fot.domena publicznaCasanova (fot. domena publiczna)
Casanova (1725-1798)
Właśc. Giovanni Giacomo Casanova kawaler de Seingalt. Urodził się w Wenecji jako najstarsze z sześciorga dzieci w rodzinie aktorów. Gdy miał osiem lat zmarł jego ojciec. Gdy matka grywała za granicą mały Giovanni znajdował się pod opieką babki. Uznawano go za słabowite i niedorozwinięte dziecko, mimo to posłano go do szkoły.
Uczył się w Padwie, gdzie w wieku 12 lat przeżył pierwszą przygodę miłosną. Później studiował na tamtejszym uniwersytecie, otrzymując w wieku 16 lat stopień doktora, by następnie wstąpić do padewskiego seminarium, z którego został wyrzucony. Duchownym nie został ponieważ w jego sypialni miano znajdować innych kleryków. Casanova wiódł awanturnicze życie, romansował, podróżował, poznał kabałę, został aresztowany przez inkwizycję państwową i wtrącony do więzienia w Wenecji. Był też masonem, dzięki czemu poznał największe osobistości ówczesnej Europy.
W trakcie swych podróży zawędrował także do Polski, gdzie został ciepło przyjęty przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, którego sekretarzem chciał zostać. Casanova, który poważnie zranił w pojedynku na pistolety (poszło o kobietę) hrabiego Branickiego, musiał uchodzić z kraju w obawie przed zemstą zwolenników przegranego. W kolejnych latach podróżował po Europie, zajmując się pracą literacką. Wydał między innymi słynne pikantne pamiętniki. Zmarł 4 czerwca 1798 roku na zakażenie układu moczowego.
