fot.domena publicznaBernard L. Montgomery wsławił się między innymi pokonaniem Erwina Rommla pod El Alamein.
Bernard Law Montgomery (1887-1976) – brytyjski feldmarszałek, dowódca sił sojuszniczych z okresu II wojny światowej. Urodził się 17 listopada 1887 roku w Londynie. Skończył szkołę St. Paul’s oraz Królewską Akademię Wojskową w Sandhurst. Już w 1908 roku wstąpił do armii. W czasie I wojny światowej walczył we Francji. Dwukrotnie został ranny. Wyróżnił się zwłaszcza jako świetny instruktor.
II wojnę światową rozpoczynał w randze generała majora. W 1939 roku dowodził 3 Dywizją; w roku kolejnym uczestniczył w ewakuacji z Dunkierki. W Wielkiej Brytanii wyznaczono go na dowódcę południowo-wschodniej części Anglii w razie niemieckiej inwazji. W sierpniu 1942 roku stanął na czele brytyjskiej 8 Armii w Północnej Afryce. Już kilka miesięcy później, w listopadzie tego roku, udało mu się zwyciężyć z oddziałami Afrika Korps Erwina Rommla pod El-Alamein. Do maja 1943 roku zmusił walczące w Afryce armie niemieckie do kapitulacji. W lipcu 1943 roku, wciąż na czele 8. Armii, uczestniczył w inwazji aliantów na Sycylię. Pozostał we Włoszech do 1944 roku, kiedy został wezwany z powrotem do Wielkiej Brytanii, by poprowadzić oddziały brytyjskie i kanadyjskie w trakcie lądowania w Normandii. Podczas D-Day dowodził 2. Armią brytyjską oraz 1. Armią amerykańską. W kolejnych miesiącach niektóre jego posunięcia spotkały się ze sporą krytyką (jako zbyt powolne i ostrożne), jednak odzyskał reputację, niszcząc dwie niemieckie armie pod Falaise w sierpniu 1944 roku.
1 września 1944 roku przekazał dowództwo sojuszniczych wojsk lądowych generałowi Dwightowi Eisenhowerowi. Sam został awansowany na feldmarszałka. Zaczął następnie planować desant w Holandii, którego celem było przyspieszenie końca wojny. Operacja Market-Garden, największa operacja powietrznodesantowa II wojny światowej, przeprowadzona we wrześniu 1944 roku, zakończyła się klęską aliantów. Poległo w jej trakcie więcej żołnierzy, niż podczas lądowania w Normandii.
W grudniu 1944 roku Montgomery uczestniczył w ofensywie aliantów w Ardenach. Następnie, wiosną 1945 roku, przekroczył Ren, wziął udział w zdobywaniu Zagłębia Ruhry. Stanął na czele brytyjskich wojsk okupacyjnych, a następnie został szefem Imperialnego Sztabu Generalnego. Funkcję tę sprawował do 1948 roku. Tuż po wojnie, w 1946 roku, otrzymał tytuł szlachecki i został 1. wicehrabią z Alamein.
W latach 1948-1951 Montgomery zasiadał w stałym komitecie obronnym Unii Zachodnioeuropejskiej, a następnie – do 1958 roku – zajmował stanowisko zastępcy naczelnego dowódcy sił NATO. W 1958 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 24 marca 1976 roku koło Alton (Hampshire).