Włodzimierz Lenin (1870-1924)
Rosyjski polityk, działacz komunistyczny a następnie pierwszy przywódca partii bolszewickiej. Urodził się 22 kwietnia 1870 roku w Symbirsku nad Wołgą jako Władimir Iljicz Uljanow. Od 1893 roku działał w organizacjach marksistowskich. Przebywając za granicą kontaktował się z komunistami w Szwajcarii, Niemczech i Francji.
W 1895 roku założył Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej. Pod koniec tego roku został aresztowany, a następnie zesłany na Syberię. W tym czasie poślubił Nadieżdę Krupską. W roku 1897 za udział w spisku na życie cara Aleksandra III powieszono jego brata. Od 1900 roku Władimir Uljanow ponownie przebywał na emigracji. W liście z 1901 roku po raz pierwszy w XX wieku wykorzystał pseudonim Lenin.
W 1903 roku Lenin Włodzimierz doprowadził na II zjeździe do rozbicia Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR) i do utworzenia stronnictwa bolszewickiego. W okresie rewolucji 1905 roku przebywał w Petersburgu; po upadku rebelii ponownie opuścił Rosję. W kwietniu 1917 roku, jeszcze w czasie trwania I wojny światowej, organizator i przywódca rewolucji październikowej. Stanął później na czele Rady Komisarzy Ludowych i stał się faktycznym przywódca Sowieckiej Rosji.
W 1919 roku walnie przyczynił się do powstania Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu), stawiającej sobie za cel doprowadzenie do rewolucji światowej. Zapoczątkował rządy terroru, brutalnie eliminował swoich przeciwników politycznych w czasie wojny domowej. W 1922 roku doprowadził do utworzenia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Jednocześnie od roku 1918, kiedy padł ofiarą nieudanego zamachu na swoje życie pogarszał się stan jego zdrowia. W 1922 roku przeszedł udar, a następnie dwa kolejne. Stopniowo odsuwano go od władzy. Włodzimierz Lenin zmarł w 1924 roku w Gorkach.