Choć pracowali w kraju, gdzie wszystkie dziedziny życia musiały współgrać z ideologią marksistowską, geniusz tych ludzi nie dał się spętać okowami systemu. Ich prace, badania i wynalazki zmieniły oblicze światowej nauki, a nazwiska przeszły do historii. Kto z nich osiągnął najwięcej?
Zapraszamy do konkursu, w którym nagrodami są trzy egzemplarze książki Marty Panas-Goworskiej i Andrzeja Goworskiego „Naukowcy spod czerwonej gwiazdy”. Nagrody ufundowało Wydawnictwo Naukowe PWN. Przyznamy je za najlepiej uzasadnione odpowiedzi na jedno pytanie konkursowe, które brzmi:
Jakie jest, według Ciebie, największe osiągnięcie radzieckiego naukowca?
Nagrodzone zostaną trzy najlepsze odpowiedzi.
Konkurs trwa do 23:59 w sobotę 17 września 2016. Swoje odpowiedzi piszcie w komentarzach pod tym postem.
W naszym konkursie możecie wygrać trzy egzemplarze książki „Naukowcy spod czerwonej gwiazdy” autorstwa Marty Panas-Goworskiej i Andrzeja Goworskiego. Książkę można też kupić w księgarni internetowej PWN!
Przed opublikowaniem komentarza na stronie upewnijcie się, że podaliście w odpowiedniej rubryce swój adres e-mail (jest on widoczny tylko dla redakcji). Dzięki temu, jeżeli wygracie, będziemy mogli się z Wami skontaktować. Będzie to dla nas także potwierdzeniem, że to Wy jesteście autorem danego komentarza. Pamiętajcie, by dobrze uzasadnić swe odpowiedzi!
Informacje prawne
Uczestnik konkursu wyraża zgodę na przetwarzanie ujawnionych przez siebie danych osobowych w postaci adresu poczty elektronicznej, imienia i nazwiska na potrzeby przeprowadzenia konkursu oraz udziału w bezpłatnym newsletterze. W celu uzyskania informacji o przetwarzanych danych osobowych, ich zmiany lub cofnięcia zgody na ich przetwarzania, w tym rezygnacji z udziału newsletterze uczestnik może wysłać maila na adres ciekawostki@ciekawostkihistoryczne.pl.
Interesuje Cię książka, ale nie chcesz czekać na rozwiązanie konkursu? Możesz ją kupić z rabatem na stronie księgarni internetowej Wydawnictwa Naukowego PWN!
Kup książkę na stronie Wydawcy
KOMENTARZE (12)
Moim zdaniem największym a zarazem najbardziej szokującym osiągnięciem radzieckiego naukowca są dokonania Vladimira Demikhova w dziedzinie transplantologii. Radziecki uczony wbrew praktycznie nieistniejącej w tamtym okresie opinii publicznej, eksperymentował na psach. Jako pierwszy człowiek dokonał przeszczepu psiej głowy do innego osobnika tworząc w ten sposób dwugłowego potwora. Operacja była na tyle udana że głowy psów wykazywały zależność neurologiczną. Podobnie reagowały na działanie bodźców, tj. światło. Zaskakujące jest to, w jaki sposób zwierzęta udało się utrzymać przy życiu i połączyć w jedno stworzenie. Niestety były one do siebie wrogo nastawione. Jedna głowa próbowała odgryźć drugą, a ta druga zawzięcie broniła się przed napastnikiem. Mimo że odkrycie to budzi do dzisiaj lęk oraz odrazę, przyczyniło się do rozwoju transplantologii na całym świecie. Znaczenie badań Demikowa podkreślał m.in. Christiaan Barnard — lekarz, który jako pierwszy na świecie przeprowadził udaną transplantację serca. Rywalizacja pomiędzy blokiem wschodnim i zachodnim odbywała się na różnych polach, między innymi właśnie na polu medycznym. To co w państwach bloku zachodniego nie mogło ujrzeć światła dziennego ze względu na sprzeciw opinii publicznej czy też inne czynniki, napawało dumą radzieckich uczonych. Dzięki tym radykalnym i można rzec szalonym eksperymentom rozwój transplantologii jako dziedziny medycznej znacznie przyśpieszył. Szokujący eksperyment Demikhova mimo tego że był krwawy ocalił wiele istnień ludzkich a sam naukowiec stał się pionierem w dziedzinie transplantologii. Zdawałoby się że jego działania doprowadzą naukę w ślepą i jakże ciemną uliczkę. Jednakże korzyści płynące z jego odkryć potwierdzają znane przysłowie „nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło”.
Jednoznacznie bimber z trocin. Jeszcze wynaleźli rower; u Niemca na strychu.
A poza tym tylko narzędzia zagłady. Bandycki kraj.
Odkrycie przez Piotra Kapicę nadciekłości helu, czyli utraty lepkości cieczy, która w takim stanie może krążyć cały czas w zamkniętym naczyniu bez dodatkowego nakładu energetycznego. Dzięki temu zjawisku możliwe było zbudowanie Wielkiego Zderzacza Hadronów (nadciekły hel jest tam chłodziwem).
