fot.domena publicznaAdam Mickiewicz (fot. domena publiczna)
Adam Mickiewicz
Polski poeta, działacz polityczny, uznawany za wieszcza narodowego i największego poetę polskiego romantyzmu. Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku w rodzinie adwokata sądowego, wywodzącego się ze szlachty zaściankowej. Jednym z formacyjnych doświadczeń jego młodości było obserwowanie przemarszu armii Napoleona na Moskwę. Najpierw widział triumfalny pochód, który niósł nadzieję na koniec niewoli, później patrzył na niedobitki pokonane przez Rosjan.
W 1815 roku wyjechał na studia do Wilna, gdzie zaangażował się w działalność patriotyczną, tworząc Towarzystwo Filomatów. Pod koniec lat dwudziestych XIX wieku poznał swoją wielką miłość – Marylę Wereszczakównę. Ze względu na trudną sytuację materialną Mickiewicza, rodzice panny wymogli na niej ślub z innym, lepiej sytuowanym kandydatem. Za działalność patriotyczną Adama Mickiewicza aresztowano i zesłano w głąb Rosji. W 1829 roku zaczął podróżować po Europie.
W 1831 roku chciał wrócić do kraju, w którym szalało powstanie, ostatecznie jednak granicy nie przekroczył i pozostał w Dreźnie. Stamtąd wyruszył do Paryża, gdzie osiadł na stałe i ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał szóstkę dzieci. W stolicy Francji podjął karierę akademicką, wykładając między innymi języki słowiańskie (na te wykłady uczęszczała między innymi George Sand). Mickiewicz stał się czołowym przedstawicielem tzw. Wielkiej Emigracji.
W czasie Wiosny Ludów Mickiewicz utworzył legion polski w służbie walczącej Lombardii. Ostatni zryw patriotyczny poety nastąpił po przyłączeniu się Francji do wojny krymskiej. Wieszcz wyruszył wówczas do Konstantynopola, gdzie przystąpił do formowania polskich i żydowskich oddziałów (Legion Polski, Legion Żydowski) do walki z Rosją. Zmarł nagle w 1855 roku w czasie epidemii cholery. Ciało Adama Mickiewicza przetransportowano do Francji i pochowano na największej polskiej nekropolii w Montmorency, a w 1890 roku przeniesiono do Polski i pochowano na Wawelu.
Adam Mickiewicz – twórczość
Poezje tom 1 – wydane w Wilnie w 1822 r., zawierały „Ballady i Romanse”, a także przedmowę „O poezji romantycznej”. Ten tom miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej uznawany jest także za właściwy debiut Mickiewicza, zapoczątkował nurt romantyczny oparty o ludowość, poezje ludowe, obyczaje i wyobrażenia ludowe. Poezje tom 2 – wydane 1823 r., zawierały „Grażynę” oraz II i IV część Dziadów. Pisana przez całe życie Adama Mickiewicza, I część Dziadów ukazuje się prawdopodobnie 1821 roku. Sonety krymskie – wydane w 1826 roku, w Rosji Konrad Wallenrod – wydane w 1828 roku, także w Rosji.
Po roku 1830 powstała w Dreźnie III część „Dziadów” – najwybitniejszy polski dramat romantyczny napisany 1832 roku. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego – broszura polityczna z 1832 r. „Pan Tadeusz” ostatni zajazd na Litwie – epopeja napisana w Paryżu w latach 1832-1834 wydana 1834 r., w „Panu Tadeuszu” Mickiewicz przedstawia romantyczną i pełną nostalgii wizję Polski szlacheckiej. Książka jest najbardziej popularnym w kolejnych pokoleniach dziełem literatury polskiej. „Konfederaci Barscy” – dramat 1836 rok. „Prelekcje Paryskie” – cykl wykładów Mickiewicza na temat literatury Słowiańskiej wygłaszany Cdlege de France w latach 1840-1844 roku, pierwsze wydania były redagowane przez Mickiewicza. „Liryki Lozańskie” – wydane po śmierci autora.
Dowiedz się więcej o Adamie Mickiewiczu:
Książki o Adamie Mickiewiczu:
Klasyka mistrzów Adam Mickiewicz Wybór poezji:
Adam Mickiewicz. Tajemnice wiary, miłości i śmierci:
