Na Ziemi jest już ponad 8 miliardów ludzi

A że kilkanaście mych młodych lat zajmowałem się naukowo dynamiką populacji…
Ciekawe jest jeszcze to skąd się wziął tak wielki przyrost XX-wieczny i obecny, w tym i w biednych krajach subsaharyjskich i środkowoafrykańskich – a to głównie tzw. efekt penicyliny i DDT (zwalczającego skutecznie komary widliszki) w nieco mniejszym stopniu szczepionek, czyli rewolucji w medycynie szeroko pojętej. Zwłaszcza leczeniu chorób zaraźliwych, szczególnie obecnie malarii. Na dzień dzisiejszy bowiem głównie ten „malaryczny” efekt, ma zwiększyć aktywowana i stabilizowana artemizyna, mająca zastosowanie w leczeniu lekoopornej malarii. Za jej powtórne odkrycie („wynaleziono” ją – ekstrahowano w formie aktywnej, ponad 2 tys. lat temu) w 2015 roku chińska uczona Tu Youyou otrzymała Nobla.
Malaria jest decydująca na przynajmniej najbliższe 3 dekady (ale może być i do 8 dekad) dla wzrostu liczebności populacji ludzkiej – ludzkości? Jeśli tak to dlaczego?
gov.pl: „Z powodu malarii umiera około 1,5-2,7 milionów [!] ludzi każdego roku. Ocenia się, iż aktualnie 40-45% ludności ziemi [!] żyje na terenach zagrożonych malarią w ponad 100 krajach świata.” (…) Do końca lat 50-tych, początku 60-tych, była to i Polska :)
Interesujące jest też to, że wśród krajów afrykańskich „nagle” zaczęło brakować wśród „ścisłych” liderów wzrostu populacyjnego, tego co jest pomiędzy Etiopią i Tanzanią, a mianowicie Kenii. A ta była w latach 80-tych dla „supporterów” neomaltuzjanizmu, dowodem na nadchodzącą katastrofę demograficzną – postępującego z czasem skrajnego przeludnienia (Kenia miała wtedy współczynnik wzrostu populacji 3,82). Dla nauki demografii stała się z tych powodów takim „studium przypadku” łamanym przez „królika doświadczalnego” :)
Co głównie różni – mającego wpływ na demografię – Kenię od jej ww. sąsiadów?
Nie, nie ekonomia a… historia nowa i najnowsza. No bo Etiopia toczyła krwawą wojnę z Erytreą i Somalią, a Tanzania z Ugandą. Natomiast Kenia była bardzo spokojna pod tym względem (nieliczne potyczki graniczne i walki plemienne, do tego silna dyktatura trwająca długie lata), dodatkowo stabilizowana przez USA (Kenię przynajmniej w Afryce Wschodniej, uważa się, jak Polskę w Europie, za „człowieka US”). Okazuje się, że obok osiągnięć medycyny, konflikty rodzące wojny, jako impakt zwiększający rozrodczość, uzupełniającą w ten sposób w perspektywie czasu, masę „mięsa armatniego”, są drugim paradoksalnie pozytywnym, faktorem dla wzrostu wielkości populacji!
Stąd np. Polska po II wojnie jeszcze w latach 70-tych, miała jeden z najwyższych lub w niektóre lata nawet najwyższy, współczynnik rozrodczości w Europie.
A wracając do Kenii, to tam współczynnik wzrostu populacji spadł aż do 2,37 w tym roku (!) mimo, że to kraj ciągle bardzo biedny! Zadecydował zatem głównie brak znaczących konfliktów, a zwłaszcza wojen – bogacenie, chęć konsumpcji jest najczęściej przeszacowane demograficznie, jako czynnik ograniczający wzrost populacji ludzkiej.
Jednak, wracając do neomaltuzjanizmu, mimo tego co demograficznie wydarzyło się w Kenii, ciągle ma on – ono :), swoich wyznawców, szczególnie wśród zwolenników religii katastrofy antropogenicznego globalnego ocieplenia. I ta religia bowiem – jak taka statystycznie uśredniona każda inna „typowa”, a i owszem w 80% opiera się na jak najbardziej realnej, obiektywnej wiedzy – nauce, ale jednak aż w circa 20% na wierze…
Reasumując to medycyna – zwłaszcza jej jeden z głównych efektów: przyszła długość życia ludzkiego; jest największą niewiadomą w demograficznym „wieszczeniu”, populacyjnych puzzlach.