fot.Bundesarchiv / CC-BY-SA 3.0Joachim von Ribbentrop, minister spraw zagranicznych III Rzeszy.
Joachim von Ribbentrop (1893-1946) – niemiecki dyplomata, minister spraw zagranicznych III Rzeszy. Urodził się 30 kwietnia 1893 roku w Wesel na zachodzie Niemiec w rodzinie oficerskiej. Kształcił się w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Anglii. Lata 1910-1914 spędził w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, lecz wrócił do Niemiec po wybuchu I wojny światowej. Za służbę wojenną otrzymał Krzyż Żelazny. Po zakończeniu wojny pracował jako kupiec. W 1920 roku wżenił się w rodzinę Henkellów, największych producentów szampana w Niemczech, dzięki czemu uniezależnił się finansowo i szybko zdobył znaczny majątek. W następnych latach został adoptowany przez nobilitowanych krewnych, co zagwarantowało mu „von” przed nazwiskiem.
Do NSDAP Ribbentrop wstąpił w 1932 roku. W partii zorganizował departament spraw zagranicznych, a po dojściu nazistów do władzy został głównym doradcą Adolfa Hitlera na tym polu. W 1934 roku został komisarzem Rzeszy ds. rozbrojenia w Genewie, a w czerwcu 1935 roku wynegocjował z Wielką Brytanią porozumienie w sprawie zwiększenia limitów nałożonych po I wojnie światowej na niemiecką flotę. Po tym sukcesie został w 1936 roku mianowany ambasadorem Rzeszy w Wielkiej Brytanii; funkcję tę pełnił do 1938 roku. W międzyczasie doprowadził do podpisania paktu antykominternowskiego z Japonią (1936). Po powrocie do Rzeszy, w lutym 1938 roku objął stanowisko ministra spraw zagranicznych, które sprawował do 1945 roku. Przed wojną wynegocjował jeszcze dwa ważne porozumienia. 22 maja 1939 roku podpisał pakt stalowy z Włochami, a 23 sierpnia 1939 roku układ o nieagresji ze Związkiem Radzieckim – tak zwany pakt Ribbentrop-Mołotow, zawierający tajną klauzulę, dotyczącą rozbioru terytoriów państw bałtyckich, Rumunii i Polski. Mimo tych sukcesów nie był lubiany przez innych nazistowskich przywódców. „Kupił nazwisko, ożenił się z pieniędzmi, na urząd trafił dzięki oszustwom” – oceniał Goebbels.
Po wybuchu wojny podpisał jeszcze 28 września 1939 roku traktat o przyjaźni i granicy z ZSRR, sankcjonujący rozbiór Polski. Sygnował także 27 września 1940 roku pakt trzech (z Włochami i Japonią), wymierzony przeciwko Stanom Zjednoczonym. W czasie trwania wojny jego pozycja wśród dygnitarzy III Rzeszy stopniowo słabła, choć pozostawał blisko Führera, z którym rozmawiał między innymi o planach eksterminacji Żydów. Na mocy ostatniej woli Adolfa Hitlera stracił stanowisko na rzecz Arthura Seyss-Inquarta. W czerwcu 1945 roku został schwytany przez aliantów. Postawiono go przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. W więzieniu spisał wspomnienia. Uznany za zbrodniarza wojennego, został skazany na karę śmierci. Powieszono go 16 października 1946 roku. Była to pierwsza z szeregu zasądzonych w procesie egzekucji.
