fot.Bundesarchiv/Ulrich Kohls/CC-BY-SA 3.0Władysław Gomułka i Leonid Breżniew
Władysław Gomułka
Był polskim komunistą, znanym jako towarzysz Wiesław. Funkcjonariusz partyjny, I sekretarz KC PZPR. Od 1926 roku członek Komunistycznej Partii Polski. W roku 1932 został aresztowany i skazany za działalność na szkodę państwa polskiego. Zwolniono go w 1934 roku z powodu złego stanu zdrowia. W połowie lat 30. przebywał w ZSRR. Ponownie został uwięziony w 1936 roku. Z więzienia wyszedł w roku 1939 na skutek wybuchu II wojny światowej. Jesienią 1943 roku wybrano go na sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (PPR). W tym samym roku z jego inicjatywy doszło do powstania Krajowej Rady Narodowej.
W latach 1945-49 minister Ziem Odzyskanych. Już po wojnie, kiedy komuniści przejęli rządy, w rozmowach m.in. z PSL-em twardo zapowiedział: „władzy nie oddamy”. Jednakże działania jego samego Moskwa w coraz większym stopniu odczytywała jako zbyt niezależne, tracił też zaufanie Bieruta. W 1948 roku oskarżono go o „odchylenia prawicowo-nacjonalistyczne”. W 1951 roku został usunięty z partii, pozbawiony immunitetu i uwięziony. Na wolność wyszedł w 1954 roku, na fali destalinizacji. W roku 1956 został ponownie przyjęty do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W październiku 1956 roku został pierwszym sekretarzem KC PZPR. Był również członkiem Rady Państwa. Ustalił na nowo relacje z ZSRR, jego celem stała się zapowiedziana polska droga do socjalizmu.
Był później odpowiedzialny za pacyfikację wystąpień studenckich w marcu 1968 roku oraz za brutalne działania przeciwko robotnikom w grudniu 1970 roku. Został usunięty ze stanowiska sekretarza 20 grudnia tego roku, zastąpił go Edward Gierek. W roku 1971 został też odwołany z innych pełnionych funkcji. Do polityki już nie powrócił, przeszedł na emeryturę. Zmarł 1 września 1982 roku.
Dowiedz się więcej o Władysławie Gomułce:
