Klaudiusz
Cezar starożytnego Rzymu od roku 41. Urodził się 1 sierpnia 10 roku p.n.e. Był synem Druzusa Starszego i Antonii Młodszej. Często kojarzony jest ze swoją wadą wymowy, bowiem podobno się jąkał. Został cesarzem po tym, jak zamordowany został Kaligula. Zanim ukrywający się w jednym z pałaców Klaudiusz został odnaleziony, senat rozważał przywrócenie republiki. Sprawując władzę i nie ufając senatowi w dużej mierze opierał się na wyzwoleńcach. Chętniej niż poprzednicy nadawał obywatelstwo rzymskie mieszkańcom prowincji. Za jego panowania rozbudowano port w Ostii, a do Rzymu doprowadzono dwa nowe akwedukty, których budowę rozpoczęto za Kaliguli: Aqua Claudia i Anio Novus. Budowa tych akweduktów została zakończona w roku 52.
W roku 43 wyruszył na czele składającej się z 4 legionów armii do Brytanii, w której dotarł do miejscowości Camulodunum, obecnego Colchester. W roku 44 podbita została Mauretania, a w 46 Tracja. W roku 48 Klaudiusz został powiadomiony o tym, że jego żona Messalina wzięła ślub z senatorem Gajuszem Syliuszem. Wiadomość tę przyniósł mu wyzwoleniec imieniem Narcyz. Syliusz, jak i inni liczni kochankowie Messaliny zostali ścięci, a Narcyz zadbał o to, by i ona sama została zabita, obawiając się, że Klaudiusz może zechcieć jej przebaczyć.
W roku 49, po części na prośbę senatu, Klaudiusz poślubił prawnuczkę Augusta i siostrę Kaliguli Agrypinę Młodszą. W kolejnym roku adoptował jej syna, Lucjusza Domicjusza. Później będzie on znany jako cesarz Neron. Spekuluje się, że to Agrypina stała za śmiercią Klaudiusza, która miała miejsce w nocy z 12 na 13 października 54 roku. Miała go otruć, aby zapewnić panowanie swojemu synowi i uniemożliwić przywrócenie do łask syna Klaudiusza i Messaliny Brytanika.
