Najstarsze dżinsy świata

Trwały materiał zwany jeans (od francuskiego określenie bleu de Genes, czyli błękit z Genui) był jednym z najpopularniejszych materiałów jaki trafiał do Anglii. W późniejszym okresie wypierany był przez inną mieszankę jedwabiu i wełny, pochodzącą z francuskiego miasta Nîmes i nazywaną na jego cześć denimem (franc. de Nîmes, czyli z Nîmes). Szyto z niego spodnie dla marynarzy oraz pracowników portowych i zaczęto dodawać amerykańską bawełną. Kiedy denim trafił na kontynent amerykański, zamiennie nazywano go także jeansem. Początkowo z denimu szyto namioty i materiały do zabezpieczenia wozów. Wkrótce jednak Oscar Levi Strauss oraz Jacob Davis stworzyli pierwsze spodnie oparte na denimie z bawełny, barwnika indygo oraz miedzianych nitów wzmacniających materiał przed rozdarciem,

Pierwsze oficjalne niebieskie dżinsy narodziły się 20 maja 1873, kiedy to Amerykańskie Biuro Patentów i Znaków Towarowych przyznało patent nr 139,121 Levi Straussowi & Co. Firmę tworzył Oscar Levi Strauss oraz Jacob Davis. Pierwszy model posiadał 4 kieszenie bez zamka błyskawicznego, tylko guziki. Głównym przeznaczeniem spodni, miał być wytrzymały materiał, stworzony dla robotników, górników czy farmerów. Po wygaśnięciu patentu w 1890 roku na rynku pojawiły nowe firmy specjalizujące się w produkcji spodni. W krótkim czasie powstały takie marki jak Wrangler (1904) czy Lee Mercantile w 1911.Noszenie dżinsów jest zakazane w Korei Północnej przez swoje skojarzenia z kulturą zachodu,

Do wyprodukowania jednej pary jeansów potrzeba około kilograma bawełny. W 1991 roku powstał w Gdyni pierwszy salon Levisa, otwarto też szwalnię w Płocku. Powstają polskie marki takie jak Big Star czy Americanos,