśmy żyć w Turcji zalanej Islamem i inaczej dzieje świata by się potoczyły. Uratowanie Europy było jedną z najważniejszych historycznych bitew( a bez odsieczy Jana III Sobieskiego nie byłoby możliwe). Sam Jan III Sobieski dowodził atakiem na Kara Mustafę, poprowadził husarię do zwycięstwa i ocalił Europę.

Wg mnie bitwa stoczona pod Kłuszynem 4 lipca 1610r (wojna polsko-rosyjska 1609-1618) . Wojska i husaria dowodzona przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego pokonała około 18-KROTNIE WIĘKSZE siły rosyjskie dowodzone przez Dymitra Szujskiego wspomagane przez szwedów. Bitwa ta miała ogromny wpływ na przejęcie przez Polske Kremla, a co za tym idzie złożenie hołdu oraz władzy carskiej przez ówczesnego cara wziętego do niewoli Wasyla IV Szujskiego jak i jego braci: wspomnianego Dymitra oraz Ivana. Wprowadzienie ich przed króla Polski Zygmunta III Waze i jego syna królewicza Władysława IV nastąpiło przez Stanisława Żółkiewskiego. Władysław IV Waza miał zostać carem Rosji, powtarzam królewicz Polski mial objać władze carską. Niestety długotrwałe wahanie ze strony króla Zygmunta nie doprowadziło do tego ( wygnanie polakow z kremla) . Godna uwagi jak na dzisiejsze czasy i nie tylko bitwa.

Według mnie miejscem największego zwycięstwa polskiej husarii, biorąc fakty historyczne jest Kircholm ponieważ tam o ile mnie pamięć nie myli była największa przewaga obcych wojsk nad polską husarią. Specjalnie napisałem „biorąc fakty historyczne” ponieważ oglądając polskie filmy można odnieść wrażenie, że największym zwycięstwem polskiej husarii jest któraś z bitew z filmu „Potop” lub „Ogniem i mieczem”.

Gdyby pojawiło się pytanie o największe zwycięstwo husarii można by rozprawiać które starcie zasługuje na to miano. Można by wtedy przywołać bitwę pod Kłuszynem gdzie wspomniana formacja spędziła z pola wielokrotnie liczniejszego przeciwnika, bitwę pod Hodowem gdzie husarze wykazali się niesamowicie wysokim morale, czy też drugą bitwę Chocimską gdzie doszło do największej w historii rzezi siły żywej przeciwnika.
Jednak jeśli mówimy o najważniejszym sukcesie to jest to zdecydowanie BITWA POD WIEDNIEM. Uargumentuję to w prosty sposób. We wspomnianej wyprawie brały udział liczne wojska z państw europy zachodniej, a wraz z nimi przybyli kronikarze, posłowie i inni bliżej nie określeni urzędnicy którzy raportowali zachodnim władcom o świetnej polskiej jeździe, która w pół godziny zmiotła odziały Osmańskiego imperium. Gdyby dzisiaj zapytać mieszkańców wspomnianej części europy o jakąś bitwę polskiego oręża z tamtego okresu, to wśród tych którzy mięli by w ogóle cokolwiek do powiedzenia z pewnością najczęściej wymieniana była by właśnie Wiktoria Wiedeńska. Podobna sytuacja utrzymuje się w naszym kraju. Przeciętny Polak słysząc o Kłuszynie, Kircholmie, Beresteczku, Trzcinie czy też znacznie ważniejszej bitwie stoczonej podczas tego konfliktu a mianowicie starciem pod Parkanami zrobił by wielkie oczy, natomiast każdy już w dzieciństwie słyszał o wręcz mitycznym zwycięstwie husarii pod Wiedniem, gdzie to dobry Polski król uratował chrześcijan przed niedobrymi Turkami.
Bitwa pod Wiedniem jest najważniejszym zwycięstwem husarii, gdyż urosła do miana legendy i uczyniła z tej jazdy nieśmiertelną formację obrońców ojczyzny i strażników wiary chrześcijańskiej. Mimo że to starcie nie nie było najważniejsze pod względem sytuacji na całym froncie działań, to dzięki świetnemu pijarowi obrosło mityczną otoczką i jako jedyne przeszło do powszechnej świadomości narodu.

