Historia „Bella ciao”

Zwłaszcza we włoskiej dolinie Padu od końca XIX wieku do pierwszej połowy XX wieku. Pieśń wywędrowała z Włoch tuż po wojnie – na pierwszym Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w 1947 roku w Pradze zaprezentowała ją włoska delegacja, złożona w dużej mierze z byłych partyzantów. Pieśń wywarła wrażenie na uczestnikach festiwalu, prawie od razu została przetłumaczona na kilka języków i rozbrzmiała na całym świecie. Kilka lat później piosenka została ponownie użyta przez walczącą młodzież – śpiewali ją kubańscy rewolucjoniści, zamieniając słowo „partigiano” na „guerrillero”Jest również często śpiewana w parlamencie włoskim przez deputowanych partii lewicowych.

Światową sławę przywrócił jej serial „Dom z papieru”.

Pewnego ranka, gdy się zbudziłem,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Pewnego ranka, gdy się zbudziłem,
spotkałem wroga w kraju mym.
Hej, partyzancie, weź mnie ze sobą,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Hej, partyzancie, weź mnie ze sobą,
bo czuję powiew śmierci już.
A jeśli umrę jako partyzant,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
A jeśli umrę jako partyzant,
chcę, byś pochował godnie mnie.
Pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Pogrzeb mnie w górach, tam hen wysoko,
gdzie piękny kwiat kładzie swój cień.
Wszyscy, co przejdą i będą patrzeć,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
Wszyscy, co przejdą i będą patrzeć,
powiedzą: „Jaki piękny kwiat!”.
„Kwiat ten należy do partyzanta”,
o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao!
„Kwiat ten należy do partyzanta,
co życie swe za wolność dał!”.

Źródła: Wikipedia, Krytyka polityczna ( https://krytykapolityczna.pl/…/bella-ciao-czyli…/)

Czytaj także: Partyzanci byli bezlitośni. W wielkim polowaniu wymordowali tysiące faszystów [18+]