5 kwietnia 1971 roku na łamach francuskiego pisma „Le Nouvel Observateur” ukazał się tak zwany „Manifest 343”. Była to petycja w sprawie wolnego dostępu do środków antykoncepcyjnych oraz prawa do aborcji. Podpisały się pod nią 343 kobiety, deklarujące jednocześnie, że poddały się one w przeszłości nielegalnemu zabiegowi usunięcia ciąży.
Publikacja manifestu jest jednym z najbardziej znanych aktów nieposłuszeństwa obywatelskiego. W tym czasie we Francji za dokonanie aborcji groziła nawet kara więzienia. Tekst, zredagowany przez filozofkę Simone de Beauvoir i podpisany przez ponad trzysta rozpoznawalnych kobiet, w tym Collette Audry czy Dominique Desanti, wywołał ogromne poruszenie. Wkrótce podobny manifest pojawił się także w zachodnich Niemczech; do dzisiaj odwołują się do niego ruchy kobiece z różnych krajów.
Sygnatariuszki „Manifestu 343” w następstwie publikacji obrzucono wieloma inwektywami, a sam tekst bywa określany jako manifest 343 „suk” lub „dziwek”. Apel niewątpliwie przyczynił się jednak do rozpoczęcia dyskusji na temat ustawodawstwa aborcyjnego we Francji. W 1975 roku obowiązujące prawo znacząco zliberalizowano. Przyjęta tak zwana „ustawa Veil” (od nazwiska minister zdrowia, Simone Veil) dopuszczała przerywanie ciąży w ciągu pierwszych 10 tygodni.
KOMENTARZE (1)
I tak się zaczęła marksistowska degeneracja