Jest wiele bitew husarii które mogłyby zasługiwać na miano choćby obydwie bitwy pod Chocimiem. jednak ja wybieram bitwę pod Kłuszynem ze względu na to że zastosowana taktyka czyli wielokrotnie ponawiane szarże przy szczupłości sił hetmana Żółkiewskiego ukazały w pełni wyższość wyszkolenia żołnierzy i sztuki wojennej Rzeczpospolitej. Po bitwie skapitulowała druga armia idąca na pomoc Smoleńskowi czyli armia Wałujewa w Carewie Zajmiszczu. Inne skutki to:
1.Odzyskanie Smoleńsk czyli bramy do Litwy oraz innych terenów zagarniętych przez Moskwę we wcześniejszych latach.
2. Dzięki tej bitwie Rzeczpospolita była miała największe w swojej historii terytorium
3. Udało nam się pokonać dwóch bardzo groźnych wrogów jednocześnie czyli Moskwę i posiłkującą ją Szwecję.
4. Zajęliśmy i utrzymaliśmy prawie dwa lata stolicę państwa rosyjskiego co nie udało się później nikomu
5 Zrzuciliśmy z tronu cara i traktatem z bojarami wprowadziliśmy na tron moskiewski następcę tronu Rzeczpospolitej
6 Gdyby nie intrygi Zygmunta III Wazy stworzylibyśmy największe państwo na świecie w tym czasie i moglibyśmy pobić Turcję, Szwecję czy Habsburgów.

Moim zdaniem największym i najważniejszym zwycięstwem polskiej husarii była bitwa pod Kłuszynem. W lipcu 1610 roku hetman wielki Stanisław Żółkiewski odniósł wielkie zwycięstwo pod Kłuszynem – droga do Moskwy stanęła wtedy otworem. Wkrótce potem 24 września 1610 roku bojarzy wysłali prośbę do hetmana Stanisława Żółkiewskiego by wprowadził wojsko Rzeczypospolitej do Moskwy. Co nastąpiło 8 października tego roku.
Początkowo hetman nie chciał jej zdobywać: był zwolennikiem unii polsko-rosyjskiej, pertraktował z bojarami. 27 października 1610 roku ponoć aż 10 000 bojarów pocałunkiem „w krest” dopełniło przysięgi „na poddaństwo królewiczowi Władysławowi” – 15 letniemu synowi polskiego króla Zygmunta III Wazy. Przez siedem tygodni tłumy z całej Rosji ciągnęły, by przysiąść mu wierność. Warunki pokoju były korzystne dla Moskwy, umęczonej „wielką smutą”. Król Zygmunt III Waza nakazywał hetmanowi „rozciągać” na siebie panowanie w Rosji. Dodawał, że Moskwę należy traktować z pozycji siły, bo tylko moc Moskwa szanuje. Odjeżdżając z Moskwy Żółkiewski wiódł jako więźniów stanu cara Wasyla Szujskiego i jego rodzinę. Oficjalnie przedstawił ich królowi na sejmie triumfalnym w 1611 r. w Warszawie. Podczas prezentacji i mów triumfalnych wielkość Rzeczypospolitej zdawała się sięgać zenitu. Niebawem jednak potworny głód zmusił załogę polską na Kremlu do wzajemnego „wyjadania się” i poddania się w 1612. Wysłane odsiecze nie pomogły.
Wojna trwała jeszcze osiem lat. Z ogromnego zwycięstwa i perspektyw jakie dawała bitwa kłuszyńska udało się jedynie zyskać ziemie Smoleńska, Siewierszczyzny i Czernichowszczyzny.
Odpowiednie wykorzystanie zwycięstwa 1610 roku, mogło przynieść powiększenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów o kolejny człon.

Bez wątpienia największym zwycięstwem polskiej husarii była bitwa pod Kłuszynem. Hetman Stanisław Żółkiewski pokonał kilkakrotnie liczniejsze siły moskiewsko-szwedzkie (moskiewskie, nie rosyjskie – Polska wtedy nie uznawała istnienia Carstwa Rosyjskiego, tylko Wielkie Księstwo Moskiewskie). Zwycięstwo z pod Kłuszyna pozwoliło zająć Moskwę i przejąć jej ster rządów. To, że nieudolna polityka króla Zygmunta III zmarnowała szanse, to już inna sprawa.
Dzięki Kłuszynowi Polacy i Litwini mogli zrealizować upragniony sen kanclerza Lwa Sapiehy – unię polsko-litewsko-moskiewską. Rzeczpospolita uniknęłaby zaborów, zjednoczyłaby znaczną część Słowiańszczyzny, uniknęłaby rozbiorów. Przy pomocy Moskwy polscy Wazowie mogliby odzyskać szwedzką koronę, cały Bałtyk stałby się spokojnym morzem, bez wojen. Niestety fanatyczny upór Zygmunta III zniweczył wielkie szanse, Polska jednak odebrała hołd od braci Szujskich oraz przez 2 lata panowała nad całym państwem moskiewskim. Sama zaś bitwa jest dowodem na geniusz polskiego hetmana i potęgę husarskich szarż.