fot.domena publiczna Portret Zygmunta Starego autorstwa najprawdopodobniej Marcina Ostrowskiego.

Zygmunt I Stary (1467-1548) – król Polski i wielki książę litewski z dynastii Jagiellonów. Był piątym synem Kazimierza Jagiellończyka i jego pochodzącej z Austrii żony, Elżbiety Habsburżanki. Przy licznym, starszym potomstwie, rodzice nie przewidywali dla niego wielkiej kariery politycznej i nie przygotowywali go do roli króla. Zygmunt pełnił tylko, i to dopiero od roku 1504, funkcję namiestnika Śląska i Łużyc, którą to godność zapewnił mu brat Władysław rządzący na Węgrzech i w Czechach. Królem Polski i wielkim księciem litewskim został w roku 1506, po tym jak przedwcześnie umarli wszyscy jego konkurenci do władzy: kolejno Kazimierz, Jan Olbracht i Aleksander Jagiellończyk.

Okazał się monarchą niezbyt stanowczym, ale za to rozmiłowanym w sztuce i w prądach romantyzmu. To on dokonał przebudowy zamku na Wawelu, której efekty w dużym stopniu można podziwiać do dzisiaj. On też przyjął w 1525 roku hołd lenny księcia Albrechta Hohenzollerna – a więc obrosły legendami „hołd pruski”. W 1526 roku włączył w granice Polski dotąd tylko luźno z nią związane księstwa mazowieckie. Wielki wpływ na niego, szczególnie w późniejszych latach, wywierała druga żona – przybyła z południa Włoch Bona Sforza.

Dowiedz się więcej o Zygmuncie Starym: