Joseph Goebbels
Niemiecki polityk, minister propagandy i oświecenia publicznego w rządzie Adolfa Hitlera, jeden z członków kierownictwa NSDAP. Joseph Goebbels urodził się w katolickiej rodzinie urzędnika zakładowego i robotnicy rolnej, jako jedno z pięciorga dzieci. Od dzieciństwa miał zdeformowaną prawą nogę, w następstwie czego utykał. Z tego powodu nie przyjęto go do wojska w czasie I wojny światowej. Goebbels uczęszczał do franciszkańskiej szkoły z internatem, a następnie podjął studia (literatura i filozofia).
Na uniwersytecie w Heidelbergu w 1922 roku obronił doktorat z literatury. W tym samym roku związał się z narodowymi socjalistami, do NSDAP wstąpił jednak dopiero w 1924 roku. Był przekonany, że Niemcy pokonane i zrujnowane po I wojnie światowej potrzebowały silnego przywódcy, który odbuduje potęgę kraju. Jego zdaniem był to Adolf Hitler.
W 1930 roku został osobą odpowiedzialną za propagandę w partii nazistowskiej i z tym związał swoją dalszą karierę. Kiedy Hitler doszedł w 1933 roku do władzy, Goebbels Joseph został ministrem propagandy i oświecenia publicznego. Jako propagandysta sprawdzał się doskonale, posiadał talent oratorski oraz świetnie radził sobie z wszelką polemiką.
W swojej pracy wykorzystywał masowe środki przekazu – prasę, radio i film. Do końca wojny pozostał lojalny wobec Hitlera, był prawdziwie fanatycznym nazistą. Ukrył się z nim w podziemiach Kancelarii Rzeszy. W swoim testamencie politycznym Adolf Hitler wyznaczył go na swojego następcę. Po upadku Trzeciej Rzeszy cała jego rodzina rozstała się z życiem – jego żona Magda, która pełniła dotąd rolę nieformalnej pierwszej damy zabiła szóstkę ich dzieci i sama połknęła kapsułkę z cyjankiem. Goebbels Joseph strzelił żonie w tył głowy, po czym sam się zabił. Po roku 1945 został uznany za jednego z głównych zbrodniarzy wojennych III Rzeszy.