Edward Rydz-Śmigły
Polski wojskowy, przedwojenny działacz obozu piłsudczykowskiego, marszałek. Urodził się 11 marca 1886 roku. Do roku 1908 (od tego roku należał do Związku Walki Czynnej) studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a następnie na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego ostatecznie ukończył je w 1912 roku. W międzyczasie kształcił się m.in. w Wiedniu. Ukończył również Wyższą Szkołę Oficerską Związku Strzeleckiego. Już w czasie I wojny światowej od 1914 roku był dowódcą pułku piechot Legionów Polskich, zaś od roku 1917 pełnił funkcję komendanta głównego Polskiej Organizacji Wojskowej (POW).
W 1918 roku na krótko objął stanowisko ministra wojny. W 1920 roku został mianowany generałem dywizji, zaś 7 maja 1920 roku jako dowódca 3 Armii zdobył Kijów. Za zasługi Józef Piłsudski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Virtuti Militari II klasy. Śmigły- Rydz poparł go zresztą później, gdy ten w maju 1926 roku przeprowadził zamach stanu. 12 maja 1935 roku Ignacy Mościcki mianował go Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych. W 1936 z rąk prezydenta otrzymał buławę marszałkowską, co było sprzeczne z wolą marszałka Józefa Piłsudskiego, a od 10 listopada tego roku był już generałem broni.
Edward Rydz Śmigły: kampania wrześniowa
Był on Naczelnym Wodzem w kampanii wrześniowej 1939 roku, był jednak obciążany odpowiedzialnością za klęskę Polski. Do 1941 roku był internowany w Rumunii. W tym też czasie, 27 października 1939 roku, zrezygnował z funkcji Naczelnego Wodza. Jego dymisja została przyjęta 7 listopada 1939 roku. 10 grudnia udało mu się uciec i przedostać na Węgry. Powrócił jeszcze później do Polski. Zmarł nagle 2 grudnia 1941 roku, przyczyną jego śmierci był atak serca. Został pochowany pod nazwiskiem Adam Zawisza. Spoczął na Powązkach, lecz nie na wojskowej części cmentarza.
