31 maja 1859 r. nad budynkiem Parlamentu w Westminster w Londynie, po raz pierwszy zabrzmiał słynny zegar wieżowy Big Ben, znajdujący się na szczycie Elizabeth Tower.
Po tym, jak w październiku 1834 r. pożar zniszczył znaczną część Pałacu Westminsterskiego – siedziby brytyjskiego parlamentu – jednym z głównych elementów projektu nowej budowli był duży zegar na szczycie wieży. Królewski astronom, Sir George Airy, chciał, aby zegar był precyzyjny, a jego wskazania były sprawdzane dwa razy dziennie przez Królewskie Obserwatorium w Greenwich. Podczas gdy wielu zegarmistrzów odrzucało to założenie jako niemożliwe do zrealizowania, Airy doczekał się pomocy Edmunda Becketta Denisona, znakomitego adwokata znanego ze swojej wiedzy z zakresu horologii, czyli nauki o pomiarze czasu.
Nazwa „Big Ben” początkowo odnosiła się tylko do dzwonu, ale później zaczęła się odnosić do samego zegara. Istnieją dwie główne opowieści o tym, jak Big Ben otrzymał swoją nazwę. Wiele osób twierdzi, że nazwano go na cześć od słynnego, długowłosego Sir Benjamina Halla, londyńskiego komisarza ds. robót w czasie, gdy został on zbudowany. Inna znana historia głosi, że dzwon został nazwany na cześć popularnego boksera wagi ciężkiej, Benjamina Caunta – Big Ben, podobnie jak pięściarz, był pokaźnych rozmiarów.
Nawet po tym, jak podczas II wojny światowej bomba zapalająca zniszczyła salę obrad Izby Gmin, Elizabeth Tower przetrwała, a Big Ben nadal funkcjonował. Jego dokładne odmierzanie czasu jest regulowane przez stos monet umieszczonych na ogromnym wahadle zegara, co zapewnia stały ruch wskazówek zegara. W nocy podświetlane są wszystkie cztery tarcze zegara. Ponadto nad Big Benem świeci się lampka, która informuje opinię publiczną, o obradach Parlamentu.
KOMENTARZE
W tym momencie nie ma komentrzy.