Filip IV Piękny (1268-1314) – król francuski z dynastii Kapetyngów. W początkach panowania Filip Piękny bardziej był zainteresowany szlacheckimi rozrywkami, jak na przykład polowania. Dopiero z czasem zaangażował się w rządzenie. Wszedł w spór z królem Anglii Edwardem I o Akwitanię i Flandrię, które zajął zbrojnie.
Za czasów jego rządów wzrosło znaczenie Paryża. Władca często prowadził wojny, co wymagało dużych nakładów pieniężnych. Było to jednym z powodów, dla których rozprawił się z templariuszami. Oskarżył bardzo bogaty zakon o herezję, spalił kilkudziesięciu braci wraz z wielkim mistrzem Jakubem de Molay na stosie, po czym ogołocił skarbiec zgromadzenia. Konfiskował także majątki bogatych bankierów i Żydów.
Wszedł w spór z papiestwem za pontyfikatu Bonifacego VIII. Po jego śmierci, kolejne głowy Kościoła szukały protekcji Filipa. Doprowadził on do przeniesienia ich siedziby do Awinionu, uzależniając tym samym papieży od francuskiego króla.
Zmarł w 1314 roku, prawdopodobnie na skutek wylewu krwi do mózgu.