Budowa trójczłonowej rakiety R7 i umieszczenie pierwszego satelity (sputnika) , pierwszego człowieka w kosmosie, pierwszej sondy na ksiezycu ktora wykonala zdjecia niewidocznej czesci ksiezyca ( luna ) dokonane przez Głównego Konstruktora i zarazem bylego wieznia gułagu Siergieja Pawłowicza Korolyov’a i jego zespół. Rakiety opierajace sie na jego projektach lataja w kosmos do dzis , ( m.in. Sojuz). Miał opracowany dokladnie załogowy loy na księżyc i marsa. Gdyby nie jego przedwczesna smierc to jest wysoce prawdopodobne ze ZSRR zwyciezylby w podboju ksiezyca. Jego pomysly i smiem rzec marzenia na zawsze zmienily nasze postrzeganie ziemi.
Zdecydowanie karabin automatyczny AK 47 zaprojektowany przez Michaiła Kałasznikowa. Najbardziej znana, niezawodna, niezwykle odporna i tania w produkcji broń na świecie.
Nie ulega wątpliwości, że w ZSRR nie zabrakło utalentowanych naukowców, jednak praca naukowa w tym kraju była specyficzna, odmienna od innych miejsc naszego globu. Chciałabym to przedstawić na przykładzie twórcy słynnego karabinka automatycznego AK-47. Na życie jego konstruktora Michaiła Kałasznikowa w decydującym stopniu wpłynął wybuch II wojny światowej. Ranny na froncie, w szpitalu wpadł na pomysł konstrukcji karabinka. Pierwszy prototyp, choć jeszcze nieudany, sprawił, że został przydzielony do zespołu pracującego nad nową bronią dla Armii Czerwonej. Karabinek powstał ostatecznie kilka lat po tych wydarzeniach. Okazał się konstrukcją udaną i niezawodną. Szybko jego znaczenie zaczęło wykraczać poza standard i po latach stał się pewnego rodzaju legendą. Ta broń stworzona dla Armii Czerwonej, stała się bronią rewolucjonistów, ale także terrorystów. To jednak już inny temat. Bardziej istotne jest prześledzenie drogi, która doprowadziła do wykreowania AK-47 jako najbardziej znanej broni na świecie.
c.d. Sam karabinek jest tworem typowo sowieckim i trudno sobie wyobrazić aby powstał gdzieś indziej. Przy pracach projektowych bez ograniczeń korzystano z innych, wdrożonych już w życie pomysłów. Nikt nie przejmował się istniejącymi licencjami, patentami, co było zresztą charakterystyczne dla większości dokonań naukowych w ZSRR. Nie brakuje też opinii, że twórcą karabinka jest tak naprawdę Niemiec Hugo Schmeisser. To też charakterystyczne – Sowieci w szerokim zakresie wykorzystywali wiedzę niemieckich jeńców. Nie brakuje też dowodów na to, że kluczowe dla powstania broni rozwiązania techniczne są dziełem osób innych niż Kałasznikow. Jednak po powstaniu karabinka nazwano go nazwiskiem Kałasznikowa. Była to decyzja polityczna. Podjęta w okresie późnego stalinizmu, co z góry wyklucza jakąkolwiek jej przypadkowość. Kałasznikow – prosty robotnik, samouk, wierny syn partii, który złożył swą daninę krwi w czasie Wojny Ojczyźnianej, idealnie pasował aby uznać go za wynalazcę tej broni.
c.d.
Kałasznikow całe późniejsze życie spędził żyjąc skromnie w trzypokojowym mieszkaniu. Popularność AK-47 to również dzieło systemu. Karabinek został narzucony innym państwom bloku sowieckiego bez pytania o opinię. Był chętnie wysyłany przez ZSRR do Afryki, Ameryki Południowej i w inne rejony globu, gdzie miał pomagać w przygotowaniu lub utrzymaniu rewolucji. Stał się tak powszechny, że stał się punktem odniesienia i wzorcem dla innych rozwiązań technicznych, które powstały w późniejszych latach. Okazał się – po odpowiednich modyfikacjach – bardzo dobrą i skuteczną bronią. Jednak legenda jaka go otacza to przede wszystkim czarna legenda. Nie można zapominać o ogromnej liczbie jego ofiar. Nie tylko zresztą ofiar wojen, ale także działań terrorystycznych – jak już wspomniałam. Zresztą sam Kałasznikow był tego świadomy i pod koniec swego życia przyznawał, że dzieło jego życia jest także potężnym obciążeniem jego sumienia.
Największym osiągnięciem radzieckiego naukowca jest zdecydowanie Tetris. No cóż, może nie stowrzył go naukowiec, tylko programista, ale tegoż programisty Aleksieja Pażytnowa nie zna kompletnie nikt, ale spytajcie kogokolwiek czy zna Tetrisa. Tyle.
Największym osiągnięciem radzieckiego naukowca jest uruchomienie pierwszego w Europie reaktora jądrowego. Na jego bazie stworzono pierwszą na świecie elektrownię jądrową, która znajdowała się w Obnińsku. Dokonał tego Igor Kurczatow, radziecki fizyk jądrowy, który również stworzył pierwszą radziecką bombę atomową i wodorową (uważa się, że bombę wodorową skonstruował przed Amerykanami).
Jak dla mnie to Sedesow Michaił Iwanowicz :) Gdyby nie on to dalej mieli bysmy problem. :D
Wynalazł on deskę klozetową (sedesowa) :) wydawac by się to moglo absurdalnym wynalzakiem ale dzieki temu mamy dzis w zyciu codziennym o wiele latwiej :)
A ja postawiłbym na stację arktyczną (dryfującą) na krze lodowej i ekspedycje pod kierunkiem niejakiego Papanina (nietrudno się domyślić z jakiej instytucji pochodził).